¹Roept de Wijsheid niet, en verheft niet de Verstandigheid Haar stem?

¹Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin røst?

²Op de spits der hoge plaatsen, aan den weg, ter plaatse, waar paden zijn, staat Zij;

²Oppe på Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;

³Aan de zijde der poorten, voor aan de stad, aan den ingang der deuren roept Zij overluid:

³ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang råber den:

⁴Tot u, o mannen! roep Ik, en Mijn stem is tot de mensenkinderen.

⁴Jeg kalder på eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.

⁵Gij slechten! verstaat kloekzinnigheid, en gij zotten! verstaat met het hart.

⁵I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Tåber, så få dog Forstand!

⁶Hoort, want ik zal vorstelijke dingen spreken, en de opening Mijner lippen zal enkel billijkheid zijn.

⁶Hør, thi jeg fører ædel Tale, åbner mine Læber med retvise Ord;

⁷Want Mijn gehemelte zal de waarheid bedachtelijk uitspreken, en de goddeloosheid is Mijn lippen een gruwel.

⁷ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.

⁸Al de redenen Mijns monds zijn in gerechtigheid; er is niets verdraaids, noch verkeerds in.

⁸Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;

⁹Zij zijn alle recht voor dengene, die verstandig is, en rechtmatig voor degenen, die wetenschap vinden.

⁹de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt

¹⁰Neemt Mijn tucht aan, en niet zilver, en wetenschap, meer dan het uitgelezen uitgegraven goud.

¹⁰Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;

¹¹Want wijsheid is beter dan robijnen, en al wat men begeren mag, is met haar niet te vergelijken.

¹¹thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den

¹²Ik, Wijsheid, woon bij de kloekzinnigheid, en vinde de kennis van alle bedachtzaamheid.

¹²Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og råder over Kundskab og Kløgt.

¹³De vreze des HEEREN is, te haten het kwade, de hovaardigheid, en den hoogmoed, en den kwaden weg; Ik haat ook den mond der verkeerdheden.

¹³HERRENs Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.

¹⁴Raad en het wezen zijn Mijne; Ik ben het Verstand, Mijne is de Sterkte.

¹⁴Jeg ejer Råd og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.

¹⁵Door Mij regeren de koningen, en de vorsten stellen gerechtigheid.

¹⁵Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;

¹⁶Door Mij heersen de heersers, en de prinsen, al de rechters der aarde.

¹⁶ved mig kan Fyrster råde og Stormænd dømme Jorden.

¹⁷Ik heb lief, die Mij liefhebben; en die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden.

¹⁷Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.

¹⁸Rijkdom en eer is bij Mij, duurachtig goed en gerechtigheid.

¹⁸Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.

¹⁹Mijn vrucht is beter dan uitgegraven goud, en dan dicht goud; en Mijn inkomen dan uitgelezen zilver.

¹⁹Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.

²⁰Ik doe wandelen op den weg der gerechtigheid, in het midden van de paden des rechts;

²⁰Jeg vandrer på Retfærds Vej. midt hen ad Rettens Stier

²¹Opdat Ik Mijn liefhebbers doe beerven dat bestendig is, en Ik zal hun schatkameren vervullen.

²¹for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forrådshuse.

²²De HEERE bezat Mij in het beginsel Zijns wegs, voor Zijn werken, van toen aan.

²²Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;

²³Ik ben van eeuwigheid af gezalfd geweest; van den aanvang, van de oudheden der aarde aan.

²³jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;

²⁴Ik was geboren, als de afgronden nog niet waren, als nog geen fonteinen waren, zwaar van water;

²⁴jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;

²⁵Aleer de bergen ingevest waren, voor de heuvelen was Ik geboren.

²⁵førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,

²⁶Hij had de aarde nog niet gemaakt, noch de velden, noch de aanvang van de stofjes der wereld.

²⁶førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.

²⁷Toen Hij de hemelen bereidde, was Ik daar; toen Hij een cirkel over het vlakke des afgronds beschreef;

²⁷Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.

²⁸Toen Hij de opperwolken van boven vestigde; toen Hij de fonteinen des afgronds vastmaakte;

²⁸Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,

²⁹Toen Hij der zee haar perk zette, opdat de wateren Zijn bevel niet zouden overtreden; toen Hij de grondvesten der aarde stelde;

²⁹da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,

³⁰Toen was Ik een voedsterling bij Hem, en Ik was dagelijks Zijn vermakingen, te aller tijd voor Zijn aangezicht spelende;

³⁰da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Åsyn leged jeg altid,

³¹Spelende in de wereld Zijns aardrijks, en Mijn vermakingen zijn met de mensenkinderen.

³¹leged på hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.

³²Nu dan, kinderen! hoort naar Mij; want welgelukzalig zijn zij, die Mijn wegen bewaren.

³²Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter på mine Veje!

³³Hoort de tucht, en wordt wijs, en verwerpt die niet.

³³Hør på Tugt og bliv vise, lad ikke hånt derom!

³⁴Welgelukzalig is de mens, die naar Mij hoort, dagelijks wakende aan Mijn poorten, waarnemende de posten Mijner deuren.

³⁴Lykkelig den, der hører på mig, så han daglig våger ved mine Døre og vogter på mine Dørstolper.

³⁵Want die Mij vindt, vindt het leven, en trekt een welgevallen van den HEERE.

³⁵Thi den, der ftnder mig; finder Liv og opnår Yndest hos HERREN;

³⁶Maar die tegen Mij zondigt, doet zijn ziel geweld aan; allen, die Mij haten, hebben den dood lief.

³⁶men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.