¹Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN.

¹(Bøn af en elendig, når hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.) HERRE, lyt til min bøn, lad mit råb komme til dig,

²O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

²skjul dog ikke dit Åsyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; når jeg kalder, så skynd dig og svar mig!

³Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

³Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

⁴Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

⁴mit Hjerte er svedet og - visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

⁵Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

⁵Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

⁶Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

⁶jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen på øde Steder;

⁷Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.

⁷om Natten ligger jeg vågen og jamrer så ensom som Fugl på Taget;

⁸Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.

⁸mine Fjender håner mig hele Dagen; de der spotter mig, sværger ved mig.

⁹Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.

⁹Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Tårer

¹⁰Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.

¹⁰over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

¹¹Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.

¹¹mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

¹²Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.

¹²Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

¹³Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.

¹³du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, når Nådens Tid, når Timen er inde;

¹⁴Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.

¹⁴thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

¹⁵Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.

¹⁵Og HERRENs Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

¹⁶Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.

¹⁶thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

¹⁷Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,

¹⁷han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

¹⁸Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;

¹⁸For Efterslægten skal det optegnes, af Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

¹⁹Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;

¹⁹thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

²⁰Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;

²⁰for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

²¹Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;

²¹at HERRENs Navn kan forkyndes i Zion, hans - Pris i Jerusalem,

²²Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;

²²når Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

²³Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.

²³Han lammed min Kraft på Vejen, forkorted mit Liv.

²⁴Hij heeft mijn kracht op den weg ter nedergedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.

²⁴Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine År er fra Slægt til Slægt.

²⁵Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.

²⁵Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

²⁶Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;

²⁶de falder, men du består, alle slides de op som en Klædning;

²⁷Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.

²⁷som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine År får aldrig Ende!

²⁸Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden. [ (Psalms 102:29) De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden. ]

²⁸Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestå for dit Åsyn.