1Een psalm van David. Loof den HEERE, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam.
1(Af David.) Min Sjæl, lov Herren, og alt i mig love hans hellige navn!
2Loof den HEERE, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden;
2Min Sjæl, lov HERREN, og glem ikke alle hans Velgerninger!
3Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;
3Han, som tilgiver alle dine Misgerninger og læger alle dine Sygdomme,
4Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden;
4han, som udløser dit Liv fra Graven og kroner dig med Miskundhed og Barmhjertighed,
5Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends.
5han, som mætter din Sjæl med godt, så du bliver ung igen som Ørnen!
6De HEERE doet gerechtigheid en gerichten al dengenen, die onderdrukt worden.
6HERREN øver Retfærdighed og Ret mod alle fortrykte.
7Hij heeft Mozes Zijn wegen bekend gemaakt, den kinderen Israels Zijn daden.
7Han lod Moses se sine Veje, Israels Børn sine Gerninger;
8Barmhartig en genadig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid.
8barmhjertig og nådig er HERREN, langmodig og rig på Miskundhed;
9Hij zal niet altoos twisten, noch eeuwiglijk den toorn behouden.
9han går ikke bestandig i Rette, gemmer ej evigt på Vrede;
10Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden.
10han handled ej med os efter vore Synder, gengældte os ikke efter vor Brøde.
11Want zo hoog de hemel is boven de aarde, is Zijn goedertierenheid geweldig over degenen, die Hem vrezen.
11Men så højt som Himlen er over Jorden, er hans Miskundhed stor over dem, der frygter ham.
12Zo ver het oosten is van het westen, zo ver doet Hij onze overtredingen van ons.
12Så langt som Østen er fra Vesten, har han fjernet vore Synder fra os.
13Gelijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de HEERE over degenen, die Hem vrezen.
13Som en Fader forbarmer sig over sine Børn, forbarmer HERREN sig over dem, der frygter ham.
14Want Hij weet, wat maaksel wij zijn, gedachtig zijnde, dat wij stof zijn.
14Thi han kender vor Skabning, han kommer i Hu, vi er Støv;
15De dagen des mensen zijn als het gras, gelijk een bloem des velds, alzo bloeit hij.
15som Græs er Menneskets dage, han blomstrer som Markens Blomster;
16Als de wind daarover gegaan is, zo is zij niet meer, en haar plaats kent haar niet meer.
16når et Vejr farer over ham, er han ej mere, hans Sted får ham aldrig at se igen.
17Maar de goedertierenheid des HEEREN is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over degenen, die Hem vrezen, en Zijn gerechtigheid aan kindskinderen;
17Men HERRENs Miskundhed varer fra Evighed og til Evighed over dem, der frygter ham, og hans Retfærd til Børnenes Børn
18Aan degenen, die Zijn verbond houden, en die aan Zijn bevelen denken, om die te doen.
18for dem, der holder hans Pagt og kommer hans Bud i Hu, så de gør derefter.
19De HEERE heeft Zijn troon in de hemelen bevestigd, en Zijn Koninkrijk heerst over alles.
19HERREN har rejst sin Trone i Himlen, alt er hans Kongedømme underlagt.
20Looft den HEERE, Zijn engelen! gij krachtige helden, die Zijn woord doet, gehoorzamende de stem Zijns woords.
20Lov HERREN, I hans Engle, I vældige i Kraft, som gør, hvad han byder, så snart I hører hans Røst.
21Looft den HEERE, al Zijn heirscharen! gij Zijn dienaars, die Zijn welbehagen doet!
21Lov HERREN, alle hans Hærskarer, hans Tjenere, som fuldbyrder hans Vilje.
22Looft den HEERE, al Zijn werken! aan alle plaatsen Zijner heerschappij. Loof den HEERE, mijn ziel!
22Lov HERREN, alt, hvad han skabte, på hvert eneste Sted i hans Rige! Min Sjæl, lov HERREN!