¹Een gebed van David. HEERE! hoor de gerechtigheid, merk op mijn geschrei, neem ter ore mijn gebed, met onbedriegelijke lippen gesproken.

¹(En bøn af David.) HERRE, hør en retfærdig Sag, lyt til min Klage lån Øre til Bøn fra svigløse Læber!

²Laat mijn recht van voor Uw aangezicht uitgaan, laat Uw ogen de billijkheden aanschouwen.

²Fra dig skal min Ret udgå, thi hvad ret er, ser dine Øjne.

³Gij hebt mijn hart geproefd, des nachts bezocht, Gij hebt mij getoetst. Gij vindt niets; hetgeen ik gedacht heb, overtreedt mijn mond niet.

³Prøv mit Hjerte, se efter om Natten, ransag mig, du finder ej Svig hos mig.

⁴Aangaande de handelingen des mensen, ik heb mij, naar het woord Uwer lippen, gewacht voor de paden des inbrekers;

⁴Ej synded min Mund, hvad end Mennesker gjorde; ved dine Læbers Ord vogted jeg mig for Voldsmænds Veje;

⁵Houdende mijn gangen in Uw sporen, opdat mijn voetstappen niet zouden wankelen.

⁵mine Skridt har holdt dine Spor, jeg vaklede ej på min Gang.

⁶Ik roep U aan, omdat Gij mij verhoort; o God! neig Uw oor tot mij; hoor mijn rede.

⁶Jeg råber til dig, thi du svarer mig, Gud, bøj Øret til mig, hør på mit Ord!

⁷Maak Uw weldadigheden wonderbaar, Gij, Die verlost degenen, die op U betrouwen, van degenen, die tegen Uw rechterhand opstaan!

⁷Vis, dig underfuldt nådig, du Frelser for dem, der tyr til din højre for Fjender!

⁸Bewaar mij als het zwart des oogappels, verberg mij onder de schaduw Uwer vleugelen,

⁸Vogt mig som Øjestenen, skjul mig i dine Vingers Skygge

⁹Voor het aangezicht der goddelozen, die mij verwoesten, mijner doodsvijanden, die mij omringen.

⁹for gudløse, der øver Vold imod mig, glubske Fjender, som omringer mig;

¹⁰Met hun vet besluiten zij zich, met hun mond spreken zij hovaardelijk.

¹⁰de har lukket deres Hjerte med Fedt, deres Mund fører Hovmodstale.

¹¹In onzen gang hebben zij ons nu omsingeld, zij zetten hun ogen op ons ter aarde nederbukkende.

¹¹De omringer os, overalt hvor vi går, de sigter på at slå os til Jorden.

¹²Hij is gelijk als een leeuw, die begeert te roven, en als een jonge leeuw, zittende in verborgen plaatsen.

¹²De er som den rovgridske Løve, den unge Løve, der ligger på Lur.

¹³Sta op, HEERE, kom zijn aangezicht voor, vel hem neder; bevrijd mijn ziel met Uw zwaard van den goddeloze;

¹³Rejs dig, HERRE, træd ham i Møde, kast ham til Jorden, fri med dit Sværd min Sjæl fra den gudløses Vold,

¹⁴Met Uw hand van de lieden, o HEERE! van de lieden, die van de wereld zijn, welker deel in dit leven is, welker buik Gij vervult met Uw verborgen schat; de kinderen worden verzadigd, en zij laten hun overschot hun kinderkens achter.

¹⁴fra Mændene, HERRE, med din Hånd, fra dødelige Mænd - lad dem få deres Del i levende Live! Fyld deres Bug med dit Forråd af Vrede, lad Børnene mættes dermed og efterlade deres Børn, hvad de levner!

¹⁵Maar ik zal Uw aangezicht in gerechtigheid aanschouwen, ik zal verzadigd worden met Uw beeld, als ik zal opwaken.

¹⁵Men jeg skal i Retfærd skue dit Åsyn, mættes ved din Skikkelse, når jeg vågner.