¹Voor den opperzangmeester, een psalm van David, de knecht des HEEREN, die de woorden dezes lieds tot den HEERE gesproken heeft, ten dage, als de HEERE hem gered had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand van Saul.

¹(Til sangmesteren. Af HERRENS tjener David, som sang HERREN denne sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans fjenders og af Sauls hånd. Han sang:) HERRE, jeg har dig hjerteligt kær, min Styrke!

²Hij zeide dan: Ik zal U hartelijk liefhebben, HEERE, mijn Sterkte!

²HERRE, min Klippe, min Borg. min Befrier, min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn!

³De HEERE is mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper; mijn God, mijn Rots, op Welken ik betrouw; mijn Schild, en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek.

³Jeg påkalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.

⁴Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en werd verlost van mijn vijanden.

⁴Dødens Reb omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,

⁵Banden des doods hadden mij omvangen, en beken Belials verschrikten mij.

⁵Dødsrigets Reb omspændte mig, Dødens Snarer faldt over mig;

⁶Banden der hel omringden mij, strikken des doods bejegenden mij.

⁶i min Vånde påkaldte jeg HERREN og råbte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Råb fandt ind til hans Ører!

⁷Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep voor Zijn aangezicht kwam in Zijn oren.

⁷Da rystede Jorden og skjalv, Bjergenes Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.

⁸Toen daverde en beefde de aarde, en de gronden der bergen beroerden zich en daverden, omdat Hij ontstoken was.

⁸Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.

⁹Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde; kolen werden daarvan aangestoken.

⁹Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;

¹⁰En Hij boog den hemel, en daalde neder, en donkerheid was onder Zijn voeten.

¹⁰båret af Keruber fløj han, svæved på Vindens Vinger;

¹¹En Hij voer op een cherub, en vloog; ja, Hij vloog snellijk op de vleugelen des winds.

¹¹han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.

¹²Duisternis zette Hij tot Zijn verberging; rondom Hem was Zijn tent, duisterheid der wateren, wolken des hemels.

¹²Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder gennem hans Skyer.

¹³Van den glans, die voor Hem was, dreven Zijn wolken daarhenen, hagel en vurige kolen.

¹³HERREN tordnede fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst, Hagl og Ildgløder.

¹⁴En de HEERE donderde in den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem, hagel en vurige kolen.

¹⁴Han udslyngede Pile, adsplittede dem, Lyn i Mængde og skræmmede dem.

¹⁵En Hij zond Zijn pijlen uit, en verstrooide ze; en Hij vermenigvuldigde de bliksemen, en verschrikte ze.

¹⁵Vandenes Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved din Trusel, HERRE, for din Vredes Pust.

¹⁶En de diepe kolken der wateren werden gezien, en de gronden der wereld werden ontdekt, van Uw schelden, o HEERE! van het geblaas des winds van Uw neus.

¹⁶Han udrakte Hånden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,

¹⁷Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote wateren.

¹⁷frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.

¹⁸Hij verloste mij van mijn sterken vijand, en van mijn haters, omdat zij machtiger waren dan ik.

¹⁸På min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig til Værn.

¹⁹Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was mij tot een Steunsel.

¹⁹Han førte mig ud i åbent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.

²⁰En Hij voerde mij uit in de ruimte, Hij rukte mij uit, want Hij had lust aan mij.

²⁰HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;

²¹De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid, Hij gaf mij weder naar de reinigheid mijner handen.

²¹thi jeg holdt mig til HERRENs Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud

²²Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet goddelooslijk afgegaan.

²²hans Bud stod mig alle for Øje, hans Lov skød jeg ikke fra mig.

²³Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen deed ik niet van mij weg.

²³Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.

²⁴Maar ik was oprecht bij Hem, en ik wachtte mij voor mijn ongerechtigheid.

²⁴HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som stod ham for Øje!

²⁵Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar de reinigheid mijner handen, voor Zijn ogen.

²⁵Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,

²⁶Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren, bij den oprechten man houdt Gij U oprecht.

²⁶du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.

²⁷Bij den reine houdt Gij U rein, maar bij den verkeerde bewijst Gij U een Worstelaar.

²⁷De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!

²⁸Want Gij verlost het bedrukte volk, maar de hoge ogen vernedert Gij.

²⁸Ja, min Lampe lader du lyse, HERRE, min Gud opklarer mit Mørke.

²⁹Want Gij doet mijn lamp lichten; de HEERE, mijn God, doet mijn duisternis opklaren.

²⁹Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.

³⁰Want met U loop ik door een bende, en met mijn God spring ik over een muur.

³⁰Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENs Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.

³¹Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een Schild allen, die op Hem betrouwen.

³¹Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,

³²Want wie is God, behalve de HEERE? En wie is een Rotssteen, dan alleen onze God?

³²den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,

³³Het is God, Die mij met kracht omgordt; en Hij heeft mijn weg volkomen gemaakt.

³³gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste på Højene,

³⁴Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en Hij stelt mij op mijn hoogten.

³⁴oplærte min Hånd til Krig, så mine Arme spændte Kobberbuen!

³⁵Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn armen verbroken is.

³⁵Du gav mig din Frelses Skjold, din højre støttede mig, din Nedladelse gjorde mig stor;

³⁶Ook hebt Gij mij het schild Uws heils gegeven, en Uw rechterhand heeft mij ondersteund, en Uw zachtmoedigheid heeft mij groot gemaakt.

³⁶du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.

³⁷Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij, en mijn enkelen hebben niet gewankeld.

³⁷Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,

³⁸Ik vervolgde mijn vijanden, en trof hen aan; en ik keerde niet weder, totdat ik hen verdaan had.

³⁸slog dem ned, så de ej kunde rejse sig, men lå faldne under min Fod.

³⁹Ik doorstak hen, dat zij niet weder konden opstaan; zij vielen onder mijn voeten.

³⁹Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;

⁴⁰Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.

⁴⁰du slog mine Fjender på Flugt, mine Avindsmænd rydded jeg af Vejen.

⁴¹En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, en mijn haters, die vernielde ik.

⁴¹De råbte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.

⁴²Zij riepen, maar er was geen verlosser; tot den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.

⁴²Jeg knuste dem som Støv for Vinden, fejed dem bort som Gadeskarn.

⁴³Toen vergruisde ik hen als stof voor den wind; ik ruimde hen weg als slijk der straten.

⁴³Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;

⁴⁴Gij hebt mij uitgeholpen van de twisten des volks; Gij hebt mij gesteld tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft mij gediend.

⁴⁴hører de om mig, lyder de mig, Udlandets Sønner kryber for mig;

⁴⁵Zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd; vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen.

⁴⁵Udlandets Sønner vansmægter, slæber sig frem af deres Skjul.

⁴⁶Vreemden zijn vervallen, en hebben gesidderd uit hun sloten.

⁴⁶HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,

⁴⁷De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen, en verhoogd zij de God mijns heils!

⁴⁷den Gud, som giver mig Hævn, tvinger Folkeslag under min Fod

⁴⁸De God, Die mij volkomen wraak geeft, en de volken onder mij brengt;

⁴⁸og frier mig fra mine vrede Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.

⁴⁹Die mij uithelpt van mijn vijanden; ja, Gij verhoogt mij boven degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man des gewelds.

⁴⁹HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,

⁵⁰Daarom zal ik U, o HEERE! loven onder de heidenen; en Uw Naam zal ik psalmzingen; [ (Psalms 18:51) Die de verlossingen Zijns konings groot maakt, en goedertierenheid doet aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad tot in eeuwigheid. ]

⁵⁰du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed, David og hans Æt evindelig.