¹Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijeleth hasschachar.

¹(Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

²Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, van de woorden mijns brullens?

²Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

³Mijn God! Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.

³Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.

⁴Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israels.

⁴På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

⁵Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt hen uitgeholpen.

⁵de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.

⁶Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden.

⁶Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

⁷Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk.

⁷alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:

⁸Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:

⁸"Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."

⁹Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft!

⁹Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

¹⁰Gij zijt het immers, Die mij uit den buik hebt uitgetogen; Die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.

¹⁰på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

¹¹Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.

¹¹Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

¹²Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper.

¹²Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,

¹³Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd.

¹³spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

¹⁴Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw.

¹⁴Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;

¹⁵Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands.

¹⁵min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

¹⁶Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods.

¹⁶Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

¹⁷Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven.

¹⁷jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.

¹⁸Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij.

¹⁸Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

¹⁹Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad.

¹⁹Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

²⁰Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp.

²⁰Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

²¹Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds.

²¹Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

²²Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen.

²²Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

²³Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der gemeente zal ik U prijzen.

²³"I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

²⁴Gij, die den HEERE vreest! prijst Hem; al gij zaad van Jakob! vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al gij zaad van Israel!

²⁴Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"

²⁵Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des verdrukten, noch Zijn aangezicht voor hem verborgen; maar Hij heeft gehoord, als die tot Hem riep.

²⁵Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

²⁶Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente; ik zal mijn geloften betalen in tegenwoordigheid dergenen, die Hem vrezen.

²⁶de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

²⁷De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den HEERE prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven.

²⁷Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;

²⁸Alle einden der aarde zullen het gedenken, en zich tot den HEERE bekeren; en alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht aanbidden.

²⁸thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.

²⁹Want het koninkrijk is des HEEREN, en Hij heerst onder de heidenen.

²⁹De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

³⁰Alle vetten op aarde zullen eten, en aanbidden; allen, die in het stof nederdalen, zullen voor Zijn aangezicht nederbukken; en die zijn ziel bij het leven niet kan houden.

³⁰Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;

³¹Het zaad zal Hem dienen; het zal den HEERE aangeschreven worden tot in geslachten. [ (Psalms 22:32) Zij zullen aankomen, en Zijn gerechtigheid verkondigen den volke, dat geboren wordt, omdat Hij het gedaan heeft. ]

³¹de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.