¹Een psalm, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach.

¹(Til sangmesteren. Af Koras sønner. En salme.) Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,

²Hoort dit, alle gij volken! neemt ter ore, alle inwoners der wereld,

²både høj og lav, både rig og fattig!

³Zowel slechten als aanzienlijken, te zamen rijk en arm!

³Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;

⁴Mijn mond zal enkel wijsheid spreken, en de overdenking mijns harten zal vol verstand zijn.

⁴jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, råder min Gåde til Strengeleg.

⁵Ik zal mijn oor neigen tot een spreuk; ik zal mijn verborgene rede openen op de harp.

⁵Hvorfor skulle jeg frygte i de onde dage, når mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,

⁶Waarom zou ik vrezen in kwade dagen, als de ongerechtigen, die op de hielen zijn, mij omringen?

⁶de, som stoler på deres gods og bryster sig af deres store rigdom?

⁷Aangaande degenen, die op hun goed vertrouwen; en op de veelheid huns rijkdoms roemen;

⁷Visselig, ingen kan købe sin sjæl fri og give Gud en løsesum

⁸Niemand van hen zal zijn broeder immermeer kunnen verlossen; hij zal Gode zijn rantsoen niet kunnen geven;

⁸- Prisen for hans sjæl blev for høj, for evigt måtte han opgive det - så han kunde blive i Live

⁹(Want de verlossing hunner ziel is te kostelijk, en zal in eeuwigheid ophouden);

⁹og aldrig få Graven at se;

¹⁰Dat hij ook voortaan geduriglijk zou leven, en de verderving niet zien.

¹⁰nej, han skal se den; Vismænd dør, både Dåre og Tåbe går bort. Deres Gods må de afstå til andre,

¹¹Want hij ziet, dat de wijzen sterven, dat te zamen een dwaas en een onvernuftige omkomen, en hun goed anderen nalaten.

¹¹deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.

¹²Hun binnenste gedachte is, dat hun huizen zullen zijn in eeuwigheid, hun woningen van geslacht tot geslacht; zij noemen de landen naar hun namen.

¹²Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgår.

¹³De mens nochtans, die in waarde is, blijft niet; hij wordt gelijk als de beesten, die vergaan.

¹³Så går det dem, der tror sig trygge, så ender det for dem, deres Tale behager. - Sela.

¹⁴Deze hun weg is een dwaasheid van hen; nochtans hebben hun nakomelingen een welbehagen in hun woorden. Sela.

¹⁴I Dødsriget drives de ned som Får, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder på dem ved Gry, deres Skikkelse går Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig.

¹⁵Men zet hen als schapen in het graf, de dood zal hen afweiden; en de oprechten zullen over hen heersen in dien morgenstond; en het graf zal hun gedaante verslijten, elk uit zijn woning.

¹⁵Men Gud udløser min Sjæl af Dødsrigets Hånd, thi han tager mig til sig. - Sela.

¹⁶Maar God zal mijn ziel van het geweld des grafs verlossen, want Hij zal mij opnemen. Sela.

¹⁶Frygt ej, når en Mand bliver rig, når hans Huses Herlighed øges;

¹⁷Vrees niet, wanneer een man rijk wordt, wanneer de eer van zijn huis groot wordt;

¹⁷thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.

¹⁸Want hij zal in zijn sterven niet met al medenemen, zijn eer zal hem niet nadalen.

¹⁸Priser han end i Live sig selv: "De lover dig for din Lykke!"

¹⁹Hoewel hij zijn ziel in zijn leven zegent, en zij u loven, omdat gij uzelven goed doet;

¹⁹han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig får Lyset at skue.

²⁰Zo zal zij toch komen tot het geslacht harer vaderen; tot in eeuwigheid zullen zij het licht niet zien. [ (Psalms 49:21) De mens, die in waarde is, en geen verstand heeft, wordt gelijk als de beesten, die vergaan. ]

²⁰Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgår.