¹Een psalm van Asaf. De God der goden, de HEERE spreekt, en roept de aarde, van den opgang der zon tot aan haar ondergang.

¹(En salme af Asaf.) Gud, Gud HERREN talede og stævnede Jorden hid fra Sol i Opgang til Sol i Bjærge;

²Uit Sion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.

²fra Zion, Skønhedens Krone, viste Gud sig i Stråleglans

³Onze God zal komen en zal niet zwijgen; een vuur voor Zijn aangezicht zal verteren, en rondom Hem zal het zeer stormen.

³vor Gud komme og tie ikke! - Foran ham gik fortærende Ild, omkring ham rasede Storm;

⁴Hij zal roepen tot den hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.

⁴han stævnede Himlen deroppe hid og Jorden for at dømme sit Folk:

⁵Verzamelt Mij Mijn gunstgenoten, die Mijn verbond maken met offerande!

⁵"Saml mig mine fromme, der sluttede Pagt med mig ved Ofre!"

⁶En de hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid; want God Zelf is Rechter. Sela.

⁶Og Himlen forkyndte hans Retfærd, at Gud er den, der dømmer. Sela.

⁷Hoort, Mijn volk! en Ik zal spreken; Israel! en Ik zal onder u betuigen; Ik, God, ben uw God.

⁷Hør, mit Folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne imod dig, Gud, din Gud er jeg!

⁸Om uw offeranden zal Ik u niet straffen, want uw brandofferen zijn steeds voor Mij.

⁸Jeg laster dig ikke for dine Slagtofre, dine Brændofre har jeg jo stadig for Øje;

⁹Ik zal uit uw huis geen var nemen, noch bokken uit uw kooien;

⁹jeg tager ej Tyre fra dit Hus eller Bukke fra dine Stalde;

¹⁰Want al het gedierte des wouds is Mijn, de beesten op duizend bergen.

¹⁰thi mig tilhører alt Skovens Vildt, Dyrene på de tusinde Bjerge;

¹¹Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij Mij.

¹¹jeg kender alle Bjergenes Fugle, har rede på Markens Vrimmel.

¹²Zo Mij hongerde, Ik zou het u niet zeggen; want Mijn is de wereld en haar volheid.

¹²Om jeg hungred, jeg sagde det ikke til dig, thi mit er Jorderig og dets Fylde!

¹³Zou Ik stierenvlees eten, of bokkenbloed drinken?

¹³Mon jeg æder Tyres Kød eller drikker Bukkes Blod?

¹⁴Offert Gode dank, en betaalt den Allerhoogste uw geloften.

¹⁴Lovsang skal du ofre til Gud og holde den Højeste dine Løfter.

¹⁵En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.

¹⁵Og kald på mig på Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig,

¹⁶Maar tot den goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen, en neemt Mijn verbond in uw mond?

¹⁶Men til Den gudløse siger Gud: Hvi regner du op mine Bud og fører min Pagt i Munden,

¹⁷Dewijl gij de kastijding haat, en Mijn woorden achter u henenwerpt.

¹⁷når du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag din Ryg?

¹⁸Indien gij een dief ziet, zo loopt gij met hem; en uw deel is met de overspelers.

¹⁸Ser du en Tyv, slår du Følge med ham, med Horkarle bolder du til,

¹⁹Uw mond slaat gij in het kwade, en uw tong koppelt bedrog.

¹⁹slipper Munden løs med ondt, din Tunge bærer på Svig.

²⁰Gij zit, gij spreekt tegen uw broeder; tegen den zoon uwer moeder geeft gij lastering uit.

²⁰Du sidder og skænder din Broder, bagtaler din Moders Søn;

²¹Deze dingen doet gij, en Ik zwijg; gij meent, dat Ik te enenmale ben, gelijk gij; Ik zal u straffen, en zal het ordentelijk voor uw ogen stellen.

²¹det gør du, og jeg skulde tie, og du skulde tænke, jeg er som du! Revse dig vil jeg og gøre dig det klart.

²²Verstaat dit toch, gij godvergetenden! opdat Ik niet verscheure en niemand redde.

²²Mærk jer det, I, som glemmer Gud, at jeg ikke skal rive jer redningsløst sønder.

²³Wie dankoffert, die zal Mij eren; en wie zijn weg wel aanstelt, dien zal Ik Gods heil doen zien.

²³Den, der ofrer Taksigelse, ærer mig; den, der agter på Vejen, lader jeg se Guds Frelse.