¹Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Schoschannim.

¹(Til Sangmesteren. Til Liljerne. Af David.) Frels mig Gud, thi Vandene når mig til Sjælen,

²Verlos mij, o God! want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel.

²jeg er sunket i bundløst Dynd, hvor der intet Fodfæste er, kommet i Vandenes Dyb, og Strømmen går over mig;

³Ik ben gezonken in grondeloze modder, waar men niet kan staan; ik ben gekomen in de diepten der wateren, en de vloed overstroomt mij.

³træt har jeg skreget mig, Struben brænder, mit Øje er mat af at bie på min Gud;

⁴Ik ben vermoeid van mijn roepen, mijn keel is ontstoken, mijn ogen zijn bezweken, daar ik ben hopende op mijn God.

⁴flere end mit Hoveds Hår er de, der hader mig uden Grund, mange er de, som vil mig til Livs, uden Skel er mig fjendske; hvad jeg ikke har ranet, skal jeg dog erstatte!

⁵Die mij zonder oorzaak haten, zijn meer dan de haren mijns hoofds; die mij zoeken te vernielen, die mij om valse oorzaken vijand zijn, zijn machtig geworden; wat ik niet geroofd heb, moet ik alsdan wedergeven.

⁵Gud, du kender min Dårskab, min Skyld er ej skjult for dig.

⁶O God! Gij weet van mijn dwaasheid, en mijn schulden zijn voor U niet verborgen.

⁶Lad mig ej bringe Skam over dem, som bier på dig, o Herre, Hærskarers HERRE, lad mig ej bringe Skændsel over dem der søger dig, Israels Gud!

⁷Laat hen door mij niet beschaamd worden, die U verwachten, o Heere, HEERE der heirscharen, laat hen door mij niet te schande worden, die U zoeken, o God Israels!

⁷Thi for din Skyld bærer jeg Spot, mit Åsyn dækkes af Skændsel;

⁸Want om Uwentwil draag ik versmaadheid; schande heeft mijn aangezicht bedekt.

⁸fremmed er jeg for mine Brødre en Udlænding for min Moders Sønner.

⁹Ik ben mijn broederen vreemd geworden, en onbekend aan mijner moeders kinderen.

⁹Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, Spotten mod dig er faldet på mig:

¹⁰Want de ijver van Uw huis heeft mij verteerd; en de smaadheden dergenen, die U smaden, zijn op mij gevallen.

¹⁰jeg spæged min Sjæl med Faste, og det blev mig til Spot;

¹¹En ik heb geweend in het vasten mijner ziel; maar het is mij geworden tot allerlei smaad.

¹¹i Sæk har jeg klædt mig, jeg blev dem et Mundheld.

¹²En ik heb een zak tot mijn kleed aangedaan; maar ik ben hun tot een spreekwoord geworden.

¹²De, der sidder i Porten, taler om mig, ved Drikkelagene synger de om mig.

¹³Die in de poort zitten, klappen van mij; en ik ben een snarenspel dergenen, die sterken drank drinken.

¹³Men jeg beder, HERRE, til dig i Nådens Tid, o Gud, i din store Miskundhed svare du mig!

¹⁴Maar mij aangaande, mijn gebed is tot U, o HEERE; er is een tijd des welbehagens, o God! door de grootheid Uwer goedertierenheid; verhoor mij door de getrouwheid Uws heils.

¹⁴Frels mig med din trofaste Hjælp fra Dyndet, at jeg ikke skal synke; red mig fra dem, der hader mig, fra Vandenes Dyb,

¹⁵Ruk mij uit het slijk, en laat mij niet verzinken; laat mij gered worden van mijn haters, en uit de diepten der wateren.

¹⁵lad Strømmen ikke gå over mig; lad Dybet ikke sluge mig eller Brønden lukke sig over mig.

¹⁶Laat de watervloed mij niet overstromen, en laat de diepte mij niet verslinden; en laat den put zijn mond over mij niet toesluiten.

¹⁶Svar mig, HERRE, thi god er din Nåde, vend dig til mig efter din store Barmhjertighed;

¹⁷Verhoor mij, o HEERE, want Uw goedertierenheid is goed; zie mij aan naar de grootheid Uwer barmhartigheden.

¹⁷dit Åsyn skjule du ej for din Tjener, thi jeg er i Våde, skynd dig og svar mig;

¹⁸En verberg Uw aangezicht niet van Uw knecht, want mij is bange; haast U, verhoor mij.

¹⁸kom til min Sjæl og løs den, fri mig for mine Fjenders Skyld!

¹⁹Nader tot mijn ziel, bevrijd ze; verlos mij om mijner vijanden wil.

¹⁹Du ved, hvorledes jeg smædes og bærer Skam og Skændsel; du har Rede på alle mine Fjender.

²⁰Gij weet mijn versmaadheid, en mijn schaamte, en mijn schande; al mijn benauwers zijn voor U.

²⁰Spot har ulægeligt knust mit Hjerte; jeg bied forgæves på Medynk, på Trøstere uden at finde;

²¹De versmaadheid heeft mijn hart gebroken, en ik ben zeer zwak; en ik heb gewacht naar medelijden, maar er is geen; en naar vertroosters, maar heb ze niet gevonden.

²¹de gav mig Malurt at spise og slukked min Tørst med Eddike.

²²Ja, zij hebben mij gal tot mijn spijs gegeven; en in mijn dorst hebben zij mij edik te drinken gegeven.

²²Lad Bordet foran dem blive en Snare, deres Takofre blive en Fælde;

²³Hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik, en tot volle vergelding tot een valstrik.

²³lad Øjnene slukkes, så Synet svigter, lad Lænderne altid vakle!

²⁴Laat hun ogen duister worden, dat zij niet zien; en doe hun lenden gedurig waggelen.

²⁴Din Vrede udøse du over dem din glødende Harme nå dem;

²⁵Stort over hen Uw gramschap uit; en de hittigheid Uws toorns grijpe hen aan.

²⁵deres Teltlejr blive et Øde, og ingen bo i deres Telte!

²⁶Hun paleis zij verwoest; in hun tenten zij geen inwoner.

²⁶Thi de forfølger den, du slog, og øger Smerten for dem, du såred.

²⁷Want zij vervolgen, dien Gij geslagen hebt; en maken een praat van de smart Uwer verwonden.

²⁷Tilregn dem hver eneste Brøde lad dem ikke få Del i din Retfærd;

²⁸Doe misdaad tot hun misdaad, en laat hen niet komen tot Uw gerechtigheid.

²⁸lad dem slettes af Livets Bog, ej optegnes blandt de retfærdige!

²⁹Laat hen uitgedelgd worden uit het boek des levens, en met de rechtvaardigen niet aangeschreven worden.

²⁹Men mig, som er arm og lidende, bjærge din Frelse, o Gud!

³⁰Doch ik ben ellendig en in smart; Uw heil, o God! zette mij in een hoog vertrek.

³⁰Jeg vil prise Guds Navn med Sang og ophøje ham med Tak;

³¹Ik zal Gods Naam prijzen met gezang, en Hem met dankzegging grootmaken.

³¹det er mer for HERREN end Okser end Tyre med Horn og Klove!

³²En het zal den HEERE aangenamer zijn dan een os, of een gehoornde var, die de klauwen verdeelt.

³²Når de ydmyge ser det, glæder de sig; I, som søger Gud, eders Hjerte oplives!

³³De zachtmoedigen, dit gezien hebbende, zullen zich verblijden; en gij, die God zoekt, ulieder hart zal leven.

³³Thi HERREN låner de fattige Øre, han agter ej fangne Venner ringe.

³⁴Want de HEERE hoort de nooddruftigen, en Hij veracht Zijn gevangenen niet.

³⁴Himmel og Jord skal prise ham, Havet og alt, hvad der rører sig der;

³⁵Dat Hem prijzen de hemel en de aarde, de zeeen, en al wat daarin wriemelt.

³⁵thi Gud vil frelse Zion og opbygge Judas Byer; der skal de bo og tage det i Eje;

³⁶Want God zal Sion verlossen, en de steden van Juda bouwen; en aldaar zullen zij wonen, en haar erfelijk bezitten; [ (Psalms 69:37) En het zaad Zijner knechten zal haar beerven; en de liefhebbers Zijns Naams zullen daarin wonen. ]

³⁶hans Tjeneres Afkom skal arve det, de, der elsker hans Navn, skal bo deri.