¹Een onderwijzing, voor Asaf. O God! waarom verstoot Gij in eeuwigheid? Waarom zou Uw toorn roken tegen de schapen Uwer weide?

¹(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?

²Gedenk aan Uw vergadering, die Gij van ouds verworven hebt; de roede Uwer erfenis, die Gij verlost hebt; den berg Sion, waarop Gij gewoond hebt.

²Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.

³Hef Uw voeten op tot de eeuwige verwoestingen; de vijand heeft alles in het heiligdom verdorven.

³Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.

⁴Uw wederpartijders hebben in het midden van Uw vergaderplaatsen gebruld; zij hebben hun tekenen tot tekenen gesteld.

⁴Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.

⁵Een ieder werd er bekend als een, die de bijlen omhoog aanbrengt in de dichtigheid van een geboomte.

⁵Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.

⁶Alzo hebben zij nu derzelver graveerselen samen met houwelen en beukhamers in stukken geslagen.

⁶Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.

⁷Zij hebben Uw heiligdommen in het vuur gezet; ter aarde toe hebben zij de woning Uws Naams ontheiligd.

⁷På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.

⁸Zij hebben in hun hart gezegd: Laat ze ons te zamen uitplunderen; zij hebben alle Gods vergaderplaatsen in het land verbrand.

⁸De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.

⁹Wij zien onze tekenen niet; er is geen profeet meer, noch iemand bij ons, die weet, hoe lang.

⁹Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.

¹⁰Hoe lang, o God! zal de wederpartijder smaden? Zal de vijand Uw Naam in eeuwigheid lasteren?

¹⁰Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?

¹¹Waarom trekt Gij Uw hand, ja, Uw rechterhand af? Trek haar uit het midden van Uw boezem; maak een einde.

¹¹Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?

¹²Evenwel is God mijn Koning van ouds af, Die verlossingen werkt in het midden der aarde.

¹²Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.

¹³Gij hebt door Uw sterkte de zee gespleten; Gij hebt de koppen der draken in de wateren verbroken.

¹³Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;

¹⁴Gij hebt de koppen des Leviathans verpletterd; Gij hebt hem tot spijs gegeven aan het volk in dorre plaatsen.

¹⁴du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;

¹⁵Gij hebt een fontein en beek gekliefd; Gij hebt sterke rivieren uitgedroogd.

¹⁵Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;

¹⁶De dag is Uwe, ook is de nacht Uwe; Gij hebt het licht en de zon bereid.

¹⁶din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,

¹⁷Gij hebt al de palen der aarde gesteld; zomer en winter, die hebt Gij geformeerd.

¹⁷du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.

¹⁸Gedenk hieraan; de vijand heeft den HEERE gesmaad, en een dwaas volk heeft Uw Naam gelasterd.

¹⁸Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!

¹⁹Geef aan het wild gedierte de ziel Uwer tortelduif niet over; vergeet den hoop Uwer ellendigen niet in eeuwigheid.

¹⁹Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;

²⁰Aanschouw het verbond; want de duistere plaatsen des lands zijn vol woningen van geweld.

²⁰se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.

²¹Laat den verdrukte niet beschaamd wederkeren; laat den ellendige en nooddruftige Uw Naam prijzen.

²¹Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!

²²Sta op, o God! twist Uw twistzaak; gedenk der smaadheid, die U van den dwaze wedervaart den gansen dag.

²²Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,

²³Vergeet niet het geroep Uwer wederpartijders; het getier dergenen, die tegen U opstaan, klimt geduriglijk op.

²³lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!