¹Voor den opperzangmeester, op de Gittith, een psalm van Asaf.

¹(Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,

²Zingt vrolijk Gode, onze Sterkte; juicht den God van Jakob.

²istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;

³Heft een psalm op, en geeft de trommel; de liefelijke harp met de luit.

³stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!

⁴Blaast de bazuin in de nieuwe maan, ter bestemder tijd, op onzen feestdag.

⁴Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;

⁵Want dit is een inzetting in Israel, een recht van den God Jakobs.

⁵han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.

⁶Hij heeft het gezet tot een getuigenis in Jozef, als Hij uitgetogen was tegen Egypteland; alwaar ik gehoord heb een spraak, die ik niet verstond;

⁶"Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.

⁷Ik heb zijn schouder van den last onttrokken; zijn handen zijn van de potten ontslagen.

⁷I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. - Sela.

⁸In de benauwdheid riept gij, en Ik hielp u uit; Ik antwoordde u uit de schuilplaats des donders; Ik beproefde u aan de wateren van Meriba. Sela.

⁸Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!

⁹Mijn volk, zeide Ik hoor toe, en Ik zal onder u betuigen, Israel, of gij naar Mij hoordet!

⁹En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!

¹⁰Er zal onder u geen uitlands god wezen, en gij zult u voor geen vreemden god nederbuigen.

¹⁰Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!

¹¹Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.

¹¹Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.

¹²Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israel heeft Mijner niet gewild.

¹²Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.

¹³Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken huns harten, dat zij wandelden in hun raadslagen.

¹³Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!

¹⁴Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israel in Mijn wegen gewandeld had!

¹⁴Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!

¹⁵In kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend hebben tegen hun wederpartijders.

¹⁵Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;

¹⁶Die den HEERE haten, zouden zich Hem geveinsdelijk onderworpen hebben, maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn. [ (Psalms 81:17) En Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe; ja, Ik zou u verzadigd hebben met honig uit de rotsstenen. ]

¹⁶jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"