1Een lied, een psalm voor de kinderen van Korach, voor den opperzangmeester, op Machalath Leannoth; een onderwijzing van Heman, den Ezrahiet.
1(En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;
2O HEERE, God mijns heils! bij dag, bij nacht roep ik voor U.
2lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!
3Laat mijn gebed voor Uw aanschijn komen; neig Uw oor tot mijn geschrei.
3Thi min Sjæl er mæt af Lidelser, mit Liv er Dødsriget nær,
4Want mijn ziel is der tegenheden zat, en mijn leven raakt tot aan het graf.
4jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,
5Ik ben gerekend met degenen, die in de kuil nederdalen; ik ben geworden als een man, die krachteloos is;
5kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.
6Afgezonderd onder de doden, gelijk de verslagenen, die in het graf liggen, die Gij niet meer gedenkt, en zij zijn afgesneden van Uw hand.
6Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;
7Gij hebt mij in den ondersten kuil gelegd, in duisternissen, in diepten.
7tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. - Sela.
8Uw grimmigheid ligt op mij; Gij hebt mij nedergedrukt met al Uw baren. Sela.
8Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,
9Mijn bekenden hebt Gij verre van mij gedaan, Gij hebt mij hun tot een groten gruwel gesteld; ik ben besloten, en kan niet uitkomen.
9mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.
10Mijn oog treurt vanwege verdrukking; HEERE! ik roep tot U den gansen dag; ik strek mijn handen uit tot U.
10Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? - Sela.
11Zult Gij wonder doen aan de doden? Of zullen de overledenen opstaan, zullen zij U loven? Sela.
11Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?
12Zal Uw goedertierenheid in het graf verteld worden, Uw getrouwheid in het verderf?
12Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?
13Zullen Uw wonderen bekend worden in de duisternis, en Uw gerechtigheid in het land der vergetelheid?
13Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.
14Maar ik, HEERE! roep tot U, en mijn gebed komt U voor in den morgenstond.
14Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?
15HEERE! waarom verstoot Gij mijn ziel, en verbergt Uw aanschijn voor mij?
15Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;
16Van der jeugd aan ben ik bedrukt en doodbrakende; ik draag Uw vervaarnissen, ik ben twijfelmoedig.
16din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,
17Uw hittige toornigheden gaan over mij; Uw verschrikkingen doen mij vergaan.
17som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;
18Den gansen dag omringen zij mij als water; te zamen omgeven zij mij. [ (Psalms 88:19) Gij hebt vriend en metgezel verre van mij gedaan; mijn bekenden zijn in duisternis. ]
18Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.