¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Job prit la parole et dit:

²Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?

²Jusques à quand affligerez-vous mon âme, Et m'écraserez-vous de vos discours?

³Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.

³Voilà dix fois que vous m'outragez; N'avez-vous pas honte de m'étourdir ainsi?

⁴Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.

⁴Si réellement j'ai péché, Seul j'en suis responsable.

⁵Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;

⁵Pensez-vous me traiter avec hauteur? Pensez-vous démontrer que je suis coupable?

⁶Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.

⁶Sachez alors que c'est Dieu qui me poursuit, Et qui m'enveloppe de son filet.

⁷Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.

⁷Voici, je crie à la violence, et nul ne répond; J'implore justice, et point de justice!

⁸Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.

⁸Il m'a fermé toute issue, et je ne puis passer; Il a répandu des ténèbres sur mes sentiers.

⁹Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.

⁹Il m'a dépouillé de ma gloire, Il a enlevé la couronne de ma tête.

¹⁰Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.

¹⁰Il m'a brisé de toutes parts, et je m'en vais; Il a arraché mon espérance comme un arbre.

¹¹Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.

¹¹Il s'est enflammé de colère contre moi, Il m'a traité comme l'un de ses ennemis.

¹²Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.

¹²Ses troupes se sont de concert mises en marche, Elles se sont frayé leur chemin jusqu'à moi, Elles ont campées autour de ma tente.

¹³Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.

¹³Il a éloigné de moi mes frères, Et mes amis se sont détournés de moi;

¹⁴Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.

¹⁴Je suis abandonné de mes proches, Je suis oublié de mes intimes.

¹⁵Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.

¹⁵Je suis un étranger pour mes serviteurs et mes servantes, Je ne suis plus à leurs yeux qu'un inconnu.

¹⁶Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.

¹⁶J'appelle mon serviteur, et il ne répond pas; Je le supplie de ma bouche, et c'est en vain.

¹⁷Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.

¹⁷Mon humeur est à charge à ma femme, Et ma plainte aux fils de mes entrailles.

¹⁸Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.

¹⁸Je suis méprisé même par des enfants; Si je me lève, je reçois leurs insultes.

¹⁹Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.

¹⁹Ceux que j'avais pour confidents m'ont en horreur, Ceux que j'aimais se sont tournés contre moi.

²⁰Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.

²⁰Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair; Il ne me reste que la peau des dents.

²¹Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.

²¹Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m'a frappé.

²²Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?

²²Pourquoi me poursuivre comme Dieu me poursuit? Pourquoi vous montrer insatiables de ma chair?

²³Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!

²³Oh! je voudrais que mes paroles fussent écrites, Qu'elles fussent écrites dans un livre;

²⁴Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!

²⁴Je voudrais qu'avec un burin de fer et avec du plomb Elles fussent pour toujours gravées dans le roc...

²⁵Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;

²⁵Mais je sais que mon rédempteur est vivant, Et qu'il se lèvera le dernier sur la terre.

²⁶En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;

²⁶Quand ma peau sera détruite, il se lèvera; Quand je n'aurai plus de chair, je verrai Dieu.

²⁷Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.

²⁷Je le verrai, et il me sera favorable; Mes yeux le verront, et non ceux d'un autre; Mon âme languit d'attente au dedans de moi.

²⁸Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.

²⁸Vous direz alors: Pourquoi le poursuivions-nous? Car la justice de ma cause sera reconnue.

²⁹Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.

²⁹Craignez pour vous le glaive: Les châtiments par le glaive sont terribles! Et sachez qu'il y a un jugement.