¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Job prit la parole et dit:

²Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

²Ecoutez, écoutez mes paroles, Donnez-moi seulement cette consolation.

³Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.

³Laissez-moi parler, je vous prie; Et, quand j'aurai parlé, tu pourras te moquer.

⁴Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?

⁴Est-ce contre un homme que se dirige ma plainte? Et pourquoi mon âme ne serait-elle pas impatiente?

⁵Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.

⁵Regardez-moi, soyez étonnés, Et mettez la main sur la bouche.

⁶Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.

⁶Quand j'y pense, cela m'épouvante, Et un tremblement saisit mon corps.

⁷Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?

⁷Pourquoi les méchants vivent-ils? Pourquoi les voit-on vieillir et accroître leur force?

⁸Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.

⁸Leur postérité s'affermit avec eux et en leur présence, Leurs rejetons prospèrent sous leurs yeux.

⁹Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.

⁹Dans leurs maisons règne la paix, sans mélange de crainte; La verge de Dieu ne vient pas les frapper.

¹⁰Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.

¹⁰Leurs taureaux sont vigoureux et féconds, Leurs génisses conçoivent et n'avortent point.

¹¹Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.

¹¹Ils laissent courir leurs enfants comme des brebis, Et les enfants prennent leurs ébats.

¹²Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

¹²Ils chantent au son du tambourin et de la harpe, Ils se réjouissent au son du chalumeau.

¹³In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.

¹³Ils passent leurs jours dans le bonheur, Et ils descendent en un instant au séjour des morts.

¹⁴Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.

¹⁴Ils disaient pourtant à Dieu: Retire-toi de nous; Nous ne voulons pas connaître tes voies.

¹⁵Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?

¹⁵Qu'est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerons-nous à lui adresser nos prières?

¹⁶Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.

¹⁶Quoi donc! ne sont-ils pas en possession du bonheur? -Loin de moi le conseil des méchants!

¹⁷Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!

¹⁷Mais arrive-t-il souvent que leur lampe s'éteigne, Que la misère fonde sur eux, Que Dieu leur distribue leur part dans sa colère,

¹⁸Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;

¹⁸Qu'ils soient comme la paille emportée par le vent, Comme la balle enlevée par le tourbillon?

¹⁹Dat God Zijn geweld weglegt, voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;

¹⁹Est-ce pour les fils que Dieu réserve le châtiment du père? Mais c'est lui que Dieu devrait punir, pour qu'il le sente;

²⁰Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!

²⁰C'est lui qui devrait contempler sa propre ruine, C'est lui qui devrait boire la colère du Tout-Puissant.

²¹Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?

²¹Car, que lui importe sa maison après lui, Quand le nombre de ses mois est achevé?

²²Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?

²²Est-ce à Dieu qu'on donnera de la science, A lui qui gouverne les esprits célestes?

²³Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;

²³L'un meurt au sein du bien-être, De la paix et du bonheur,

²⁴Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.

²⁴Les flancs chargés de graisse Et la moelle des os remplie de sève;

²⁵De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.

²⁵L'autre meurt, l'amertume dans l'âme, Sans avoir joui d'aucun bien.

²⁶Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.

²⁶Et tous deux se couchent dans la poussière, Tous deux deviennent la pâture des vers.

²⁷Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.

²⁷Je sais bien quelles sont vos pensées, Quels jugements iniques vous portez sur moi.

²⁸Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?

²⁸Vous dites: Où est la maison de l'homme puissant? Où est la tente qu'habitaient les impies?

²⁹Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?

²⁹Mais quoi! n'avez-vous point interrogé les voyageurs, Et voulez-vous méconnaître ce qu'ils prouvent?

³⁰Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.

³⁰Au jour du malheur, le méchant est épargné; Au jour de la colère, il échappe.

³¹Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?

³¹Qui lui reproche en face sa conduite? Qui lui rend ce qu'il a fait?

³²Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.

³²Il est porté dans un sépulcre, Et il veille encore sur sa tombe.

³³De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

³³Les mottes de la vallée lui sont légères; Et tous après lui suivront la même voie, Comme une multitude l'a déjà suivie.

³⁴Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?

³⁴Pourquoi donc m'offrir de vaines consolations? Ce qui reste de vos réponses n'est que perfidie.