¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Job prit la parole et dit:

²Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?

²Je sais bien qu'il en est ainsi; Comment l'homme serait-il juste devant Dieu?

³Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.

³S'il voulait contester avec lui, Sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.

⁴Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?

⁴A lui la sagesse et la toute-puissance: Qui lui résisterait impunément?

⁵Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;

⁵Il transporte soudain les montagnes, Il les renverse dans sa colère.

⁶Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;

⁶Il secoue la terre sur sa base, Et ses colonnes sont ébranlées.

⁷Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;

⁷Il commande au soleil, et le soleil ne paraît pas; Il met un sceau sur les étoiles.

⁸Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;

⁸Seul, il étend les cieux, Il marche sur les hauteurs de la mer.

⁹Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;

⁹Il a créé la Grande Ourse, l'Orion et les Pléiades, Et les étoiles des régions australes.

¹⁰Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.

¹⁰Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre.

¹¹Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.

¹¹Voici, il passe près de moi, et je ne le vois pas, Il s'en va, et je ne l'aperçois pas.

¹²Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?

¹²S'il enlève, qui s'y opposera? Qui lui dira: Que fais-tu?

¹³God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.

¹³Dieu ne retire point sa colère; Sous lui s'inclinent les appuis de l'orgueil.

¹⁴Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?

¹⁴Et moi, comment lui répondre? Quelles paroles choisir?

¹⁵Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.

¹⁵Quand je serais juste, je ne répondrais pas; Je ne puis qu'implorer mon juge.

¹⁶Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.

¹⁶Et quand il m'exaucerait, si je l'invoque, Je ne croirais pas qu'il eût écouté ma voix,

¹⁷Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.

¹⁷Lui qui m'assaille comme par une tempête, Qui multiplie sans raison mes blessures,

¹⁸Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.

¹⁸Qui ne me laisse pas respirer, Qui me rassasie d'amertume.

¹⁹Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?

¹⁹Recourir à la force? Il est tout-puissant. A la justice? Qui me fera comparaître?

²⁰Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.

²⁰Suis-je juste, ma bouche me condamnera; Suis-je innocent, il me déclarera coupable.

²¹Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.

²¹Innocent! Je le suis; mais je ne tiens pas à la vie, Je méprise mon existence.

²²Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.

²²Qu'importe après tout? Car, j'ose le dire, Il détruit l'innocent comme le coupable.

²³Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.

²³Si du moins le fléau donnait soudain la mort!... Mais il se rit des épreuves de l'innocent.

²⁴De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?

²⁴La terre est livrée aux mains de l'impie; Il voile la face des juges. Si ce n'est pas lui, qui est-ce donc?

²⁵En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.

²⁵Mes jours sont plus rapides qu'un courrier; Ils fuient sans avoir vu le bonheur;

²⁶Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.

²⁶Ils passent comme les navires de jonc, Comme l'aigle qui fond sur sa proie.

²⁷Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;

²⁷Si je dis: Je veux oublier mes souffrances, Laisser ma tristesse, reprendre courage,

²⁸Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.

²⁸Je suis effrayé de toutes mes douleurs. Je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.

²⁹Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?

²⁹Je serai jugé coupable; Pourquoi me fatiguer en vain?

³⁰Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;

³⁰Quand je me laverais dans la neige, Quand je purifierais mes mains avec du savon,

³¹Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.

³¹Tu me plongerais dans la fange, Et mes vêtements m'auraient en horreur.

³²Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.

³²Il n'est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, Pour que nous allions ensemble en justice.

³³Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.

³³Il n'y a pas entre nous d'arbitre, Qui pose sa main sur nous deux.

³⁴Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;

³⁴Qu'il retire sa verge de dessus moi, Que ses terreurs ne me troublent plus;

³⁵Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.

³⁵Alors je parlerai et je ne le craindrai pas. Autrement, je ne suis point à moi-même.