¹Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN.

¹Prière d'un malheureux, lorsqu'il est abattu et qu'il répand sa plainte devant l'Eternel. Eternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu'à toi!

²O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

²Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m'exaucer!

³Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

³Car mes jours s'évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.

⁴Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

⁴Mon coeur est frappé et se dessèche comme l'herbe; J'oublie même de manger mon pain.

⁵Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

⁵Mes gémissements sont tels Que mes os s'attachent à ma chair.

⁶Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

⁶Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;

⁷Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.

⁷Je n'ai plus de sommeil, et je suis Comme l'oiseau solitaire sur un toit.

⁸Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.

⁸Chaque jour mes ennemis m'outragent, Et c'est par moi que jurent mes adversaires en fureur.

⁹Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.

⁹Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,

¹⁰Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.

¹⁰A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m'as soulevé et jeté au loin.

¹¹Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.

¹¹Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l'herbe.

¹²Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.

¹²Mais toi, Eternel! tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.

¹³Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.

¹³Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d'avoir pitié d'elle, Le temps fixé est à son terme;

¹⁴Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.

¹⁴Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.

¹⁵Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.

¹⁵Alors les nations craindront le nom de l'Eternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.

¹⁶Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.

¹⁶Oui, l'Eternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.

¹⁷Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,

¹⁷Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.

¹⁸Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;

¹⁸Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l'Eternel!

¹⁹Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;

¹⁹Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l'Eternel regarde sur la terre,

²⁰Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;

²⁰Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,

²¹Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;

²¹Afin qu'ils publient dans Sion le nom de l'Eternel, Et ses louanges dans Jérusalem,

²²Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;

²²Quand tous les peuples s'assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l'Eternel.

²³Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.

²³Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.

²⁴Hij heeft mijn kracht op den weg ter nedergedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.

²⁴Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!

²⁵Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.

²⁵Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

²⁶Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;

²⁶Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s'useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

²⁷Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.

²⁷Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.

²⁸Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden. [ (Psalms 102:29) De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden. ]

²⁸Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s'affermira devant toi.