¹Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

¹Louez l'Eternel! Louez l'Eternel, car il est bon, Car sa miséricorde dure à toujours!

²Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?

²Qui dira les hauts faits de l'Eternel? Qui publiera toute sa louange?

³Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.

³Heureux ceux qui observent la loi, Qui pratiquent la justice en tout temps!

⁴Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;

⁴Eternel, souviens-toi de moi dans ta bienveillance pour ton peuple! Souviens-toi de moi en lui accordant ton secours,

⁵Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.

⁵Afin que je voie le bonheur de tes élus, Que je me réjouisse de la joie de ton peuple, Et que je me glorifie avec ton héritage!

⁶Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.

⁶Nous avons péché comme nos pères, Nous avons commis l'iniquité, nous avons fait le mal.

⁷Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.

⁷Nos pères en Egypte ne furent pas attentifs à tes miracles, Ils ne se rappelèrent pas la multitude de tes grâces, Ils furent rebelles près de la mer, près de la mer Rouge.

⁸Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.

⁸Mais il les sauva à cause de son nom, Pour manifester sa puissance.

⁹En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.

⁹Il menaça la mer Rouge, et elle se dessécha; Et il les fit marcher à travers les abîmes comme dans un désert.

¹⁰En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.

¹⁰Il les sauva de la main de celui qui les haïssait, Il les délivra de la main de l'ennemi.

¹¹En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.

¹¹Les eaux couvrirent leurs adversaires: Il n'en resta pas un seul.

¹²Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.

¹²Et ils crurent à ses paroles, Ils chantèrent ses louanges.

¹³Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.

¹³Mais ils oublièrent bientôt ses oeuvres, Ils n'attendirent pas l'exécution de ses desseins.

¹⁴Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.

¹⁴Ils furent saisis de convoitise dans le désert, Et ils tentèrent Dieu dans la solitude.

¹⁵Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.

¹⁵Il leur accorda ce qu'ils demandaient; Puis il envoya le dépérissement dans leur corps.

¹⁶En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.

¹⁶Ils se montrèrent, dans le camp, jaloux contre Moïse, Contre Aaron, le saint de l'Eternel.

¹⁷De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.

¹⁷La terre s'ouvrit et engloutit Dathan, Et elle se referma sur la troupe d'Abiram;

¹⁸En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.

¹⁸Le feu embrasa leur troupe, La flamme consuma les méchants.

¹⁹Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.

¹⁹Ils firent un veau en Horeb, Ils se prosternèrent devant une image de fonte,

²⁰En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.

²⁰Ils échangèrent leur gloire Contre la figure d'un boeuf qui mange l'herbe.

²¹Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;

²¹Ils oublièrent Dieu, leur sauveur, Qui avait fait de grandes choses en Egypte,

²²Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.

²²Des miracles dans le pays de Cham, Des prodiges sur la mer Rouge.

²³Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.

²³Et il parla de les exterminer; Mais Moïse, son élu, se tint à la brèche devant lui, Pour détourner sa fureur et l'empêcher de les détruire.

²⁴Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.

²⁴Ils méprisèrent le pays des délices; Ils ne crurent pas à la parole de l'Eternel,

²⁵Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.

²⁵Ils murmurèrent dans leurs tentes, Ils n'obéirent point à sa voix.

²⁶Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;

²⁶Et il leva la main pour jurer De les faire tomber dans le désert,

²⁷En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.

²⁷De faire tomber leur postérité parmi les nations, Et de les disperser au milieu des pays.

²⁸Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.

²⁸Ils s'attachèrent à Baal-Peor, Et mangèrent des victimes sacrifiées aux morts.

²⁹En zij hebben den HEERE tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.

²⁹Ils irritèrent l'Eternel par leurs actions, Et une plaie fit irruption parmi eux.

³⁰Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.

³⁰Phinées se leva pour intervenir, Et la plaie s'arrêta;

³¹En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.

³¹Cela lui fut imputé à justice, De génération en génération pour toujours.

³²Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.

³²Ils irritèrent l'Eternel près des eaux de Meriba; Et Moïse fut puni à cause d'eux,

³³Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.

³³Car ils aigrirent son esprit, Et il s'exprima légèrement des lèvres.

³⁴Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;

³⁴Ils ne détruisirent point les peuples Que l'Eternel leur avait ordonné de détruire.

³⁵Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.

³⁵Ils se mêlèrent avec les nations, Et ils apprirent leurs oeuvres.

³⁶En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.

³⁶Ils servirent leurs idoles, Qui furent pour eux un piège;

³⁷Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.

³⁷Ils sacrifièrent leurs fils Et leurs filles aux idoles,

³⁸En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.

³⁸Ils répandirent le sang innocent, Le sang de leurs fils et de leurs filles, Qu'ils sacrifièrent aux idoles de Canaan, Et le pays fut profané par des meurtres.

³⁹En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.

³⁹Ils se souillèrent par leurs oeuvres, Ils se prostituèrent par leurs actions.

⁴⁰Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.

⁴⁰La colère de l'Eternel s'enflamma contre son peuple, Et il prit en horreur son héritage.

⁴¹En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.

⁴¹Il les livra entre les mains des nations; Ceux qui les haïssaient dominèrent sur eux;

⁴²En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.

⁴²Leurs ennemis les opprimèrent, Et ils furent humiliés sous leur puissance.

⁴³Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.

⁴³Plusieurs fois il les délivra; Mais ils se montrèrent rebelles dans leurs desseins, Et ils devinrent malheureux par leur iniquité.

⁴⁴Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.

⁴⁴Il vit leur détresse, Lorsqu'il entendit leurs supplications.

⁴⁵En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

⁴⁵Il se souvint en leur faveur de son alliance;

⁴⁶Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.

⁴⁶Il eut pitié selon sa grande bonté, Et il excita pour eux la compassion De tous ceux qui les retenaient captifs.

⁴⁷Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.

⁴⁷Sauve-nous, Eternel, notre Dieu! Et rassemble-nous du milieu des nations, Afin que nous célébrions ton saint nom, Et que nous mettions notre gloire à te louer!

⁴⁸Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!

⁴⁸Béni soit l'Eternel, le Dieu d'Israël, d'éternité en éternité! Et que tout le peuple dise: Amen! Louez l'Eternel!