1En als het geschiedde, dat wij van hen gescheiden en afgevaren waren, zo liepen wij rechtuit en kwamen te Kos, en den dag daaraan te Rhodus, en van daar te Patara.
1Mi nemfaṛaq yid-sen, nerkeb lbabuṛ nṛuḥ qbala ɣer temdint n Kus, azekka-nni ɣer temdint n Ṛudus ; syenna nkemmel abrid ɣer temdint n Batara.
2En een schip gevonden hebbende, dat naar Fenicie overvoer, gingen wij er in en voeren af.
2Mi nufa lbabuṛ ara izegren ɣer tmurt n Finisya, nerkeb deg-s nṛuḥ.
3En als wij Cyprus in het gezicht gekregen, en dat aan de linker hand gelaten hadden, voeren wij naar Syrie, en kwamen aan te Tyrus; want het schip zoude aldaar den last ontladen.
3Mi nqubel tigzirt n Qubṛus, neǧǧa-ț ɣer tama tazelmaṭ, nkemmel abrid nneɣ ɣer tmurt n Surya, newweḍ ɣer temdint n Sur imi dinna ara yessers lbabuṛ sselɛa-s.
4En de discipelen gevonden hebbende, bleven wij daar zeven dagen; dewelke tot Paulus zeiden door den Geest, dat hij niet zou opgaan naar Jeruzalem.
4Mi nufa dinna inelmaden, nesɛedda sebɛa wussan yid-sen ; s Ṛṛuḥ iqedsen, inelmaden-nni nnan-as i Bulus : Ur țțali ara ɣer temdint n Lquds.
5Toen het nu geschiedde, dat wij deze dagen doorgebracht hadden, gingen wij uit, en reisden voort; en zij geleidden ons allen met vrouwen en kinderen tot buiten de stad; en aan den oever nederknielende, hebben wij gebeden.
5Mi ɛeddan wussan-nni, nekker a nṛuḥ, ddan yid-nneɣ armi neffeɣ i temdint, nutni ț-țilawin-nsen d warraw-nsen. Mi newweḍ ɣer rrif n lebḥeṛ nuɣal ɣef tgecrar, nedɛa ɣer Sidi Ṛebbi.
6En als wij elkander gegroet hadden, gingen wij in het schip; maar zijlieden keerden wederom, elk naar het zijne.
6Mi nemsalam yid-sen, nerkeb di lbabuṛ nṛuḥ ; nutni uɣalen ɣer yexxamen-nsen,
7Wij nu, de scheepvaart volbracht hebbende van Tyrus, kwamen aan te Ptolemais, en de broeders gegroet hebbende, bleven een dag bij hen.
7nukkni nkemmel abrid s lbabuṛ si temdint n Sur armi ț-țamdint n Bṭulimays, neẓra dinna atmaten, neqqim yid-sen yiwen wass.
8En des anderen daags, Paulus en wij, die met hem waren, gingen van daar en kwamen te Cesarea; en gegaan zijnde in het huis van Filippus, den evangelist (die een was van de zeven), bleven wij bij hem.
8Azekka-nni nṛuḥ, newweḍ ɣer Qiṣarya ; nekcem ɣer wexxam n Filbas, win ițbecciṛen lexbaṛ n lxiṛ, nețța yellan d yiwen si sebɛa-nni ițwaxtaṛen di temdint n Lquds ; neqqim ɣuṛ-es.
9Deze nu had vier dochters, nog maagden, die profeteerden.
9Filbas-nni, ɣuṛ-es ṛebɛa yessi-s urɛad zwiǧent, țxebbiṛent-ed s wayen i tent-id-ițțasen s ɣuṛ Sidi Ṛebbi.
10En als wij daar vele dagen gebleven waren, kwam er een zeker profeet af van Judea, met name Agabus;
10Ɛeddan kra n wussan, mi d yewweḍ yiwen seg watmaten isem-is Agabus, ula d nețța ițxebbiṛ-ed s ɣuṛ Sidi Ṛebbi, iṣubb-ed si tmurt n Yahuda, yusa-d ɣuṛ-nneɣ.
11En hij kwam tot ons, en nam den gordel van Paulus, en zichzelven handen en voeten gebonden hebbende, zeide: Dit zegt de Heilige Geest: Den man, wiens deze gordel is, zullen de Joden alzo te Jeruzalem binden, en overleveren in de handen der heidenen.
11Iddem tabagust n Bulus, icudd idaṛṛen-is d ifassen-is, yenna : Atan wayen i d-iqqaṛ Ṛṛuḥ iqedsen : akka ara cidden wat Isṛail di temdint n Lquds bab n tbagust-agi, a t-sellmen ger ifassen n ikafriwen.
12Als wij nu dit hoorden, baden beiden wij en die van die plaats waren, dat hij niet zou opgaan naar Jeruzalem.
12Mi nesla annect-agi, nukkni d watmaten n Sizari nḥellel Bulus iwakken ur ițțali ara ɣer temdint n Lquds.
13Maar Paulus antwoordde: Wat doet gij, dat gij weent, en mijn hart week maakt? Want ik ben bereid niet alleen gebonden te worden, maar ook te sterven te Jeruzalem voor den Naam van den Heere Jezus.
13Dɣa Bulus yerra-yasen : Acu i kkun-yuɣen mi tețrum akka armi tgezmem tasa-w ? Nekk qebleɣ mačči kan ad țwacuddeɣ, lameɛna qebleɣ ula d lmut di temdint n Lquds ɣef ddemma n yisem n Sidna Ɛisa.
14En als hij zich niet liet afraden, hielden wij ons tevreden, zeggende: De wil des Heeren geschiede.
14Imi yugi ad yaɣ awal-nneɣ, ur nketteṛ ara fell-as lehduṛ nenna : A neǧǧ lebɣi n Sidi Ṛebbi ad yedṛu !
15En na die dagen maakten wij ons gereed, en gingen op naar Jeruzalem.
15Akken ɛeddan wussan-nni, nhegga iman-nneɣ a nali ɣer temdint n Lquds.
16En met ons gingen ook sommigen der discipelen van Cesarea, leidende met zich een zekeren Mnason, van Cyprus, een ouden discipel, bij dewelken wij zouden te huis liggen.
16Kra inelmaden n Qiṣarya ddan yid-nneɣ, wwin-aɣ ɣer yiwen wergaz wuɣuṛ ara nili, isem-is Mansun, n tegzirt n Qubṛus, d yiwen seg inelmaden imezwura.
17En als wij te Jeruzalem gekomen waren, ontvingen ons de broeders blijdelijk.
17Mi newweḍ ɣer temdint n Lquds, sṭreḥben yis-nneɣ watmaten s lfeṛḥ.
18En den volgenden dag ging Paulus met ons in tot Jakobus; en al de ouderlingen waren daar gekomen.
18Azekka-nni, yedda yid-nneɣ Bulus ɣer wexxam n Yeɛqub anda nnejmaɛen imeqqranen n tejmaɛt.
19En als hij hen gegroet had, verhaalde hij van stuk tot stuk, wat God onder de heidenen door zijn dienst gedaan had.
19Mi gsellem fell-asen, Bulus yeḥka-yasen ayen akk ixdem yis Sidi Ṛebbi ger leǧnas ur nelli ara n wat Isṛail.
20En zij, dat gehoord hebbende, loofden den Heere, en zeiden tot hem: Gij ziet, broeder, hoevele duizenden van Joden er zijn, die geloven; en zij zijn allen ijveraars van de wet.
20Mi slan ayagi, ḥemmden Sidi Ṛebbi nnan-as : Twalaḍ a gma-tneɣ acḥal n luluf n wat Isṛail i gumnen s Sidna Ɛisa yerna ṭṭfen akk di ccariɛa n Musa.
21En zij zijn aangaande u bericht, dat gij al de Joden, die onder de heidenen zijn, leert van Mozes afvallen, zeggende: dat zij de kinderen niet zouden besnijden, noch naar de wijze der wet wandelen.
21Atan slan wat Isṛail n temdint n Lquds belli tesselmadeḍ i wat Isṛail yellan ger leǧnas ad ǧǧen ccariɛa n Musa ; slan daɣen teqqaṛeḍ asen : « ur seḍhaṛet ara i warrac nwen, ur ttabaɛet ara leɛwayed i ɣ-d-ǧǧan lejdud ».
22Wat is er dan te doen? Het is gans nodig, dat de menigte samenkome; want zij zullen horen, dat gij gekomen zijt.
22Acu ara nexdem tura ? Mbla ccekk ad slen belli tusiḍ-ed ;
23Doe dan hetgeen wij u zeggen: Wij hebben vier mannen, die een gelofte gedaan hebben.
23ihi exdem ayen ara k-d-nini : llan gar-aneɣ ṛebɛa yergazen i gefkan lemɛahda i Sidi Ṛebbi,
24Neem dezen tot u, en heilig u met hen, en doe de onkosten nevens hen, opdat zij het hoofd bescheren mogen; en alle mogen weten, dat er niets is aan hetgeen, waarvan zij, aangaande u, bericht zijn; maar dat gij alzo wandelt, dat gij ook zelve de wet onderhoudt.
24awi-ten yid-ek, ssizdeg iman-ik yid-sen, seṛṛef fell-asen iwakken ad seṭṭlen iqeṛṛay-nsen ; s wakkagi ad ẓren belli ayen akk slan fell-ak d lekdeb yerna ad walin mazal teṭṭfeḍ di ccariɛa n Musa.
25Doch van de heidenen, die geloven, hebben wij geschreven en goed gevonden, dat zij niets dergelijks zouden onderhouden, dan dat zij zich wachten van hetgeen den afgoden geofferd is, en van bloed, en van het verstikte, en van hoererij.
25Ma d at leǧnas i gumnen s Sidna Ɛisa, nura-yasen : Ad ṭṭixṛen i wučči n weksum ițțunefken d asfel i lmeṣnuɛat d ssadat, i tissit n idammen, i lmal yemmuṛḍsen akk-d yir tikli.
26Toen nam Paulus de mannen met zich, en den dag daaraan met hen geheiligd zijnde, ging hij in den tempel, en verkondigde, dat de dagen der heiliging vervuld waren, blijvende daar, totdat voor een iegelijk van hen de offerande opgeofferd was.
26Azekka-nni, Bulus yewwi yid-es ṛebɛa yergazen-nni, issazdeg iman-is yid-sen, ikcem yid-sen ɣer wefrag n lǧameɛ iqedsen iwakken ad ixebbeṛ lmuqeddem ɣef lweqt i deg ara fakken wussan n uzizdeg-nsen, yeɛni ass i deg ara yefk mkul yiwen seg-sen lweɛda-ines.
27Als nu de zeven dagen zouden voleindigd worden, zagen hem de Joden van Azie in den tempel, en beroerden al het volk, en sloegen de handen aan hem,
27Mi qṛib ad fakken sebɛa wussan-nni n usizdeg, at Isṛail n tmurt n Asya walan Bulus di lǧameɛ iqedsen. Sekkren ccwal ger lɣaci dɣa ṭṭfen-t.
28Roepende: Gij Israelietische mannen, komt te hulp! Deze is de mens, die tegen het volk, en de wet, en deze plaats allen man overal leert; en bovendien heeft hij ook Grieken in den tempel gebracht, en heeft deze heilige plaats ontheiligd.
28Bdan țɛeggiḍen : Ay at Isṛail, ɛiwnet-aɣ ! Atah wergaz-nni ițbecciṛen di mkul amkan i yemdanen meṛṛa. Iheddeṛ ayen n diri ɣef wegdud-nneɣ, ɣef wemkan-agi iqedsen, isselmad ayen ur teqbil ara ccariɛa-nneɣ, yewwi-d iyunaniyen ɣer lǧameɛ, issenǧes amkan-agi iqedsen !
29Want zij hadden te voren Trofimus, den Efezier, met hem in de stad gezien, welken zij meenden, dat Paulus in den tempel gebracht had.
29Nnan-d ayagi axaṭer walan yid-es Trufim di temdint, ɣilen issekcem-it ɣer daxel n lǧameɛ iqedsen.
30En de gehele stad kwam in roer en het volk liep samen; en zij grepen Paulus, en trokken hem buiten den tempel; en terstond werden de deuren gesloten.
30Ikker ccwal di temdint meṛṛa ; uzzlen-d yemdanen si mkul tama. Sṭfen Bulus, zzuɣṛen-t beṛṛa n wefrag n lǧameɛ iqedsen, sekkṛen-d tiwwura.
31En als zij hem zochten te doden, kwam het gerucht tot den overste der bende, dat geheel Jeruzalem in verwarring was.
31Mi țeddun lɣaci a t-nɣen, yewweḍ lexbaṛ ɣer lqebṭan n lɛeskeṛ n Ṛuman tamdint n Lquds meṛṛa tenhewwal.
32Welke terstond krijgsknechten en hoofdmannen over honderd tot zich nam, en liep af naar hen toe. Zij nu, den oversten en de krijgsknechten ziende, hielden op van Paulus te slaan.
32Imiren kan yessawel i ifesyanen d lɛeskeṛ-nsen, uzzlen ɣer lɣaci. Mi walan lqebṭan akk-d lɛeskeṛ-is, ttaxṛen-as i Bulus.
33Toen naderde de overste en greep hem, en beval, dat men hem met twee ketenen zou binden; en vraagde, wie hij was, en wat hij gedaan had.
33Dɣa lqebṭan iqeṛṛeb ɣer Bulus, yefka lameṛ a t-ṭṭfen, a t-cudden s snat snasel ; dɣa isteqsa anwa-t, d acu i gexdem.
34En onder de schare riep de ene dit, de andere wat anders. Doch als hij de zekerheid niet kon weten vanwege de beroerte, beval hij, dat men hem in de legerplaats zou brengen.
34Meɛna lɣaci-nni, kra țɛeggiḍen akka, wiyaḍ akken nniḍen. Imi ur ifhim ara wayen i s-d-nnan si leɛyaḍ-nni, yumeṛ a t-awin ɣer lbeṛj.
35En als hij aan de trappen gekomen was, gebeurde het, dat hij van de krijgsknechten gedragen werd vanwege het geweld der schare.
35Mi gewweḍ Bulus ɣer tseddaṛin, refden-t lɛeskeṛ iwakken a t-sellken si ger ifassen n lɣaci.
36Want de menigte des volks volgde, al roepende: Weg met hem!
36Axaṭer lɣaci-nni ttabaɛen-t țɛeggiḍen : « Enɣ-it ! Enɣ-it !... »
37En als Paulus nu in de legerplaats zou geleid worden, zeide hij tot den overste: Is het mij geoorloofd tot u wat te spreken? En hij zeide: Kent gij Grieks?
37Mi qṛib a t-skecmen ɣer zdaxel n lbeṛj, Bulus yenna-yas i lqebṭan : Semmeḥ-iyi, zemreɣ a k-d-iniɣ yiwen n wawal ? Yerra-yas : Tessneḍ aț-țhedṛeḍ tayunanit ?
38Zijt gij dan niet de Egyptenaar, die voor deze dagen oproer verwekte, en de vier duizend moordenaars naar de woestijn uitleidde?
38Mačči d kečč i d amaṣri-nni i gsekkren ccwal ussan-agi iɛeddan, i gessufɣen yid-es ṛebɛa alaf n iqettalen ɣer lxali ?
39Maar Paulus zeide: Ik ben een Joods man van Tarsen, een burger van gene onvermaarde stad in Cilicie, en ik bid u, laat mij toe tot het volk te spreken.
39Bulus yenna-yas : Xaṭi ! Nekk n wat Isṛail, luleɣ di temdint n Sars yellan di tmurt n Silisya ; d amezdaɣ n temdint mechuṛen. Di leɛnaya-k serreḥ-iyi ad hedṛeɣ i lɣaci-yagi.
40En als hij het toegelaten had, Paulus, staande op de trappen, wenkte met de hand tot het volk; en als er grote stilte geworden was, sprak hij hen aan in de Hebreeuwse taal, zeggende:
40Lqebṭan iɛemmed-as, dɣa Bulus ibedd ɣef tseddaṛin, iwehha i lɣaci s ufus-is, dɣa ssusmen. Yenṭeq s tɛibṛanit, yenna-yasen :