1In dien tijd ging Jezus, op een sabbatdag, door het gezaaide, en Zijn discipelen hadden honger, en begonnen aren te plukken, en te eten.
1Yiwet n tikkelt, deg wass n ssebt yellan d ass n westeɛfu, Sidna Ɛisa izger igran n yirden. Inelmaden-is lluẓen, bdan țekksen-d tigedrin, tețțen-tent.
2En de Farizeen, dat ziende, zeiden tot Hem: Zie, Uw discipelen doen, wat niet geoorloofd is te doen op den sabbat.
2Ifariziyen mi ten-walan, nnan i Sidna Ɛisa : Acuɣeṛ inelmaden-ik xeddmen ayen iḥeṛmen deg wass n westeɛfu ?
3Maar Hij zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, wat David gedaan heeft, toen hem hongerde, en hun, die met hem waren?
3Meɛna Sidna Ɛisa yerra-yasen : Eɛni ur teɣṛim ara wayen yexdem ugellid Dawed, mi gelluẓ nețța d wid yellan yid-es ?
4Hoe hij gegaan is in het huis Gods, en de toonbroden gegeten heeft, die hem niet geoorloofd waren te eten, noch ook hun, die met hem waren, maar den priesteren alleen.
4Mi gekcem ɣer wexxam iqedsen, yečča seg weɣṛum-nni yețțunefken d lweɛda i lmuqedmin yerna yefka seg-s i imdukkal-is !
5Of hebt gij niet gelezen in de wet, dat de priesters den sabbat ontheiligen in den tempel, op de sabbatdagen, en nochtans onschuldig zijn?
5Eɛni ur teɣṛim ara di tektabt n ccariɛa n Musa belli lmuqedmin xeddmen ɣas akken d ass n westeɛfu yerna mačči d leḥṛam fell-asen ?
6En Ik zeg u, dat Een, meerder dan de tempel, hier is.
6Ihi a wen-d-iniɣ : yella dagi win yugaren axxam iqedsen.
7Doch zo gij geweten hadt, wat het zij: Ik wil barmhartigheid en niet offerande, gij zoudt de onschuldigen niet veroordeeld hebben.
7Lemmer tfehmem d acu i d lmeɛna n wawal-agi : D ulawen yesɛan ṛṛeḥma i bɣiɣ mačči d isflawen n lmal ttili ur tḥekkmem ara s lmut ɣef wid ur neḍlim ara !
8Want de Zoon des mensen is een Heere ook van den sabbat.
8Axaṭer Mmi-s n bunadem, d nețța i gḥekmen ɣef wass n westeɛfu.
9En van daar voortgaande, kwam Hij in hun synagoge.
9Syenna, yerra ɣer yiwen n lǧameɛ,
10En ziet, er was een mens, die een dorre hand had, en zij vraagden Hem, zeggende: Is het ook geoorloofd op de sabbatdagen te genezen? (opdat zij Hem mochten beschuldigen).
10yella dinna yiwen wergaz iwumi yekref ufus. Ifariziyen steqsan-t nnan-as : Eɛni iḥlel useḥlu deg wass n westeɛfu ? SSteqsan-t akka, iwakken a s-d-afen sebba s wayes ara t-sḍelmen.
11En Hij zeide tot hen: Wat mens zal er zijn onder u, die een schaap heeft, en zo datzelve op een sabbatdag in een gracht valt, die hetzelve niet zal aangrijpen en uitheffen?
11Yerra-yasen : Anwa deg-wen yesɛan yiwet n tixsi kan, ma yella teɣli ɣer tesraft deg wass n westeɛfu ur ț-id-issalay ara ?
12Hoe veel gaat nu een mens een schaap te boven? Zo is het dan op de sabbatdagen geoorloofd wel te doen.
12Eɛni tixsi teswa akteṛ n wemdan ? Ihi, yeḥlel a nexdem lxiṛ deg wass n westeɛfu !
13Toen zeide Hij tot dien mens: Strek uw hand uit; en hij strekte ze uit, en zij werd hersteld, gezond gelijk de andere.
13Imiren Sidna Ɛisa yenna-yas i wergaz-nni : Sleq-ed afus-ik ! YYeḍleq afus-is, dɣa yuɣal iṣeḥḥa am ufus nniḍen.
14En de Farizeen, uitgegaan zijnde, hielden te zamen raad tegen Hem, hoe zij Hem doden mochten.
14Ifariziyen ffɣen, ṛuḥen mcawaṛen wway gar-asen amek ara a s-d-afen sebba s wayes ara t-nɣen.
15Maar Jezus, dat wetende, vertrok van daar, en vele scharen volgden Hem, en Hij genas ze allen.
15Mi gesla bɣan a t-nɣen, Sidna Ɛisa iṛuḥ syenna. Aṭas i geddan yid-es, yesseḥlay imuḍan meṛṛa,
16En Hij gebood hun scherpelijk, dat zij Hem niet openbaar maken zouden;
16iqqaṛ-asen : Ɣuṛ-wat aț-țessufɣem lexbaṛ !
17Opdat vervuld zou worden, hetgeen gesproken is door Jesaja, den profeet, zeggende:
17Iwakken ad idṛu wayen yenna nnbi Iceɛya :
18Ziet, Mijn Knecht, Welken Ik verkoren heb, Mijn Beminde, in Welken Mijn ziel een welbehagen heeft; Ik zal Mijn Geest op Hem leggen, en Hij zal het oordeel den heidenen verkondigen.
18Ataya uqeddac-iw i xtaṛeɣ, win eɛzizen fell-i, deg-s i gella lfeṛḥ-iw. A d-yers Ṛṛuḥ-iw fell-as, ad ibecceṛ lḥeqq i leǧnas.
19Hij zal niet twisten, noch roepen, noch zal er iemand Zijn stem op de straten horen.
19Ur iskkaray ara ccwal, ur ițɛeggiḍ ara, ur ițḥettim ara iman-is ɣef wiyaḍ.
20Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken, en het rokende lemmet zal Hij niet uitblussen, totdat Hij het oordeel zal uitbrengen tot overwinning.
20Ur ițkemmil ara i uɣanim iceqqeqen, ur isnusuy ara taftilt yețmețțaten, alamma yesbedd lḥeqq.
21En in Zijn Naam zullen de heidenen hopen.
21Imiren leǧnas meṛṛa ad ssirmen ɣuṛ-es, fell-as ara țeklen.
22Toen werd tot Hem gebracht een van den duivel bezeten, die blind en stom was; en Hij genas hem, alzo dat de blinde en stomme beide sprak en zag.
22Wwin-d i Sidna Ɛisa yiwen wergaz i gesgugem, i gesderɣel uṛuḥani. Yesseḥla-t, yuɣal wergaz-nni iheddeṛ, yețwali.
23En al de scharen ontzetten zich, en zeiden: Is niet Deze de Zoon van David?
23Lɣaci meṛṛa wehmen di Sidna Ɛisa qqaṛen : Mačči d wagi i d mmi-s n Sidna Dawed, win akken ara d-yasen ?
24Maar de Farizeen, dit gehoord hebbende, zeiden: Deze werpt de duivelen niet uit, dan door Beelzebul, den overste der duivelen.
24Mi sen-slan ifariziyen nnan : Argaz-agi yessufuɣ leǧnun s tezmert n Balzabul iḥekkmen ɣef leǧnun.
25Doch Jezus, kennende hun gedachten, zeide tot hen: Een ieder koninkrijk, dat tegen zichzelf verdeeld is, wordt verwoest; en een iedere stad, of huis, dat tegen zichzelf verdeeld is, zal niet bestaan.
25Sidna Ɛisa yeẓran ayen i țxemmimen, yenna-yasen : Yal tagelda anda țnaɣen lɣaci wway gar-asen, aț-țuɣal aț-țenger. YYal taddart neɣ yal axxam i deg țnaɣen imezdaɣ wway gar-asen, ur d-yețɣimi ara.
26En indien de satan den satan uitwerpt, zo is hij tegen zichzelf verdeeld; hoe zal dan zijn rijk bestaan?
26Ma yella Cciṭan issufuɣ Cciṭan, atan yebḍa d yiman-is ! Amek ihi ara d-tdum ddewla-s ?
27En indien Ik door Beelzebul de duivelen uitwerp, door wien werpen ze dan uw zonen uit? Daarom zullen die uw rechters zijn.
27Ma yella nekkini ssufuɣeɣ leǧnun s tezmert n Balzabul, i warraw nwen s wacu i ten ssufuɣen ? Daymi, d arraw-nwen ara kkun-iḥasben !
28Maar indien Ik door den Geest Gods de duivelen uitwerp, zo is dan het Koninkrijk Gods tot u gekomen.
28Meɛna ma yella nekkini s Ṛṛuḥ n Ṛebbi i ssufuɣeɣ leǧnun, ihi tagelda n Ṛebbi ațan tewweḍ-ed armi d ɣuṛ-wen.
29Of hoe kan iemand in het huis eens sterken inkomen, en zijn vaten ontroven, tenzij dat hij eerst den sterke gebonden hebbe? en alsdan zal hij zijn huis beroven.
29Yiwen ur yezmir ad ikcem ɣer wexxam n wergaz iǧehden iwakken a s-iddem ayla-as ma yella ur t-yuriz ara uqbel, meɛna m'ara t-yarez, imiren ad yizmir ad iddem ayen akk yellan deg wexxam-is.
30Wie met Mij niet is, die is tegen Mij; en wie met Mij niet vergadert, die verstrooit.
30Win ur nelli ara yid-i, ixulef-iyi ; win ur d-njemmeɛ ara yid-i ițḍeggiɛ !
31Daarom zeg Ik u: Alle zonde en lastering zal den mensen vergeven worden; maar de lastering tegen den Geest zal den mensen niet vergeven worden.
31Daymi i wen-qqaṛeɣ : Mkul ddnub d mkul rregmat zemren ad țwasemmḥen i yemdanen, ma d rregmat ɣef Ṛṛuḥ iqedsen ur țwasemmaḥent ara !
32En zo wie enig woord gesproken zal hebben tegen den Zoon des mensen, het zal hem vergeven worden; maar zo wie tegen den Heiligen Geest zal gesproken hebben, het zal hem niet vergeven worden, noch in deze eeuw, noch in de toekomende.
32Yal win ara iregmen di Mmi-s n bunadem, a s-ițwasameḥ, ma d win ara iregmen Ṛṛuḥ iqedsen, ur s-ițwasamaḥ ara ama di lweqt-agi, ama di lweqt i d-iteddun.
33Of maakt den boom goed en zijn vrucht goed; of maakt den boom kwaad en zijn vrucht kwaad; want uit de vrucht wordt de boom gekend.
33Ɛeqlet ttejṛa ɣer lfakya-s : ma telha ttejṛa, a d-tefk lfakya yelhan, ma yella diri-ț, a d-tefk lfakya n diri !
34Gij adderengebroedsels! hoe kunt gij goede dingen spreken, daar gij boos zijt? want uit den overvloed des harten spreekt de mond.
34A ccetla n izerman, amek ara d-tinim ayen yelhan ma yella kunwi diri-kkun ? Axaṭer d ayen yellan deg ul i d-ițeffɣen seg imi !
35De goede mens brengt goede dingen voort uit den goede schat des harten, en de boze mens brengt boze dingen voort uit den boze schat.
35Argaz lɛali yessufuɣ-ed ayen yelhan seg ugerruj yellan deg ul-is ma d amcum yessufuɣ-ed ayen n diri si lexzin n diri yellan deg ul-is !
36Maar Ik zeg u, dat van elk ijdel woord, hetwelk de mensen zullen gesproken hebben, zij van hetzelve zullen rekenschap geven in den dag des oordeels.
36Aql-i nniɣ-awen-t : ass n lḥisab, ad țțuḥasben yemdanen ɣef yal awal ur nesɛi lmeɛna i d-iffɣen seg yimi-nsen ;
37Want uit uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden, en uit uw woorden zult gij veroordeeld worden.
37axaṭer ɣef leḥsab n imeslayen-ik ara tețțuḥasbeḍ, d imeslayen-ik ara d-isbeggnen ma d aḥeqqi i telliḍ neɣ d amcum.
38Toen antwoordden sommigen der Schriftgeleerden en Farizeen, zeggende: Meester! wij willen van U wel een teken zien.
38Dɣa kra n lɛulama n ccariɛa akk-d ifariziyen nnan i Sidna Ɛisa : A Sidi, nebɣa a k-nwali txedmeḍ yiwen n lbeṛhan.
39Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Het boos en overspelig geslacht verzoekt een teken; en hun zal geen teken gegeven worden, dan het teken van Jonas, den profeet.
39Sidna Ɛisa yerra yasen : Lǧil am-agi ijehlen ixedɛen Ṛebbi, yessutur lbeṛhan, ur a sen d-yețțunefkay ara lbeṛhan nniḍen anagar win n nnbi Yunes.
40Want gelijk Jonas drie dagen en drie nachten was in den buik van den walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in het hart der aarde.
40Axaṭer akken yesɛedda nnbi Yunes tlata wussan d tlata wuḍan deg uɛebbuḍ n uḥewtiw ameqqran di lebḥeṛ, akken daɣen ara yesɛeddi Mmi-s n bunadem tlata wussan d tlata wuḍan zdaxel n wakal.
41De mannen van Nineve zullen opstaan in het oordeel met dit geslacht, en zullen hetzelve veroordelen; want zij hebben zich bekeerd op de prediking van Jonas; en ziet, meer dan Jonas is hier!
41Ass n lḥisab, imezdaɣ n temdint n Ninebi a d-kkren ɣer yemdanen n lǧil-agi ad ccetkin fell-asen iwakken ad țțuḥasben, axaṭer nutni uɣalen-d ɣer webrid mi slan i ubecceṛ n nnbi Yunes. AA wen-d-iniɣ : atan yella dagi win yugaren nnbi Yunes !
42De koningin van het zuiden zal opstaan in het oordeel met dit geslacht, en hetzelve veroordelen; want zij is gekomen van de einden der aarde, om te horen, de wijsheid van Salomo; en ziet, meer dan Salomo is hier!
42Ass n lḥisab, tagellit n tmurt n Ḥabac a d-tekker ɣer yemdanen n lǧil-agi aț-țeccetki fell-asen iwakken ad țțuḥasben, axaṭer tusa-d seg yixef n ddunit iwakken aț-țsel i tmusni n ugellid Sliman. AAtan nniɣ-awen yella dagi win yugaren agellid Sliman !
43En wanneer de onreine geest van den mens uitgegaan is, zo gaat hij door dorre plaatsen, zoekende rust, en vindt ze niet.
43M'ara yețwaqecceɛ uṛuḥani seg yiwen wemdan, ad ițezzi deg imukan yexlan, ad ițqellib anda ara yaf ṛṛaḥa ur yețțaf ara.
44Dan zegt hij: Ik zal wederkeren in mijn huis, van waar ik uitgegaan ben; en komende, vindt hij het ledig, met bezemen gekeerd en versierd.
44Dɣa ad yini : Ad uɣaleɣ ɣer umkan ansi i d-ffɣeɣ ! MMi guɣal ɣer wemdan-nni, ad yaf amkan d ilem, zeddig yerna iseggem.
45Dan gaat hij heen en neemt met zich zeven andere geesten, bozer dan hijzelf, en ingegaan zijnde, wonen zij aldaar; en het laatste van denzelven mens wordt erger dan het eerste. Alzo zal het ook met dit boos geslacht zijn.
45Imiren ad iṛuḥ a d-yawi sebɛa iṛuḥaniyen nniḍen i gweɛṛen akteṛ-is, ad kecmen ɣer dinna, ad zedɣen. Lḥala n wergaz-nni aț-țenṭaṛ akteṛ n tikkelt tamezwarut. Akka ara tedṛu d lǧil-agi ijehlen.
46En als Hij nog tot de scharen sprak, ziet, Zijn moeder en broeders stonden buiten, zoekende Hem te spreken.
46Mazal Sidna Ɛisa yețmeslay i lɣaci, mi d-yusa yiwen wergaz yenna-yas : Yemma-k d watmaten-ik atnan di beṛṛa, bɣan a k-ẓren.
47En iemand zeide tot Hem: Zie, Uw moeder en Uw broeders staan daar buiten, zoekende U te spreken.
48Sidna Ɛisa yerra-yas : Anta i d yemma, anwi i d atmaten-iw ?
48Maar Hij, antwoordende, zeide tot dengene die Hem dat zeide: Wie is Mijn moeder, en wie zijn Mijn broeders?
49Iwehha s ufus-is ɣer inelmaden is yenna : D wigi i d yemma d watmaten-iw !
49En Zijn hand uitstrekkende over Zijn discipelen, zeide Hij: Ziet, Mijn moeder en Mijn broeders.
50Axaṭer win ixeddmen lebɣi n Baba yellan deg igenwan, d winna i d gma, i d weltma, i d yemma.
50Want zo wie den wil Mijns Vaders doet Die in de hemelen is, dezelve is Mijn broeder, en zuster, en moeder.