1En de Farizeen en Sadduceen tot Hem gekomen zijnde, en Hem verzoekende, begeerden van Hem, dat Hij hun een teken uit den hemel zou tonen.
1Ifariziyen d isaduqiyen qeṛṛben ɣer Sidna Ɛisa, ssutren-as lbeṛhan iwakken a t-jeṛben.
2Maar Hij antwoordde, en zeide tot hen: Als het avond geworden is, zegt gij: Schoon weder; want de hemel is rood;
2Sidna Ɛisa yerra-yasen : M'ara yeɣli yiṭij, twalam igenni d azeggaɣ, teqqaṛem ad yelhu lḥal.
3En des morgens: Heden onweder; want de hemel is droevig rood. Gij geveinsden! het aanschijn des hemels weet gij wel te onderscheiden, en kunt gij de tekenen der tijden niet onderscheiden?
3Akken daɣen taṣebḥit, teqqaṛem a d-iwwet ugeffur ( lehwa ) axaṭer yella usigna. AAmek ! Tesnem aț-țfehmem lḥala n igenni, ur tezmirem ara aț-țfehmem licaṛat yeɛnan lweqt-agi !
4Het boos en overspelig geslacht verzoekt een teken; en hun zal geen teken gegeven worden, dan het teken van Jona, den profeet. En hen verlatende, ging Hij weg.
4Lǧil am agi ijehlen ixedɛen Ṛebbi, yessutur lbeṛhan ! Meɛna ur as-d-ițțunefkay ara lbeṛhan nniḍen anagar win n nnbi Yunes ! DDɣa iṛuḥ, yeǧǧa-ten.
5En als Zijn discipelen op de andere zijde gekomen waren, hadden zij vergeten broden mede te nemen.
5Mi zegren agummaḍ i lebḥeṛ, inelmaden-is țțun ur wwin ara yid-sen aɣṛum.
6En Jezus zeide tot hen: Ziet toe, en wacht u van den zuurdesem der Farizeen en Sadduceen.
6Dɣa Sidna Ɛisa yenna-yasen : Ḥadret iman-nwen seg iɣes n temtunt n ifariziyen d isaduqiyen !
7En zij overlegden bij zichzelven, zeggende: Het is omdat wij geen broden mede genomen hebben.
7Inelmaden xemmemen deg yiman-nsen, nnan : Ahat imi ur d-newwi ara yid-nneɣ aɣṛum i ɣ-d-yenna akka !
8En Jezus, dat wetende, zeide tot hen: Wat overlegt gij bij uzelven, gij kleingelovigen! dat gij geen broden mede genomen hebt?
8Sidna Ɛisa iẓra ɣef wacu i țxemmimen yenna-yasen : A wid i gxuṣṣen di liman ! Tɣilem imi ur d-tewwim ara aɣṛum i wen-d-nniɣ akka ?
9Verstaat gij nog niet? en gedenkt gij niet aan de vijf broden der vijf duizend mannen; en hoevele korven gij opnaamt?
9Mazal ur tefhimem ara ? Eɛni tețțum yakan xemsa teḥbulin-nni n weɣṛum i bḍiɣ i xemsa alaf n yergazen ? D wacḥal n tqecwalin i d-yegran ?
10Noch aan de zeven broden der vier duizend mannen, en hoevele manden gij opnaamt?
10Ur tecfim ara daɣen ɣef sebɛa teḥbulin-nni n weɣṛum i bḍiɣ i ṛebɛa alaf n yemdanen, d wacḥal n tqecwalin i d-yegran ?
11Hoe verstaat gij niet, dat Ik u van geen brood gesproken heb, als Ik zeide, dat gij u wachten zoudt van den zuurdesem der Farizeen en Sadduceen.
11Amek akka ur tefhimem ara belli mačči ɣef weɣṛum i wen-d-țmeslayeɣ ? ḤḤadret iman-nwen seg iɣes n temtunt n ifariziyen d isaduqiyen !
12Toen verstonden zij, dat Hij niet gezegd had, dat zij zich wachten zouden van den zuurdesem des broods, maar van de leer der Farizeen en Sadduceen?
12Imiren inelmaden-is fehmen belli mačči ɣef yiɣes n temtunt i sen-d-immeslay, lameɛna ad ḥadren iman-nsen ɣef wuselmed n ifariziyen d isaduqiyen.
13Als nu Jezus gekomen was in de delen van Cesarea Filippi, vraagde Hij Zijn discipelen, zeggende: Wie zeggen de mensen, dat Ik, de Zoon des mensen, ben?
13Mi gewweḍ Sidna Ɛisa ɣer tmurt n Qiṣarya n Filibus, isteqsa inelmaden is, yenna-yasen : D acu i-d-qqaṛen medden ɣef Mmi-s n bunadem ?
14En zij zeiden: Sommigen: Johannes de Doper; en anderen: Elias; en anderen: Jeremia of een van de profeten.
14Rran-as : Kra qqaṛen d Yeḥya aɣeṭṭas, wiyaḍ qqaṛen d nnbi Ilyas, wiyaḍ daɣen d nnbi Irmiya neɣ d yiwen ger lenbiya.
15Hij zeide tot hen: Maar gij, wie zegt gij, dat Ik ben?
15I kunwi, d acu-yi ɣuṛ-wen ?
16En Simon Petrus, antwoordende, zeide: Gij zijt de Christus, de Zoon des levenden Gods.
16Buṭrus yerra-yas : Kečč d Lmasiḥ, Mmi-s n Sidi Ṛebbi yeddren !
17En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Zalig zijt gij, Simon, Bar-Jona! want vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar Mijn Vader, Die in de hemelen is.
17Yenṭeq ɣuṛ-es yenna-yas : Amarezg-ik, a Buṭrus a mmi-s n Yunes, axaṭer mačči s tmusni-inek i tfehmeḍ ayagi, meɛna d Baba Ṛebbi yellan deg igenwan i k-t-id-isbegnen.
18En Ik zeg u ook, dat gij zijt Petrus, en op deze petra zal Ik Mijn gemeente bouwen, en de poorten der hel zullen dezelve niet overweldigen.
18Ihi nekk a k-iniɣ : kečč a Buṭrus d azṛu, yerna ɣef wezṛu-agi ara bnuɣ tajmaɛt-iw, ula ț-ținezmarin n lmut ur țțaṭṭafent ara zdat-es !
19En Ik zal u geven de sleutelen van het Koninkrijk der hemelen; en zo wat gij zult binden op de aarde, zal in de hemelen gebonden zijn; en zo wat gij ontbinden zult op de aarde, zal in de hemelen ontbonden zijn.
19Ad a k-fkeɣ tisura n tgelda n igenwan, ayen ara teqneḍ neɣ ayen iwumi ara tserrḥeḍ di ddunit, ad yețwaqbel deg igenwan.
20Toen verbood Hij Zijn discipelen, dat zij iemand zeggen zouden, dat Hij was Jezus, de Christus.
20Imiren yumeṛ i yinelmaden-is ur qqaṛen ula i yiwen belli d nețța i d Lmasiḥ.
21Van toen aan begon Jezus Zijn discipelen te vertonen, dat Hij moest heengaan naar Jeruzalem, en veel lijden van de ouderlingen, en overpriesters, en Schriftgeleerden, en gedood worden, en ten derden dage opgewekt worden.
21Seg imiren, Sidna Ɛisa yebda issefham i inelmaden-is belli ilaq ad yali ɣer temdint n Lquds, anda ara yenneɛtab aṭas ger ifassen n lmuqedmin akk-d lɛulama n ccariɛa ad ḥekmen fell-as s lmut, ass wis tlata a d-iḥyu si ger lmegtin.
22En Petrus, Hem tot zich genomen hebbende, begon Hem te bestraffen, zeggende: Heere, wees U genadig! dit zal U geenszins geschieden.
22Buṭrus ijbed-it weḥd-es, yenna yas : A k-imneɛ Ṛebbi a Sidi, a wer d-yedṛu wayagi yid-ek !
23Maar Hij, Zich omkerende, zeide tot Petrus: Ga weg achter Mij, satanas! gij zijt Mij een aanstoot, want gij verzint niet de dingen, die Gods zijn, maar die der mensen zijn.
23Sidna Ɛisa idewweṛ ɣuṛ-es, yenna-yas : Beɛɛed akkin fell-i a Cciṭan ! Tebɣiḍ aț-țiliḍ d ugur deg webrid-iw ! Ixemmimen-ik ur d-kkan ara s ɣuṛ Ṛebbi, lameɛna d ixemmimen n yemdanen.
24Toen zeide Jezus tot Zijn discipelen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij.
24Imiren Sidna Ɛisa yenna i inelmaden-is : Kra win yebɣan ad iddu yid-i, ilaq-as ur yețḥebbiṛ ara ɣef yiman-is, ad iqbel ad inɛețțab ɣef ddemma n yisem-iw, a yi-d-itbeɛ.
25Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal hetzelve vinden.
25Kra win yebɣan ad isellek taṛwiḥt-is, a s-tṛuḥ ; ma d win iseblen taṛwiḥt-is ɣef ddemma-w ad yuɣal a ț-yaf.
26Want wat baat het een mens, zo hij de gehele wereld gewint, en lijdt schade zijner ziel? Of wat zal een mens geven, tot lossing van zijn ziel?
26D acu n lfayda ara yesɛu wemdan di rrbeḥ n ddunit meṛṛa, ma yella yesṛuḥ taṛwiḥt-is ? Neɣ d acu i gezmer a t-yefk wemdan iwakken a d-ifdu taṛwiḥt-is ?
27Want de Zoon des mensen zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders, met Zijn engelen, en alsdan zal Hij een iegelijk vergelden naar zijn doen.
27Axaṭer Mmi-s n bunadem a d-yas nețța d lmalayekkat-is di lɛaḍima n Baba-s, ad yefk i yal yiwen ayen yuklal, yal yiwen ɣef leḥsab n lefɛayel-is.
28Voorwaar zeg Ik u: Er zijn sommigen van die hier staan, dewelke den dood niet smaken zullen, totdat zij den Zoon des mensen zullen hebben zien komen in Zijn Koninkrijk.
28A wen-iniɣ tideț : llan kra seg wid yellan dagi, ur țmețțaten ara alamma ẓran Mmi-s n bunadem yusa-d am ugellid.