¹Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.

¹¶ Na konei ano wiri ana toku ngakau, maunu atu ana i tona wahi.

²Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!

²Ata whakarangona tona reo e papa ana, te pakutanga hoki e puta mai ana i tona mangai.

³Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.

³E whakatikaia atu ana e ia ki nga wahi katoa i raro i te rangi, ko tona uira hoki ki nga pito o te whenua.

⁴Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.

⁴I muri iho ko te reo e hamama ana; papa ana te whatitiri o te reo o tona nui; e kore ano era a tauhikuhiku ina rangona tona reo.

⁵God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.

⁵Ko ta te Atua whatitiri he reo whakamiharo; nui atu ana mahi, e kore hoki e mohiotia.

⁶Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregens des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.

⁶¶ E ki ana hoki ia ki te hukarere, Hei runga koe i te whenua; ki te ua punehunehu ano hoki, raua ko te ua ta o tona kaha;

⁷Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.

⁷Hiritia ake e ia te ringa o nga tangata katoa; kia mohio ai nga tangata katoa nana nei i hanga ki tana mahi.

⁸En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.

⁸Haere ana nga kirehe ki nga piringa, noho ana i o ratou nohoanga.

⁹Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.

⁹Puta mai ana te tupuhi i te whare o te tonga: te matao hoki i te hauraro.

¹⁰Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.

¹⁰Na te manawa o te Atua i homai te huka: a kuiti iho te whanuitanga o nga wai.

¹¹Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.

¹¹Ae ra, e utaina ana e ia te kapua matotoru ki te houku; tohatohaina ana e ia te kohu o tana uira:

¹²Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.

¹²E whakakopikopikoa ana ano a tawhio noa, he mea hoki na ona whakaaro: hei mea i nga mea katoa e whakahaua atu ana e ia ki te mata o te ao:

¹³Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.

¹³E whakaputaina ana e ia hei whiu, hei mea ranei mo tona whenua, hei atawhai ranei.

¹⁴Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.

¹⁴¶ Kia whai taringa mai ki tenei, e Hopa: tu marie, ka whakaaro ki nga mea whakamiharo a te Atua.

¹⁵Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?

¹⁵E mohio ana ranei koe ki ta te Atua whakahautanga ki a ratou i tana, i puta ai te marama o tana kapua?

¹⁶Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?

¹⁶E mohio ana ranei koe ki nga paunatanga o nga kapua, ki nga mahi whakamiharo a te tino o te matauranga?

¹⁷Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?

¹⁷Ki ou kakahu nei ka mahana, ina whakamarietia e ia te whenua ki te hau tonga?

¹⁸Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?

¹⁸Ka taea ranei e koe te whakatakoto ngatahi me ia te rangi hei papatupu, ano he whakaata whakarewa?

¹⁹Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.

¹⁹Whakaaturia mai ki a matou ta matou e korero ai ki a ia; e kore hoki e tika i te pouri ta matou whakatakoto o te korero.

²⁰Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.

²⁰E korerotia ranei ki a ia kei te mea ahau ki te korero? Kia hiahia ranei te tangata kia horomia ia?

²¹En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;

²¹¶ Na inaianei e kore nga tangata e kite ana i te marama e wheriko mai nei i te rangi: otiia ka tika atu te hau, ka whakawateatia ratou.

²²Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!

²²E ahu mai ana i te hauraro te aho ano he koura; kei te Atua te kororia whakawehi.

²³Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.

²³Ko te Kaha Rawa, e kore ia e taea te whakataki e tatou; hira rawa tona kaha; a e kore ia e tukino i tana whakarite whakawa, i te nui o te tika.

²⁴Daarom vreze Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.

²⁴Koia ka wehi nga tangata i a ia: e kore ia e whai whakaaro ki te hunga ngakau mohio.