¹Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

¹Duši moji se gnusi življenje; zato naj tožba moja teče, govoril bodem v bridkosti duše svoje.

²Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

²Rečem Bogu: Ne obsojaj me; povej mi, zakaj se prepiraš z menoj?

³Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

³Ti li dobro de, da tlačiš, da zametaš rok svojih delo, s svetlobo pa obsevaš namero brezbožnih?

⁴Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

⁴Imaš li oči mesene, ali pa vidiš, kakor človek vidi?

⁵Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

⁵So li dnevi tvoji kakor dnevi smrtnika, ali leta tvoja omejena kakor dnevi človeka?

⁶Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

⁶da vprašuješ tako po krivdi moji in greh moj zasleduješ,

⁷Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

⁷dasi veš, da nisem kriv in da nikogar ni, ki more oteti iz tvoje roke!

⁸Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

⁸Roke tvoje so me upodobile in naredile vsega, kakor sem kroginkrog – in sedaj me zatiraš?

⁹Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

⁹Spomni se vendar, da si me kakor glino napravil, in hočeš me zopet vrniti v prah?

¹⁰Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

¹⁰Me li nisi kakor mleko ulil in strdil kakor sir?

¹¹Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;

¹¹S kožo in mesom si me oblekel, s kostmi in kitami si me prepletel.

¹²Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.

¹²Življenje in milost si mi daroval in s svojo skrbjo mi duha varoval.

¹³Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.

¹³A tole si skrival v srcu svojem, vem, da ti je bilo to v mislih:

¹⁴Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.

¹⁴ako bom grešil, da name boš strogo pazil in krivde moje me ne boš oprostil.

¹⁵Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

¹⁵Ako sem krivično ravnal, gorje mi! in čeprav bi bil pravičen, si ne upam povzdigniti glave, nasičen sramote in zroč bedo svojo.

¹⁶Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

¹⁶In ako bi povzdignil glavo, podil me boš kakor lev in zopet izkazoval čudovito moč svojo na meni;

¹⁷Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

¹⁷vnovič postaviš priče svoje proti meni in pomnožiš nevoljo svojo zoper mene, vedno nova krdela in vojske boš pošiljal nadme.

¹⁸En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

¹⁸Zakaj si mi dal priti iz materinega telesa? Naj bi bil umrl in nobeno oko me ne bi bilo videlo!

¹⁹Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.

¹⁹Naj bi bil, kakor bi ne bil živel nikdar, od materinega telesa naj bi bil prenesen v grob!

²⁰Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;

²⁰Ni li dni mojih malo? Odnehaj, obrni se od mene, da se malo razvedrim,

²¹Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

²¹preden odidem, odkoder se ne vrnem, v deželo temine in smrtne sence,v deželo temnejšo od mraka, kjer je le senca smrti in nered, kjer noč najbolj črna se šteje za svetlost.

²²Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.

²²v deželo temnejšo od mraka, kjer je le senca smrti in nered, kjer noč najbolj črna se šteje za svetlost.