1Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:
1Tedaj odgovori Zofar Naamatec in reče:
2Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?
2Mnogobesedje ali naj ostane brez odgovora, in jezičnik bo li opravičen?
3Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?
3Govoričenje tvoje naj sapo zapre ljudem, da bi se posmehoval, ne da te kdo osramoti,
4Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.
4in da bi dejal: „Čist je moj nauk in čist sem pred Tvojim obličjem“?!
5Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;
5O da bi pa Bog govoril in usta svoja odprl zoper tebe!
6En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.
6Da ti naznani skrivnosti prave modrosti, da je mnogotera v znanju; potem bi spoznal, da Bog tebi v prid mnogo pozablja iz krivde tvoje.
7Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?
7Moreš li globokost Božjo z umom doseči, ali popolnosti Vsegamogočnega do dna priti?
8Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten?
8Višave so to nebeške – kaj hočeš početi? globočja je nego šeol – kaj moreš vedeti?
9Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.
9daljša nego zemlja je mera njena in širša nego morje.
10Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?
10Če gre On poleg koga in ga dene v zapor in skliče sodni zbor, kdo mu zabrani?
11Want Hij kent de ijdele lieden en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?
11Kajti On pozna ničemurne ljudi in vidi krivico, ne da bi mu bilo treba paziti.
12Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.
12A puhloglavec dobi šele razum, kadar se divjega osla žrebe prerodi v človeka.
13Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.
13Ako obrneš v pravo smer srce svoje in boš k Njemu razprostiral roke –
14Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.
14če je krivica na roki tvoji, odpravi jo in nepravičnosti ne daj prebivati v šatorih svojih –
15Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.
15res, tedaj boš smel vzdigniti obličje brez madeža in bodeš nepremakljiv in se ne boš bal.
16Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.
16Kajti tedaj pozabiš nadlogo, spominjal se je boš kot vodá, ki so potekle mimo;
17Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.
17in življenje ti zasije jasneje nego poldnevna svetloba, in zmrači li se kdaj, mine mrak kakor ob jutru.
18En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;
18In boš upal, ker je nada zate, in ogledoval boš svoje, spaval brez skrbi.
19En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.
19Počival boš in nihče te ne bo plašil, mnogi bodo pa prosili blagovoljnosti tvoje.Brezbožnikom pa bodo oči od koprnenja hirale, in pribežališče jim izgine in njih upanje bo, da izdahnejo dušo.
20Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.
20Brezbožnikom pa bodo oči od koprnenja hirale, in pribežališče jim izgine in njih upanje bo, da izdahnejo dušo.