¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹In Job odgovori in reče:

²Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

²Enakih reči sem že slišal veliko; sitni ste vi tolažniki vsi!

³Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

³Je li že konec vetrovitim besedam? ali kaj te draži, da odgovarjaš?

⁴Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

⁴Lahko bi tudi jaz govoril kakor vi! Ako bi duša vaša bila na mojem mestu, lahko bi spletal besede zoper vas in zmajeval z glavo nad vami;

⁵Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

⁵rad bi vas krepčal z usti svojimi in usten mojih tolažba naj bi vam lajšala bol.

⁶Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

⁶Ako govorim, se ne ustavi bolečina moja, ako pa molčim, koliko pojemlje?

⁷Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

⁷Res me je že Bog trudnega storil; – opustošil si vso družino mojo.

⁸Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

⁸Trdo si me zgrabil, za pričo zoper mene; in postavila se je proti meni moja shiranost, pričujoč zoper mene.

⁹Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

⁹Raztrgal me je v jezi svoji in preganjal, škripal je z zobmi nad menoj; kot nasprotnik moj me ostro gleda z očmi svojimi.

¹⁰Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

¹⁰Razdrli so usta svoja zoper mene, zasramujoč so me bili v lice, v trumo se zbirajo zoper mene.

¹¹God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

¹¹Bog mogočni me je izročil malopridnežem, pahnil me je v roke brezbožnežem.

¹²Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

¹²Užival sem mir, pa me je strl, zgrabil me je za tilnik in me raztrupal, postavil me je za cilj svojim pšicam.

¹³Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

¹³Obkolili so me strelci njegovi, razklal mi je obisti nemilo, na tla je cedil žolč mojo.

¹⁴Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

¹⁴Vsekava mi rano za rano, zaganja se vame kakor vojni junak.

¹⁵Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

¹⁵Raševino sem sešil vrh kože svoje, onečedil sem v prahu rog svoj.

¹⁶Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

¹⁶Moj obraz gori od jokanja in na trepalnicah mi je senca smrti –

¹⁷Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

¹⁷dasi ni nasilstva na rokah mojih in je čista molitev moja.

¹⁸O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

¹⁸O zemlja, ne zakrij moje krvi, in vpitju mojemu ne bodi počivališča!

¹⁹Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

¹⁹Ali že sedaj, glej, v nebesih je priča moja in ta, ki zame pričuje, je na višavah.

²⁰Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

²⁰Moji prijatelji so mi zasmehovalci: moje oko se solzi k Bogu,

²¹Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

²¹da izvrši pravico za moža proti Bogu in razsodi med sinom človeškim in prijateljem njegovim!Kajti ko mine malo let, odidem po poti, po kateri se ne vrnem več.

²²Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.

²²Kajti ko mine malo let, odidem po poti, po kateri se ne vrnem več.