¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹A Job odgovori in reče:

²Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?

²Doklej hočete žaliti dušo mojo in me tlačiti z besedami?

³Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.

³Desetkrat ste me že zasramovali, in vas ni sram, da me tolikanj žalite!

⁴Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.

⁴Ako sem pa res kriv, krivda moja ostaja pri meni.

⁵Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;

⁵Če pa se res hočete veličati zoper mene in mi očitati sramoto mojo:

⁶Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.

⁶vedite, da me je Bog okrivičil in me obdal z mrežo svojo.

⁷Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.

⁷Glej, vpijem: Sila se mi godi! a nihče me ne sliši, kličem za pomoč, pa ni sodbe zame.

⁸Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.

⁸Zagradil mi je pot, da ne morem preiti, in steze moje je zavil v temino.

⁹Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.

⁹Slekel me je moje slave in venec mi je snel z glave.

¹⁰Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.

¹⁰Na vseh straneh me je podrl, da ginem, in izruval je kakor drevo upanje moje.

¹¹Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.

¹¹Storil je, da zoper mene plamti srd njegov in šteje me med nasprotnike svoje.

¹²Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.

¹²Čete njegove so hkrati pridrle in napravile svojo pot zoper mene, in raztaborile so se okrog šatora mojega.

¹³Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.

¹³Brate moje je oddalil od mene, in znanci moji so se mi docela odtujili.

¹⁴Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.

¹⁴Odtegujejo se mi bližnji sorodniki moji in zaupniki moji so me pozabili.

¹⁵Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.

¹⁵Gostači hiše moje in dekle moje me štejejo za tujca, inostranec sem postal v njih očeh.

¹⁶Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.

¹⁶Kličem hlapca svojega, a ne da mi odgovora, z usti svojimi ga milo moram prositi.

¹⁷Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.

¹⁷Dih moj se gnusi ženi moji in smrad moj matere moje otrokom.

¹⁸Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.

¹⁸Celo deca me zaničuje; ko hočem vstati, govore zoper mene.

¹⁹Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.

¹⁹Mrzé me vsi, ki sem se ž njimi srčno družil, in katere sem ljubil, so se obrnili zoper mene.

²⁰Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.

²⁰Kosti mi lepé na koži in mesu, komaj zobrnice so mi ostale.

²¹Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.

²¹Usmilite se me, usmilite se me, prijatelji moji, kajti roka Božja me je zadela.

²²Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?

²²Zakaj me preganjate kakor Bog mogočni in se ne morete nasititi mesa mojega?

²³Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!

²³O da bi se zapisale besede moje, o da bi se začrtale v knjigo!

²⁴Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!

²⁴Da bi jih v skalo vsekali z železnim pisalom in s svincem zalili za vekomaj!

²⁵Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;

²⁵A jaz vem, da živi Odrešenik moj, in On, ki je poslednji, se postavi nad prahom;

²⁶En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;

²⁶in ko bo za kožo mojo to telo strto, vendar bom gledal iz svojega mesa Boga,

²⁷Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.

²⁷ki ga jaz sam bom gledal sebi v dobro, in ga bodo videle moje oči, in ne bodem mu tujec. Obisti moje koprne v meni.

²⁸Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.

²⁸Ako govorite, kako ga bomo preganjali! češ, da se je korenina hudobne stvari našla v meni,bojte se meča! kajti meč bo maščeval krivice, da bi vedeli, da je sodba.

²⁹Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.

²⁹bojte se meča! kajti meč bo maščeval krivice, da bi vedeli, da je sodba.