¹Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;

¹Sin moj, na modrost mojo pazi, proti umnosti moji nagni uho svoje,

²Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.

²da obdržiš premišljenost in ustne tvoje ohranijo spoznanje.

³Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.

³Zakaj med cede ustne tujke in glajša od olja so usta njena.

⁴Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.

⁴Ali njen konec je grenek kakor pelin, oster kakor dvorezen meč.

⁵Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

⁵Noge njene gredo v smrt, v kraj mrtvih držé stopinje njene.

⁶Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.

⁶Še mar ji ni, da bi krenila na pot življenja; po krivih stezah hodi, a ne ve tega.

⁷Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

⁷Sedaj torej, sinovi, poslušajte me in ne odstopajte od besed mojih ust.

⁸Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

⁸Daleč od nje hodi svojo pot in ne bližaj se durim hiše njene,

⁹Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;

⁹da ne bi dal drugim dike svoje in let svojih grozovitniku;

¹⁰Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

¹⁰da ne bi se sitili tujci s premoženjem tvojim in trudi tvoji ostali v hiši inostranca.

¹¹En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;

¹¹In ne bi zdihoval ob koncu svojem, ko se ti posuši meso in telo,

¹²En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!

¹²in govoril: „Kako sem sovražil pouk in svarjenje je zametalo srce moje!

¹³En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

¹³Poslušal nisem glasú učiteljev svojih, ne ušesa svojega nagibal k njim, ki so me učili.

¹⁴Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!

¹⁴Skoraj da nisem obtičal v vsej nesreči sredi zbora in občine!“

¹⁵Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;

¹⁵Pij vodo iz lastnega vodnjaka in kar ti priteka iz tvojega studenca!

¹⁶Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;

¹⁶Ali naj se ven razlivajo viri tvoji, po ulicah tvoji potoki?

¹⁷Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

¹⁷Imej jih sam zase, a ne za tujce s seboj vred.

¹⁸Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;

¹⁸Blagoslovljen bodi vrelec tvoj in veseli se žene mladosti svoje,

¹⁹Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.

¹⁹košute predrage, gazele drežestne –! prsi njene naj te mamijo vsak čas, vedno hodi zamaknjen v njeno ljubezen!

²⁰En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?

²⁰Ker zakaj bi taval, sin moj, s tujko in bi objemal prsi tuje ženske?

²¹Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.

²¹Kajti pred očmi GOSPODOVIMI so pota vsakega in on meri vse steze njegove.

²²Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

²²Brezbožnika ujamejo krivice njegove in vrvi greha njegovega ga bodo držale.Umre, ker mu nedostaje pouka, in v obilosti nespameti svoje bo blodil.

²³Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.

²³Umre, ker mu nedostaje pouka, in v obilosti nespameti svoje bo blodil.