1Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?
1Zakaj hrumé narodi in ljudstva si izmišljajo prazne reči?
2De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:
2Vzdigujejo se kralji zemlje in knezi se skupaj posvetujejo zoper GOSPODA in zoper Maziljenca njegovega,
3Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.
3govoreč: Raztrgajmo njih vezi in s sebe vrzimo njih spone!
4Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.
4On, ki stoluje v nebesih, se smeje, zasmehuje jih Gospod.
5Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.
5Tedaj jih ogovori v jezi svoji in v srdu svojem jih prestraši:
6Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.
6Jaz pa sem vendar postavil kralja svojega na Sionu, na gori svetosti svoje.
7Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.
7Oznanim naj vam sklep: GOSPOD mi je rekel: Sin moj si ti, jaz sem te danes rodil.
8Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.
8Prosi me, in narode ti dam v dediščino in kraje zemlje v posest tvojo.
9Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.
9Zdrobiš jih s palico železno, kakor prsteno posodo jih razbiješ.
10Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!
10Zdaj torej, o kralji, bodite pametni, dajte se poučiti, o zemlje sodniki!
11Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.
11V svetem strahu služite GOSPODU in radujte se s trepetom.Poljubite Sina, da se ne razsrdi in ne poginete na potu, ker skoraj se razvname jeza njegova. Blagor vsem, ki imajo v njem zavetje svoje!
12Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.
12Poljubite Sina, da se ne razsrdi in ne poginete na potu, ker skoraj se razvname jeza njegova. Blagor vsem, ki imajo v njem zavetje svoje!