¹Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;

¹HIJO mío, está atento á mi sabiduría, Y á mi inteligencia inclina tu oído;

²Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.

²Para que guardes consejo, Y tus labios conserven la ciencia.

³Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.

³Porque los labios de la extraña destilan miel, Y su paladar es más blando que el aceite;

⁴Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.

⁴Mas su fin es amargo como el ajenjo, Agudo como cuchillo de dos filos.

⁵Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

⁵Sus pies descienden á la muerte; Sus pasos sustentan el sepulcro:

⁶Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.

⁶Sus caminos son instables; no los conocerás, Si no considerares el camino de vida.

⁷Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

⁷Ahora pues, hijos, oidme, Y no os apartéis de las razones de mi boca.

⁸Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

⁸Aleja de ella tu camino, Y no te acerques á la puerta de su casa;

⁹Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;

⁹Porque no des á los extraños tu honor, Y tus años á cruel;

¹⁰Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

¹⁰Porque no se harten los extraños de tu fuerza, Y tus trabajos estén en casa del extraño;

¹¹En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;

¹¹Y gimas en tus postrimerías, Cuando se consumiere tu carne y tu cuerpo,

¹²En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!

¹²Y digas: ­Cómo aborrecí el consejo, Y mi corazón menospreció la reprensión;

¹³En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

¹³Y no oí la voz de los que me adoctrinaban, Y á los que me enseñaban no incliné mi oído!

¹⁴Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!

¹⁴Casi en todo mal he estado, En medio de la sociedad y de la congregación.

¹⁵Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;

¹⁵Bebe el agua de tu cisterna, Y los raudales de tu pozo.

¹⁶Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;

¹⁶Derrámense por de fuera tus fuentes, En las plazas los ríos de aguas.

¹⁷Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

¹⁷Sean para ti solo, Y no para los extraños contigo.

¹⁸Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;

¹⁸Sea bendito tu manantial; Y alégrate con la mujer de tu mocedad.

¹⁹Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.

¹⁹Como cierva amada y graciosa corza, Sus pechos te satisfagan en todo tiempo; Y en su amor recréate siempre.

²⁰En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?

²⁰¿Y por qué, hijo mío, andarás ciego con la ajena, Y abrazarás el seno de la extraña?

²¹Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.

²¹Pues que los caminos del hombre están ante los ojos de Jehová, Y él considera todas sus veredas.

²²Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

²²Prenderán al impío sus propias iniquidades, Y detenido será con las cuerdas de su pecado.

²³Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.

²³El morirá por falta de corrección; Y errará por la grandeza de su locura.