¹Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

¹BENDICE, alma mía, á Jehová. Jehová, Dios mío, mucho te has engrandecido; Haste vestido de gloria y de magnificencia.

²Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.

²El que se cubre de luz como de vestidura, Que extiende los cielos como una cortina;

³Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

³Que establece sus aposentos entre las aguas; El que pone las nubes por su carroza, El que anda sobre las alas del viento;

⁴Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

⁴El que hace á sus ángeles espíritus, Sus ministros al fuego flameante.

⁵Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.

⁵El fundó la tierra sobre sus basas; No será jamás removida.

⁶Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.

⁶Con el abismo, como con vestido, la cubriste; Sobre los montes estaban las aguas.

⁷Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.

⁷A tu reprensión huyeron; Al sonido de tu trueno se apresuraron;

⁸De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.

⁸Subieron los montes, descendieron los valles, Al lugar que tú les fundaste.

⁹Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.

⁹Pusísteles término, el cual no traspasarán; Ni volverán á cubrir la tierra.

¹⁰Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.

¹⁰Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; Van entre los montes.

¹¹Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.

¹¹Abrevan á todas las bestias del campo: Quebrantan su sed los asnos montaraces.

¹²Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.

¹²Junto á aquellos habitarán las aves de los cielos; Entre las ramas dan voces.

¹³Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.

¹³El que riega los montes desde sus aposentos: Del fruto de sus obras se sacia la tierra.

¹⁴Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

¹⁴El que hace producir el heno para las bestias, Y la hierba para el servicio del hombre; Sacando el pan de la tierra.

¹⁵En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

¹⁵Y el vino que alegra el corazón del hombre, Y el aceite que hace lucir el rostro, Y el pan que sustenta el corazón del hombre.

¹⁶De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;

¹⁶Llénanse de jugo los árboles de Jehová, Los cedros del Líbano que él plantó.

¹⁷Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

¹⁷Allí anidan las aves; En las hayas hace su casa la cigüeña.

¹⁸De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.

¹⁸Los montes altos para las cabras monteses; Las peñas, madrigueras para los conejos.

¹⁹Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.

¹⁹Hizo la luna para los tiempos: El sol conoce su ocaso.

²⁰Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:

²⁰Pone las tinieblas, y es la noche: En ella corretean todas las bestias de la selva.

²¹De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.

²¹Los leoncillos braman á la presa, Y para buscar de Dios su comida.

²²De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

²²Sale el sol, recógense, Y échanse en sus cuevas.

²³De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.

²³Sale el hombre á su hacienda, Y á su labranza hasta la tarde.

²⁴Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

²⁴Cuán muchas son tus obras, oh Jehová! Hiciste todas ellas con sabiduría: La tierra está llena de tus beneficios.

²⁵Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

²⁵Asimismo esta gran mar y ancha de términos: En ella pescados sin número, Animales pequeños y grandes.

²⁶Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.

²⁶Allí andan navíos; Allí este leviathán que hiciste para que jugase en ella.

²⁷Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

²⁷Todos ellos esperan en ti, Para que les des su comida á su tiempo.

²⁸Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.

²⁸Les das, recogen; Abres tu mano, hártanse de bien.

²⁹Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

²⁹Escondes tu rostro, túrbanse: Les quitas el espíritu, dejan de ser, Y tórnanse en su polvo.

³⁰Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.

³⁰Envías tu espíritu, críanse: Y renuevas la haz de la tierra.

³¹De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.

³¹Sea la gloria de Jehová para siempre; Alégrese Jehová en sus obras;

³²Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.

³²El cual mira á la tierra, y ella tiembla; Toca los montes, y humean.

³³Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.

³³A Jehová cantaré en mi vida: A mi Dios salmearé mientras viviere.

³⁴Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.

³⁴Serme ha suave hablar de él: Yo me alegraré en Jehová.

³⁵De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!

³⁵Sean consumidos de la tierra los pecadores, Y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, á Jehová. Aleluya.