¹O God der wraken! o HEERE, God der wraken! verschijn blinkende.

¹JEHOVA, Dios de las venganzas, Dios de las venganzas, muéstrate.

²Gij, Rechter der aarde! verhef U; breng vergelding weder over de hovaardigen.

²Ensálzate, oh Juez de la tierra: Da el pago á los soberbios.

³Hoe lang zullen de goddelozen, o HEERE! hoe lang zullen de goddelozen van vreugde opspringen?

³¿Hasta cuándo los impíos, Hasta cuándo, oh Jehová, se gozarán los impíos?

⁴Uitgieten? hard spreken? alle werkers der ongerechtigheid zich beroemen?

⁴¿Hasta cuándo pronunciarán, hablarán cosas duras, Y se vanagloriarán todos los que obran iniquidad?

⁵O HEERE! zij verbrijzelen Uw volk, en zij verdrukken Uw erfdeel.

⁵A tu pueblo, oh Jehová, quebrantan, Y á tu heredad afligen.

⁶De weduwe en den vreemdeling doden zij, en zij vermoorden de wezen.

⁶A la viuda y al extranjero matan, Y á los huérfanos quitan la vida.

⁷En zeggen: De HEERE ziet het niet, en de God van Jakob merkt het niet.

⁷Y dijeron: No verá JAH, Ni entenderá el Dios de Jacob.

⁸Aanmerkt, gij onvernuftigen onder het volk! en gij dwazen! wanneer zult gij verstandig worden?

⁸Entended, necios del pueblo; Y vosotros fatuos, ¿cuándo seréis sabios?

⁹Zou Hij, Die het oor plant, niet horen? zou Hij, Die het oog formeert, niet aanschouwen?

⁹El que plantó el oído, ¿no oirá? El que formó el ojo, ¿no verá?

¹⁰Zou Hij, Die de heidenen tuchtigt, niet straffen, Hij, Die den mens wetenschap leert?

¹⁰El que castiga las gentes, ¿no reprenderá? ¿No sabrá el que enseña al hombre la ciencia?

¹¹De HEERE weet de gedachten des mensen, dat zij ijdelheid zijn.

¹¹Jehová conoce los pensamientos de los hombres, Que son vanidad.

¹²Welgelukzalig is de man, o HEERE! dien Gij tuchtigt, en dien Gij leert uit Uw wet,

¹²Bienaventurado el hombre á quien tú, JAH, castigares, Y en tu ley lo instruyeres;

¹³Om hem rust te geven van de kwade dagen; totdat de kuil voor den goddeloze gegraven wordt.

¹³Para tranquilizarle en los días de aflicción, En tanto que para el impío se cava el hoyo.

¹⁴Want de HEERE zal Zijn volk niet begeven, en Hij zal Zijn erve niet verlaten.

¹⁴Porque no dejará Jehová su pueblo, Ni desamparará su heredad;

¹⁵Want het oordeel zal wederkeren tot de gerechtigheid; en alle oprechten van hart zullen hetzelve navolgen.

¹⁵Sino que el juicio será vuelto á justicia, Y en pos de ella irán todos los rectos de corazón.

¹⁶Wie zal voor mij staan tegen de boosdoeners? Wie zal zich voor mij stellen tegen de werkers der ongerechtigheid?

¹⁶¿Quién se levantará por mí contra los malignos? ¿Quién estará por mí contra los que obran iniquidad?

¹⁷Ten ware dat de HEERE mij een Hulp geweest ware, mijn ziel had bijna in de stilte gewoond.

¹⁷Si no me ayudara Jehová, Presto morara mi alma en el silencio.

¹⁸Als ik zeide: Mijn voet wankelt; Uw goedertierenheid, o HEERE! ondersteunde mij.

¹⁸Cuando yo decía: Mi pie resbala: Tu misericordia, oh Jehová, me sustentaba.

¹⁹Als mijn gedachten binnen in mij vermenigvuldigd werden, hebben Uw vertroostingen mijn ziel verkwikt.

¹⁹En la multitud de mis pensamientos dentro de mí, Tus consolaciones alegraban mi alma.

²⁰Zou zich de stoel der schadelijkheden met U vergezelschappen, die moeite verdicht bij inzetting?

²⁰¿Juntaráse contigo el trono de iniquidades, Que forma agravio en el mandamiento?

²¹Zij rotten zich samen tegen de ziel des rechtvaardigen, en zij verdoemen onschuldig bloed.

²¹Pónense en corros contra la vida del justo, Y condenan la sangre inocente.

²²Doch de HEERE is mij geweest tot een Hoog Vertrek, en mijn God tot een Steenrots mijner toevlucht.

²²Mas Jehová me ha sido por refugio; Y mi Dios por roca de mi confianza.

²³En Hij zal hun ongerechtigheid op hen doen wederkeren, en Hij zal hen in hun boosheid verdelgen; de HEERE, onze God, zal hen verdelgen.

²³Y él hará tornar sobre ellos su iniquidad, Y los destruirá por su propia maldad; Los talará Jehová nuestro Dios.