¹Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.

¹"Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.

²Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?

²A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

³Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.

³Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

⁴Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.

⁴Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t'i bësh të triumfojnë.

⁵Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.

⁵Kush i tradhton miqtë deri sa t'i grabisë, ka për t'i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

⁶Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.

⁶Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

⁷Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.

⁷Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

⁸De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;

⁸Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

⁹En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.

⁹Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

¹⁰Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.

¹⁰Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

¹¹Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.

¹¹Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

¹²Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.

¹²Ata e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër", thonë, për shkak të errësirës.

¹³Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden.

¹³Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

¹⁴Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!

¹⁴në rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im", dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime",

¹⁵Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?

¹⁵ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

¹⁶Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te zamen in het stof wezen zal.

¹⁶A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".