¹O HEERE! waarom staat Gij van verre? waarom verbergt Gij U in tijden van benauwdheid?

¹Зашто, Господе, стојиш далеко, кријеш се кад је невоља?

²De goddeloze vervolgt hittiglijk in hoogmoed de ellendige; laat hen gegrepen worden in de aanslagen, die zij bedacht hebben.

²С охолости безбожникове мучи се убоги; хватају се убоги преваром коју измишљају безбожници.

³Want de goddeloze roemt over den wens zijner ziel; hij zegent den gierigaard, hij lastert den HEERE.

³Јер се безбожник дичи жељом душе своје, грабљивца похваљује.

⁴De goddeloze, gelijk hij zijn neus omhoog steekt, onderzoekt niet; al zijn gedachten zijn, dat er geen God is.

⁴Безбожник у обести својој не мари за Господа: "Он не види." Нема Бога у мислима његовим.

⁵Zijn wegen maken ten allen tijde smarte; Uw oordelen zijn een hoogte, verre van hem; al zijn tegenpartijders, die blaast hij aan.

⁵Свагда су путеви његови криви; за судове Твоје не зна; на непријатеље своје неће ни да гледа.

⁶Hij zegt in zijn hart; Ik zal niet wankelen; want ik zal van geslacht tot geslacht in geen kwaad zijn.

⁶У срцу свом каже: Нећу посрнути; зло неће доћи никад.

⁷Zijn mond is vol van vloek, en bedriegerijen, en list; onder zijn tong is moeite en ongerechtigheid.

⁷Уста су му пуна неваљалих речи, преваре и увреде, под језиком је његовим мука и погибао.

⁸Hij zit in de achterlage der hoeven, in verborgene plaatsen doodt hij den onschuldige; zijn ogen verbergen zich tegen den arme.

⁸Седи у заседи иза куће; у потаји убија правога; очи његове вребају убогога.

⁹Hij legt lagen in een verborgen plaats, gelijk een leeuw in zijn hol; hij legt lagen, om den ellendige te roven; hij rooft den ellendige, als hij hem trekt in zijn net.

⁹Седи у потаји као лав у пећини; седи у заседи да ухвати убогога; хвата убогога увукавши га у мрежу своју.

¹⁰Hij duikt neder, hij buigt zich; en de arme hoop valt in zijn sterke poten.

¹⁰Притаји се, прилегне, и убоги падају у јаке нокте његове.

¹¹Hij zegt in zijn hart: God heeft het vergeten, Hij heeft Zijn aangezicht verborgen, Hij ziet niet in eeuwigheid.

¹¹Каже у срцу свом: "Бог је заборавио, окренуо је лице своје, неће видети никад."

¹²Sta op, HEERE God! hef Uw hand op, vergeet de ellendigen niet.

¹²Устани Господе! Дигни руку своју, не заборави невољних.

¹³Waarom lastert de goddeloze God? zegt in zijn hart: Gij zult het niet zoeken?

¹³Зашто безбожник да не мари за Бога говорећи у срцу свом да Ти нећеш видети?

¹⁴Gij ziet het immers; want Gij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve; op U verlaat zich de arme, Gij zijt geweest een Helper van den wees.

¹⁴Ти видиш; јер гледаш увреде и муке и пишеш их на руци. Теби предаје себе убоги; сироти Ти си помоћник.

¹⁵Breek den arm des goddelozen en bozen. zoek zijn goddeloosheid, totdat Gij haar niet vindt.

¹⁵Сатри мишицу безбожном и злом, да се тражи и не нађе безбожност његова.

¹⁶De HEERE is Koning eeuwiglijk en altoos; de heidenen zijn vergaan uit Zijn land.

¹⁶Господ је цар свагда, довека, нестаће незнабожаца са земље његове.

¹⁷HEERE! Gij hebt den wens der zachtmoedigen gehoord; Gij zult hun hart sterken, Uw oor zal opmerken;

¹⁷Господе! Ти чујеш жеље ништих; утврди срце њихово; отвори ухо своје,

¹⁸Om den wees en verdrukte recht te doen; opdat een mens van de aarde niet meer voortvare geweld te bedrijven.

¹⁸Да даш суд сироти и невољнику, да престану гонити човека са земље.