¹Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.

¹Боже, славо моја, немој ћутати,

²Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.

²Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.

³En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.

³Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.

⁴Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.

⁴За љубав моју устају на мене, а ја се молим.

⁵En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.

⁵Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.

⁶Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.

⁶Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.

⁷Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.

⁷Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.

⁸Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;

⁸Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.

⁹Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.

⁹Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.

¹⁰En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.

¹⁰Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.

¹¹Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.

¹¹Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.

¹²Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.

¹²Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.

¹³Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.

¹³Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.

¹⁴De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.

¹⁴Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.

¹⁵Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.

¹⁵Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;

¹⁶Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.

¹⁶Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.

¹⁷Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.

¹⁷Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.

¹⁸En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.

¹⁸Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.

¹⁹Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.

¹⁹Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.

²⁰Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.

²⁰Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.

²¹Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.

²¹А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.

²²Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.

²²Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.

²³Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.

²³Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.

²⁴Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.

²⁴Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.

²⁵Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.

²⁵Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.

²⁶Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.

²⁶Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.

²⁷Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.

²⁷Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.

²⁸Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.

²⁸Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.

²⁹Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.

²⁹Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.

³⁰Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.

³⁰Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,

³¹Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.

³¹Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.