¹Roep nu, zal er iemand zijn, die u antwoorde? En tot wien van de heiligen zult gij u keren?

¹Tumawag ka ngayon; may sasagot ba sa iyo? At sa kanino sa mga banal babalik ka?

²Want den dwaze brengt de toornigheid om, en de ijver doodt den slechte.

²Sapagka't ang bigat ng loob ay pumapatay sa taong hangal, at ang paninibugho ay pumapatay sa mangmang.

³Ik heb gezien een dwaas wortelende; doch terstond vervloekte ik zijn woning.

³Aking nakita ang hangal na umuunlad: nguni't agad kong sinumpa ang kaniyang tahanan.

⁴Verre waren zijn zonen van heil; en zij werden verbrijzeld in de poort, en er was geen verlosser.

⁴Ang kaniyang mga anak ay malayo sa katiwasayan, at sila'y mangapipisa sa pintuang-bayan, na wala mang magligtas sa kanila.

⁵Wiens oogst de hongerige verteerde, dien hij ook tot uit de doornen gehaald had; de struikrover slokte hun vermogen in.

⁵Na ang kaniyang ani ay kinakain ng gutom, at kinukuha na mula sa mga tinik, at ang silo ay nakabuka sa kanilang pag-aari.

⁶Want uit het stof komt het verdriet niet voort, en de moeite spruit niet uit de aarde;

⁶Sapagka't ang kadalamhatian ay hindi lumalabas sa alabok, ni bumubukal man sa lupa ang kabagabagan;

⁷Maar de mens wordt tot moeite geboren; gelijk de spranken der vurige kolen zich verheffen tot vliegen.

⁷Kundi ang tao ay ipinanganak sa kabagabagan. Gaya ng alipato na umiilanglang sa itaas.

⁸Doch ik zou naar God zoeken, en tot God mijn aanspraak richten;

⁸Nguni't sa ganang akin, ay hahanapin ko ang Dios, at sa Dios ay aking ihahabilin ang aking usap:

⁹Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; wonderen, die men niet tellen kan;

⁹Na siyang gumagawa ng mga dakilang bagay at ng mga hindi magunita; ng mga kamanghamanghang bagay na walang bilang:

¹⁰Die den regen geeft op de aarde, en water zendt op de straten;

¹⁰Na siyang nagbibigay ng ulan sa lupa, at nagpapahatid ng tubig sa mga bukid;

¹¹Om de vernederden te stellen in het hoge; dat de rouwdragenden door heil verheven worden.

¹¹Na anopa't kaniyang iniuupo sa mataas yaong nangasa mababa; at yaong nagsisitangis ay itinataas sa katiwasayan.

¹²Hij maakt te niet de gedachten der arglistigen; dat hun handen niet een ding uitrichten.

¹²Kaniyang sinasayang ang mga katha-katha ng mapagkatha, na anopa't hindi maisagawa ng kanilang mga kamay ang kanilang panukala.

¹³Hij vangt de wijzen in hun arglistigheid; dat de raad der verdraaiden gestort wordt.

¹³Kaniyang hinuhuli ang pantas sa kanilang sariling katha: at ang payo ng suwail ay napapariwara.

¹⁴Des daags ontmoeten zij de duisternis, en gelijk des nachts tasten zij in de middag.

¹⁴Kanilang nasasalunuan ang kadiliman sa araw, at nagsisikapa sa katanghaliang tapat na gaya sa gabi.

¹⁵Maar Hij verlost den behoeftige van het zwaard, van hun mond, en van de hand des sterken.

¹⁵Nguni't kaniyang inililigtas sa tabak ng kanilang bibig, sa makatuwid baga'y ang maralita sa kamay ng malakas.

¹⁶Zo is voor den arme verwachting; en de boosheid stopt haar mond toe.

¹⁶Na anopa't ang dukha ay may pagasa, at ang kasamaan ay nagtitikom ng kaniyang bibig.

¹⁷Zie, gelukzalig is de mens, denwelken God straft; daarom verwerp de kastijding des Almachtigen niet.

¹⁷Narito, maginhawa ang tao na sinasaway ng Dios: kaya't huwag mong waling kabuluhan ang pagsaway ng Makapangyarihan sa lahat.

¹⁸Want Hij doet smart aan, en Hij verbindt; Hij doorwondt, en Zijn handen helen.

¹⁸Sapagka't siya'y sumusugat, at nagtatapal; siya'y sumusugat, at pinagagaling ng kaniyang mga kamay.

¹⁹In zes benauwdheden zal Hij u verlossen, en in de zevende zal u het kwaad niet aanroeren.

¹⁹Kaniyang ililigtas ka sa anim na kabagabagan. Oo, sa pito, ay walang kasamaang kikilos sa iyo.

²⁰In den honger zal Hij u verlossen van den dood, en in den oorlog van het geweld des zwaards.

²⁰Sa kagutom ay tutubusin ka niya sa kamatayan; at sa pagdidigma ay sa kapangyarihan ng tabak.

²¹Tegen den gesel der tong zult gij verborgen wezen, en gij zult niet vrezen voor de verwoesting, als zij komt.

²¹Ikaw ay makukubli sa talas ng dila; na hindi ka man matatakot sa paggiba pagka dumarating.

²²Tegen de verwoesting en tegen den honger zult gij lachen, en voor het gedierte der aarde zult gij niet vrezen.

²²Sa kagibaan at sa kasalatan ay tatawa ka; ni hindi ka matatakot sa mga ganid sa lupa.

²³Want met de stenen des velds zal uw verbond zijn, en het gedierte des velds zal met u bevredigd zijn.

²³Sapagka't ikaw ay makakasundo ng mga bato sa parang; at ang mga ganid sa parang ay makikipagpayapaan sa iyo.

²⁴En gij zult bevinden, dat uw tent in vrede is; en gij zult uw woning verzorgen, en zult niet feilen.

²⁴At iyong makikilala na ang iyong tolda ay nasa kapayapaan; at iyong dadalawin ang iyong kulungan, at walang mawawala na anoman.

²⁵Ook zult gij bevinden, dat uw zaad menigvuldig wezen zal, en uw spruiten als het kruid der aarde.

²⁵Iyo rin namang makikilala na ang iyong binhi ay magiging dakila, at ang iyong lahi ay gaya ng damo sa lupa.

²⁶Gij zult in ouderdom ten grave komen, gelijk de korenhoop te zijner tijd opgevoerd wordt.

²⁶Ikaw ay darating sa iyong libingan sa lubos na katandaan. Gaya ng bigkis ng trigo na dumarating sa kaniyang kapanahunan.

²⁷Zie dit, wij hebben het doorzocht, het is alzo; hoor het, en bemerk gij het voor u.

²⁷Narito, aming siniyasat, at gayon nga; dinggin mo, at talastasin mo sa iyong ikabubuti.