¹Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;

¹Oğlum, bilgeliğime dikkat et,Akıllıca sözlerime kulak ver.

²Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.

²Böylelikle her zaman sağgörülü olur,Dudaklarınla bilgiyi korursun.

³Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.

³Zina eden kadının bal damlar dudaklarından,Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

⁴Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.

⁴Ama sonu pelinotu kadar acı,İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

⁵Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

⁵Ayakları ölüme gider,Adımları ölüler diyarına ulaşır.

⁶Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.

⁶Yaşama giden yolu hiç düşünmez,Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

⁷Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

⁷Oğlum, şimdi beni dinle,Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

⁸Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

⁸Öyle kadınlardan uzak dur,Yaklaşma evinin kapısına.

⁹Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;

⁹Yoksa onurunu başkalarına,Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

¹⁰Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

¹⁰Varını yoğunu yer bitirir yabancılar,Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

¹¹En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;

¹¹Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde,Etinle bedenin tükendiğinde.

¹²En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!

¹²‹‹Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim,Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?›› dersin.

¹³En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

¹³‹‹Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim,Beni eğitenlere kulak vermedim.

¹⁴Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!

¹⁴Halkın ve topluluğun arasındaTam bir yıkımın eşiğine gelmişim.››

¹⁵Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;

¹⁵Suyu kendi sarnıcından,Kendi kuyunun kaynağından iç.

¹⁶Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;

¹⁶Pınarların sokakları,Akarsuların meydanları mı sulamalı?

¹⁷Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

¹⁷Yalnız senin olsun onlar,Paylaşma yabancılarla.

¹⁸Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;

¹⁸Çeşmen bereketli olsunVe gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

¹⁹Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.

¹⁹Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi,Hep seni doyursun memeleri.Aşkıyla sürekli coş.

²⁰En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?

²⁰Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın,Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

²¹Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.

²¹RAB insanın tuttuğu yolu gözler,Attığı her adımı denetler.

²²Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

²²Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek,Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

²³Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.

²³Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak,Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.