¹Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

¹Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi,Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

²Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

²Özdeyişlerle söze başlayacağım,Eski sırları anlatacağım,

³Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

³Duyduğumuzu, bildiğimizi,Atalarımızın bize anlattığını.

⁴Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

⁴Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz;RABbin övgüye değer işlerini,Gücünü, yaptığı harikalarıGelecek kuşağa duyuracağız.

⁵Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

⁵RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi,İsraile yasa koydu.Bunları çocuklarına öğretsinler diyeAtalarımıza buyruk verdi.

⁶Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

⁶Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler,Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

⁷En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

⁷Tanrıya güven duysunlar,Tanrının yaptıklarını unutmasınlar,Onun buyruklarını yerine getirsinler;

⁸En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

⁸Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı,Yüreği kararsız,Tanrıya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

⁹(De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

⁹Oklarla, yaylarla kuşanmış EfrayimoğullarıSavaş günü sırtlarını döndüler.

¹⁰Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

¹⁰Tanrının antlaşmasına uymadılar,Onun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

¹¹En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

¹¹Unuttular Onun işlerini,Kendilerine gösterdiği harikaları.

¹²Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

¹²Mısırda, Soan bölgesindeTanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

¹³Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

¹³Denizi yarıp geçirmişti onları,Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

¹⁴En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

¹⁴Gündüz bulutla,Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

¹⁵Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

¹⁵Çölde kayaları yarmış,Sanki dipsiz kaynaklardanOnlara kana kana su içirmişti.

¹⁶Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

¹⁶Kayadan akarsular fışkırtmış,Suları ırmak gibi akıtmıştı.

¹⁷Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

¹⁷Ama onlar çölde Yüceler Yücesine başkaldırarakGünah işlemeye devam ettiler.

¹⁸En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

¹⁸Canlarının çektiği yiyeceği isteyerekİçlerinde Tanrıyı denediler.

¹⁹En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

¹⁹‹‹Tanrı çölde sofra kurabilir mi?›› diyerek,Tanrıya karşı konuştular.

²⁰Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

²⁰‹‹Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı,Dereler taştı.Peki, ekmek de verebilir mi,Et sağlayabilir mi halkına?››

²¹Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

²¹RAB bunu duyunca çok öfkelendi,Yakupa ateş püskürdü,Öfkesi tırmandı İsraile karşı;

²²Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

²²Çünkü Tanrıya inanmıyorlardı,Onun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

²³Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

²³Yine de RAB buyruk verdi bulutlara,Kapaklarını açtı göklerin;

²⁴En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

²⁴Man yağdırdı onları beslemek için,Göksel tahıl verdi onlara.

²⁵Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

²⁵Meleklerinfı ekmeğini yedi her biri,Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

²⁶Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

²⁶Doğu rüzgarını estirdi göklerde,Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

²⁷En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

²⁷Toz gibi et yağdırdı başlarına,Deniz kumu kadar kuş;

²⁸En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

²⁸Ordugahlarının ortasına,Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

²⁹Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

²⁹Yediler, tıka basa doydular,İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

³⁰Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

³⁰Ancak onlar isteklerine doymadan,Daha ağızları doluyken,

³¹Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

³¹Tanrının öfkesi parladı üzerlerine.En güçlülerini öldürdü,Yere serdi İsrail yiğitlerini.

³²Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

³²Yine de günah işlemeye devam ettiler,Onun harikalarına inanmadılar.

³³Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

³³Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk,Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

³⁴Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

³⁴Tanrı onları öldürdükçe Ona yönelmeye,İstekle Onu yeniden aramaya başlıyorlardı.

³⁵En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

³⁵Tanrının kayaları olduğunu,Yüce Tanrının kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

³⁶En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

³⁶Oysa ağızlarıyla Ona yaltaklanıyor,Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

³⁷Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

³⁷Ona yürekten bağlı değillerdi,Antlaşmasına sadık kalmadılar.

³⁸Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

³⁸Yine de Tanrı sevecendi,Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu;Çok kez öfkesini tuttu,Bütün gazabını göstermedi.

³⁹En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

³⁹Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı,Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

⁴⁰Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

⁴⁰Çölde kaç kez Ona başkaldırdılar,Issız yerlerde Onu gücendirdiler!

⁴¹Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

⁴¹Defalarca denediler Tanrıyı,İncittiler İsrailin Kutsalını.

⁴²Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

⁴²Anımsamadılar Onun güçlü elini,Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

⁴³Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

⁴³Mısırda gösterdiği belirtileri,Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

⁴⁴En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

⁴⁴Mısırın kanallarını kana çevirdi,Sularını içemediler.

⁴⁵Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

⁴⁵Gönderdiği at sinekleri yedi halkı,Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

⁴⁶En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

⁴⁶Ekinlerini tırtıllara,Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

⁴⁷Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

⁴⁷Asmalarını doluyla,Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

⁴⁸Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

⁴⁸Büyükbaş hayvanlarını kırgına,Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

⁴⁹Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

⁴⁹Üzerlerine kızgın öfkesini,Gazap, hışım, belaVe bir alay kötülük meleği gönderdi.

⁵⁰Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

⁵⁰Yol verdi öfkesine,Canlarını ölümden esirgemedi,Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

⁵¹En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

⁵¹Mısırda bütün ilk doğanları,Hamın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

⁵²En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

⁵²Kendi halkını davar gibi götürdü,Çölde onları bir sürü gibi güttü.

⁵³Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

⁵³Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar;Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

⁵⁴En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

⁵⁴Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına,Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

⁵⁵En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

⁵⁵Önlerinden ulusları kovdu,Mülk olarak topraklarınıİsrail oymakları arasında bölüştürdü.Halkını konutlarına yerleştirdi.

⁵⁶Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

⁵⁶Ama onlar yüce Tanrıyı denediler,Ona başkaldırdılar,Koşullarına uymadılar.

⁵⁷En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

⁵⁷Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler,Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

⁵⁸En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

⁵⁸Puta taptıkları yerlerle Onu kızdırdılar,Putlarıyla Onu kıskandırdılar.

⁵⁹God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

⁵⁹Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi,İsraili büsbütün reddetti.

⁶⁰Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

⁶⁰İnsanlar arasında kurduğu çadırı,Şilodaki konutunu terk etti.

⁶¹En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

⁶¹Kudretini tutsaklığa,Görkemini düşman eline teslim etti. Antlaşma Sandığını kastetmektedir.

⁶²En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

⁶²Halkını kılıç önüne sürdü,Öfkesini kendi halkından çıkardı.

⁶³Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

⁶³Gençlerini ateş yuttu,Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

⁶⁴Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

⁶⁴Kâhinleri kılıç altında öldü,Dul kadınları ağlayamadı.

⁶⁵Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

⁶⁵O zaman Rab uykudan uyanır gibi,Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

⁶⁶En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

⁶⁶Düşmanlarını püskürttü,Onları sonsuz utanca boğdu.

⁶⁷Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

⁶⁷Tanrı Yusuf soyunu reddetti,Efrayim oymağını seçmedi;

⁶⁸Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

⁶⁸Ancak Yahuda oymağını,Sevdiği Siyon Dağını seçti.

⁶⁹En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

⁶⁹Tapınağını doruklar gibi,Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

⁷⁰En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

⁷⁰Kulu Davutu seçti,Onu koyun ağılından aldı.

⁷¹Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

⁷¹Halkı Yakupu, kendi halkı İsraili gütmek için,Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

⁷²Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.

⁷²Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti,Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.