¹Se homo ofte admonita restos obstina, Li subite pereos sen ia helpo.

¹Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.

²Kiam altigxas virtuloj, la popolo gxojas; Sed kiam regas malvirtulo, la popolo gxemas.

²Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.

³Homo, kiu amas sagxon, gxojigas sian patron; Sed kiu komunikigxas kun malcxastulinoj, tiu disperdas sian havon.

³Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.

⁴Regxo per justeco fortikigas la landon; Sed donacamanto gxin ruinigas.

⁴Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.

⁵Homo, kiu flatas al sia proksimulo, Metas reton antaux liaj piedoj.

⁵Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.

⁶Per sia pekado malbona homo sin implikas; Sed virtulo triumfas kaj gxojas.

⁶I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.

⁷Virtulo penas ekkoni la aferon de malricxuloj; Sed malvirtulo ne povas kompreni.

⁷Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.

⁸Homoj blasfemantaj indignigas urbon; Sed sagxuloj kvietigas koleron.

⁸Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.

⁹Se sagxa homo havas jugxan aferon kun homo malsagxa, Tiam, cxu li koleras, cxu li ridas, li ne havas trankvilon.

⁹Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.

¹⁰Sangaviduloj malamas senkulpulon; Sed virtuloj zorgas pri lia vivo.

¹⁰De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.

¹¹Sian tutan koleron aperigas malsagxulo; Sed sagxulo gxin retenas.

¹¹En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.

¹²Se reganto atentas mensogon, Tiam cxiuj liaj servantoj estas malvirtuloj.

¹²En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.

¹³Malricxulo kaj procentegisto renkontigxas; La Eternulo donas lumon al la okuloj de ambaux.

¹³Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.

¹⁴Se regxo jugxas juste malricxulojn, Lia trono fortikigxas por cxiam.

¹⁴En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.

¹⁵Kano kaj instruo donas sagxon; Sed knabo, lasita al si mem, hontigas sian patrinon.

¹⁵Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.

¹⁶Kiam altigxas malvirtuloj, tiam multigxas krimoj; Sed virtuloj vidos ilian falon.

¹⁶Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.

¹⁷Punu vian filon, kaj li vin trankviligos, Kaj li donos gxojon al via animo.

¹⁷Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.

¹⁸Se ne ekzistas profetaj predikoj, tiam popolo farigxas sovagxa; Sed bone estas al tiu, kiu observas la legxojn.

¹⁸Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.

¹⁹Per vortoj sklavo ne instruigxas; CXar li komprenas, sed ne obeas.

¹⁹Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.

²⁰CXu vi vidas homon, kiu tro rapidas kun siaj vortoj? Estas pli da espero por malsagxulo ol por li.

²⁰Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.

²¹Se oni de infaneco kutimigas sklavon al dorlotigxado, Li poste farigxas neregebla.

²¹Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.

²²Kolerema homo kauxzas malpacojn, Kaj flamigxema kauxzas multajn pekojn.

²²Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.

²³La fiereco de homo lin malaltigos; Sed humilulo atingos honoron.

²³Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.

²⁴Kiu dividas kun sxtelisto, tiu malamas sian animon; Li auxdas la jxuron kaj nenion diras.

²⁴Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.

²⁵Timo antaux homoj faligas en reton; Sed kiu fidas la Eternulon, tiu estas sxirmita.

²⁵Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.

²⁶Multaj sercxas favoron de reganto; Sed la sorto de homo dependas de la Eternulo.

²⁶Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.

²⁷Maljusta homo estas abomenajxo por virtuloj; Kaj kiu iras la gxustan vojon, tiu estas abomenajxo por malvirtulo.

²⁷Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.