¹Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,

¹Min Søn: har du borget for din næste og givet en anden Håndslag,

²Tiam vi enretigxis per la vortoj de via busxo, Kaptigxis per la vortoj de via busxo.

²er du fanget ved dine Læber og bundet ved Mundens Ord,

³Tiam, mia filo, agu tiel kaj savigxu, CXar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigligxu, kaj petegu vian proksimulon;

³gør så dette, min Søn, og red dig, nu du er kommet i Næstens Hånd: Gå hen uden Tøven, træng ind på din Næste;

⁴Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;

⁴und ikke dine Øjne Søvn, ej heller dine Øjenlåg Hvile,

⁵Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.

⁵red dig som en Gazel af Snaren, som en Fugl af Fuglefængerens Hånd.

⁶Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu gxian agadon, kaj sagxigxu.

⁶Gå hen til Myren, du lade, se dens Færd og bliv viis.

⁷Kvankam gxi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,

⁷Skønt uden Fyrste, Foged og Styrer,

⁸GXi pretigas en la somero sian panon, GXi kolektas dum la rikolto sian mangxon.

⁸sørger den dog om Somren for Æde og sanker sin Føde i Høst.

⁹GXis kiam, maldiligentulo, vi kusxos? Kiam vi levigxos de via dormo?

⁹Hvor længe vil du ligge, du lade, når står du op af din Søvn?

¹⁰Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kusxado;

¹⁰Lidt Søvn endnu, lidt Blund, lidt Hvile med samlagte Hænder:

¹¹Kaj venos via malricxeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.

¹¹som en Stimand kommer da Fattigdom over dig, Trang som en skjoldvæbnet Mand.

¹²Homo sentauxga, homo malbonfarema, Iras kun busxo malica,

¹²En Nidding, en ussel Mand er den, som vandrer med Falskhed i Munden,

¹³Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;

¹³som blinker med Øjet, skraber med Foden og giver Tegn med Fingrene,

¹⁴Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En cxiu tempo li semas malpacon.

¹⁴som smeder Rænker i Hjertet og altid kun ypper Kiv;

¹⁵Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.

¹⁵derfor kommer hans Undergang brat, han knuses på Stedet, kan ikke læges.

¹⁶Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.

¹⁶Seks Ting hader HERREN, syv er hans Sjæl en Gru:

¹⁷Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj versxas senkulpan sangon,

¹⁷Stolte Øjne, Løgnetunge, Hænder, der udgyder uskyldigt Blod,

¹⁸Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,

¹⁸et Hjerte, der udtænker onde Råd, Fødder, der haster og iler til ondt,

¹⁹Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.

¹⁹falsk Vidne, der farer med Løgn, og den, som sætter Splid mellem Brødre.

²⁰Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forjxetu la instruon de via patrino.

²⁰Min Søn, tag Vare på din Faders Bud, opgiv ikke din Moders Belæring,

²¹Ligu ilin por cxiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.

²¹bind dem altid på dit Hjerte, knyt dem fast om din Hals;

²²Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kusxigxos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekigxos, ili parolos kun vi.

²²på din Vandring lede den dig, på dit Leje vogte den dig, den tale dig til, når du vågner;

²³CXar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,

²³thi Budet er en Lygte, Læren Lys, og Tugtens Revselse Livets Vej

²⁴Por gardi vin kontraux malbona virino, Kontraux glata lango de fremdulino.

²⁴for at vogte dig for Andenmands Hustru, for fremmed Kvindes sleske Tunge!

²⁵Ne deziregu en via koro sxian belecon, Kaj ne kaptigxu per sxiaj palpebroj.

²⁵Attrå ej i dit Hjerte hendes Skønhed, hendes Blik besnære dig ej!

²⁶CXar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.

²⁶Thi en Skøge får man blot for et Brød, men Andenmands Hustru fanger dyrebar Sjæl.

²⁷CXu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?

²⁷Kan nogen bære Ild i sin Brystfold, uden at Klæderne brænder?

²⁸CXu iu povas marsxi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?

²⁸Kan man vandre på glødende Kul, uden at Fødderne svides?

²⁹Tiel ankaux estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu sxin ektusxas, restas sen puno.

²⁹Så er det at gå ind til sin Næstes Hustru; ingen, der rører hende, slipper for Straf.

³⁰Oni ne faras grandan honton al sxtelanto, Se li sxtelas por sin satigi, kiam li malsatas;

³⁰Ringeagter man ikke Tyven, når han stjæler fot at stille sin Sult?

³¹Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.

³¹Om han gribes, må han syvfold bøde og afgive alt sit Huses Gods.

³²Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensagxa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;

³²Afsindig er den, der boler med hende, kun en Selvmorder handler så;

³³Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elvisxigxas;

³³han opnår Hug og Skændsel, og aldrig udslettes hans Skam.

³⁴CXar furiozas la jxaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la vengxo.

³⁴Thi Skinsyge vækker Mandens Vrede, han skåner ikke på Hævnens Dag;

³⁵Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas ecx multe donaci.

³⁵ingen Bøde tager han god; store Tilbud rører ham ikke.