1Mia filo! atentu mian sagxon; Al mia prudento klinu vian orelon,
1Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
2Por ke vi konservu prudenton Kaj via busxo tenu scion.
2at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.
3CXar la busxo de malcxastulino elversxas mielon, Kaj sxia gorgxo estas pli glata ol oleo.
3Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
4Sed sxia sekvajxo estas maldolcxa kiel absinto, Akra kiel ambauxtrancxa glavo.
4men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
5SXiaj piedoj iras malsupren al la morto; SXiaj pasxoj atingas SXeolon.
5hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed;
6SXi ne iras rekte laux la vojo de vivo; SXiaj pasxoj sxanceligxas, sed tion sxi ne scias.
6hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
7Kaj nun, infanoj, auxskultu min, Kaj ne forklinigxu de la vortoj de mia busxo.
7Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
8Malproksimigu de sxi vian vojon, Kaj ne proksimigxu al la pordo de sxia domo,
8Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
9Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,
9at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.
10Por ke fremduloj ne satigxu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,
10at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
11GXis vi gxemos en la fino, Kiam konsumigxos via karno kaj via korpo,
11så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,
12Kaj vi diros:Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malsxatis moraligon!
12og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,
13Kaj mi ne auxskultis la vocxon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.
13så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
14Mi estis preskaux en cxia malbono Meze de kunveno kaj societo.
14Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"
15Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.
15Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
16Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.
16lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!
17Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.
17Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
18Via fonto estu benata; Kaj havu gxojon de la edzino de via juneco.
18Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
19SXi estas cxarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; SXiaj karesoj gxuigu vin en cxiu tempo, SXia amo cxiam donu al vi plezuron.
19den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
20Kaj kial, mia filo, vi volas sercxi al vi plezuron cxe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?
20Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
21CXar antaux la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj cxiujn liajn irojn Li pripensas.
21Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
22Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la sxnuroj de lia peko lin tenos.
22den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
23Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.
23han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.