1Pregxo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elversxas antaux la Eternulo sian malgxojon. Ho Eternulo, auxskultu mian pregxon; Kaj mia krio venu al Vi.
1(Bøn af en elendig, når hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.) HERRE, lyt til min bøn, lad mit råb komme til dig,
2Ne kasxu antaux mi Vian vizagxon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide auxskultu min.
2skjul dog ikke dit Åsyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; når jeg kalder, så skynd dig og svar mig!
3CXar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj cxirkauxbrulis kiel en forno.
3Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;
4Falcxigxis kiel herbo kaj sekigxis mia koro, CXar mi forgesis mangxi mian panon.
4mit Hjerte er svedet og - visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.
5De la vocxo de mia plorado Algluigxis miaj ostoj al mia karno.
5Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;
6Mi similigxis al pelikano en la dezerto, Mi farigxis kiel noktuo en ruinoj.
6jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen på øde Steder;
7Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
7om Natten ligger jeg vågen og jamrer så ensom som Fugl på Taget;
8CXiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj jxuras per mi.
8mine Fjender håner mig hele Dagen; de der spotter mig, sværger ved mig.
9CXar cindron mi mangxis kiel panon, Kaj mian trinkajxon mi miksis kun larmoj,
9Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Tårer
10Kauxze de Via kolero kaj indigno; CXar Vi min levis kaj jxetis.
10over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;
11Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekigxas kiel herbo.
11mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.
12Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
12Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;
13Vi levigxos, Vi korfavoros Cionon; CXar estas tempo por gxin kompati, cxar venis la tempo.
13du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, når Nådens Tid, når Timen er inde;
14CXar Viaj sklavoj ekamis gxiajn sxtonojn, CXarma estas por ili gxia polvo.
14thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.
15Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj cxiuj regxoj de la tero Vian gloron.
15Og HERRENs Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;
16CXar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
16thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;
17Li Sin turnis al la pregxo de la forlasitoj, Kaj ne forpusxis ilian petegon.
17han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.
18CXi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
18For Efterslægten skal det optegnes, af Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;
19CXar Li rigardis malsupren el Sia sankta altajxo, El la cxielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
19thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord
20Por auxdi la gxemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
20for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,
21Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
21at HERRENs Navn kan forkyndes i Zion, hans - Pris i Jerusalem,
22Kiam kolektigxos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
22når Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.
23Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
23Han lammed min Kraft på Vejen, forkorted mit Liv.
24Mi diras:Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
24Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine År er fra Slægt til Slægt.
25En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la cxielo estas la faro de Viaj manoj.
25Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;
26Ili pereos, sed Vi restos; Kaj cxiuj ili eluzigxos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin sxangxos, kaj ili sxangxigxos.
26de falder, men du består, alle slides de op som en Klædning;
27Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finigxos.
27som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine År får aldrig Ende!
28La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikigxos antaux Vi.
28Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestå for dit Åsyn.