¹De David. Benata estu la Eternulo, mia Roko, Kiu instruas miajn manojn batali, miajn fingrojn militi:

¹(Af David.) Lovet være HERREN, min Klippe, som oplærer mine hænder til Strid mine Fingre til Krig,

²Mia bono kaj mia fortikajxo, Mia rifugxejo kaj mia savanto, Mia sxildo, Li, kiun mi fidas, Kiu submetas al mi mian popolon.

²min Miskundhed og min Fæstning, min Klippeborg, min Frelser, mit Skjold og den, jeg lider på, som underlægger mig Folkeslag!

³Ho Eternulo, kio estas homo, ke Vi lin konas, Kaj homido, ke Vi lin atentas?

³HERRE, hvad er et Menneske, at du kendes ved det, et Menneskebarn, at du agter på ham?

⁴Homo estas simila al spireto; Liaj tagoj estas kiel pasanta ombro.

⁴Mennesket er som et Åndepust, dets Dage som svindende Skygge.

⁵Ho Eternulo, klinu Vian cxielon kaj iru malsupren; Tusxu la montojn, kaj ili ekfumigxos.

⁵HERRE, sænk din Himmel, stig ned og rør ved Bjergene, så at de ryger;

⁶Ekbriligu fulmon, kaj dispelu ilin; Sendu Viajn sagojn, kaj konfuzu ilin.

⁶slyng Lynene ud og adsplit Fjenderne, send dine Pile og indjag dem Rædsel;

⁷Etendu Vian manon el supre; Liberigu min, kaj savu min el granda akvo, El la mano de fremduloj,

⁷udræk din Hånd fra det høje, fri og frels mig fra store Vande,

⁸Kies busxo parolas malverajxon Kaj kies dekstra mano estas mano de trompo.

⁸fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

⁹Ho Dio, novan kanton mi kantos al Vi, Sur dekkorda psaltero mi muzikos al Vi,

⁹Gud, jeg vil synge dig en ny Sang, lege for dig på tistrenget Harpe,

¹⁰Kiu donas helpon al la regxoj, Kiu savas Sian sklavon David de dangxera glavo.

¹⁰du, som giver Konger Sejr og udfrier David, din Tjener.

¹¹Liberigu min, kaj savu min el la mano de fremduloj, Kies busxo parolas malverajxon Kaj kies dekstra mano estas mano de trompo.

¹¹Fri mig fra det onde Sværd, frels mig fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

¹²Niaj filoj kiel plantitajxoj kreskas en sia juneco; Niaj filinoj estas kiel skulptitaj kolonoj, ornamoj de palaco;

¹²I Ungdommen er vore Sønner som højvoksne Planter, vore Døtre er som Søjler, udhugget i Tempelstil;

¹³Niaj grenejoj estas plenaj, enhavas suficxe da greno de cxiu speco; Niaj sxafoj estas en la nombro de miloj kaj dekmiloj sur niaj pasxtejoj;

¹³vore Forrådskamre er fulde, de yder Forråd på, Forråd, vore Hjorde føder Tusinder, Titusinder på vore Marker,

¹⁴Niaj bovoj estas sxargxitaj; Ne ekzistas difekto, ne ekzistas perdo, ne ekzistas ploro sur niaj stratoj;

¹⁴fede er vore Okser; intet Murbrud, ingen Udvandring, ingen Skrigen på Torvene.

¹⁵Felicxa estas la popolo, kiu havas tian staton; Felicxa estas la popolo, kies Dio estas la Eternulo.

¹⁵Saligt det Folk, der er således stedt, saligt det Folk, hvis Gud er HERREN!