1Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.
1Virtojen varsilla Babyloniassa me istuimme ja itkimme, kun muistimme Siionia.
2Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.
2Rannan pajuihin me ripustimme lyyramme.
3CXar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj gxojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.
3Ne, jotka meidät olivat sinne vieneet, vaativat meitä laulamaan, ne, joiden orjuudessa me vaikeroimme, käskivät meidän iloita ja sanoivat: "Laulakaa meille Siionin lauluja!"
4Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?
4Kuinka voisimme laulaa Herran lauluja vieraalla maalla?
5Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesigxu mia dekstra mano;
5Jerusalem, jos sinut unohdan, kadotkoon käteni voima!
6Algluigxu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj gxojoj.
6Tarttukoon kieleni kitalakeen, ellen sinua muista, ellen pidä ylimpänä ilonani sinua, Jerusalem!
7Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu gxis gxia fundamento.
7Muista, Herra, Jerusalemin hävityksen päivää, muista edomilaisia, muista, miten he huusivat: "Repikää, repikää se maan tasalle!"
8Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.
8Ja sinä Babylon, tuhoon tuomittu nainen! Hyvin tekee se, joka sinulle kostaa sen minkä meille teit.
9Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur sxtono.
9Hyvin tekee se, joka tarttuu lapsiisi ja lyö ne murskaksi kallioon!