¹Ijob respondis kaj diris:

¹Allora Giobbe rispose e disse:

²Auxskultu mian parolon; Kaj gxi estu anstataux viaj konsoloj.

²"Porgete bene ascolto alle mie parole, e sia questa la consolazione che mi date.

³Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

³Sopportatemi, lasciate ch’io parli, e quando avrò parlato tu mi potrai deridere.

⁴CXu kontraux homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

⁴Mi lagno io forse d’un uomo? E come farei a non perder la pazienza?

⁵Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la busxon.

⁵Guardatemi, stupite, e mettetevi la mano sulla bocca.

⁶Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

⁶Quando ci penso, ne sono smarrito, e la mia carne e presa da raccapriccio.

⁷Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havajxon?

⁷Perché mai vivono gli empi? Perché arrivano alla vecchiaia ed anche crescon di forze?

⁸Ilia idaro estas bone arangxita antaux ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaux iliaj okuloj.

⁸La loro progenie prospera, sotto ai loro sguardi, intorno ad essi, e i lor rampolli fioriscon sotto gli occhi loro.

⁹Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

⁹La loro casa è in pace, al sicuro da spaventi, e la verga di Dio non li colpisce.

¹⁰Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpusxata; Ilia bovino gravedigxas kaj ne abortas.

¹⁰Il loro toro monta e non falla, la loro vacca figlia senz’abortire.

¹¹Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel sxafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

¹¹Mandan fuori come un gregge i loro piccini, e i loro figliuoli saltano e ballano.

¹²Ili gxojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

¹²Cantano a suon di timpano e di cetra, e si rallegrano al suon della zampogna.

¹³Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en SXeolon momente.

¹³Passano felici i loro giorni, poi scendono in un attimo nel soggiorno dei morti.

¹⁴Kaj tamen ili diras al Dio:Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

¹⁴Eppure, diceano a Dio: "Ritirati da noi! Noi non ci curiamo di conoscer le tue vie!

¹⁵Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

¹⁵Che è l’Onnipotente perché lo serviamo? che guadagneremo a pregarlo?"

¹⁶Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

¹⁶Ecco, non hanno essi in mano la loro felicita? (lungi da me il consiglio degli empi!)

¹⁷GXis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingigxu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

¹⁷Quando avvien mai che la lucerna degli empi si spenga, che piombi loro addosso la ruina, e che Dio, nella sua ira, li retribuisca di pene?

¹⁸Ili estu kiel pajlero antaux vento, Kaj kiel grenventumajxo, kiun forportas ventego.

¹⁸Quando son essi mai come paglia al vento, come pula portata via dall’uragano?

¹⁹Dio konservas lian malfelicxon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

¹⁹"Iddio", mi dite, "serba castigo pei figli dell’empio". Ma punisca lui stesso! che lo senta lui,

²⁰Liaj propraj okuloj vidu lian malfelicxon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

²⁰che vegga con gli occhi propri la sua ruina, e beva egli stesso l’ira dell’Onnipotente!

²¹CXar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finigxis?

²¹E che importa all’empio della sua famiglia dopo di lui, quando il numero dei suoi mesi e ormai compiuto?

²²CXu oni povas instrui scion al Dio, Kiu jugxas ja plej altajn?

²²S’insegnerà forse a Dio la scienza? a lui che giudica quelli di lassù?

²³Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

²³L’uno muore in mezzo al suo benessere, quand’è pienamente tranquillo e felice,

²⁴Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

²⁴ha i secchi pieni di latte, e fresco il midollo dell’ossa.

²⁵Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne gxuis bonon.

²⁵L’altro muore con l’amarezza nell’anima, senz’aver mai gustato il bene.

²⁶Sed ambaux kune ili kusxas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

²⁶Ambedue giacciono ugualmente nella polvere, e i vermi li ricoprono.

²⁷Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraux mi;

²⁷Ah! li conosco i vostri pensieri, e i piani che formate per abbattermi!

²⁸Vi diros:Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu logxis la malpiuloj?

²⁸Voi dite: "E dov’è la casa del prepotente? dov’è la tenda che albergava gli empi?"

²⁹Sed demandu la vojagxantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

²⁹Non avete dunque interrogato quelli che hanno viaggiato? Voi non vorrete negare quello che attestano;

³⁰En tago de malfelicxo la malpiulo estas sxirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

³⁰che, cioè, il malvagio è risparmiato nel dì della ruina, che nel giorno dell’ira egli sfugge.

³¹Kiu montros antaux lia vizagxo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

³¹Chi gli rimprovera in faccia la sua condotta? Chi gli rende quel che ha fatto?

³²Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altajxeto estas starigataj gardistoj.

³²Egli è portato alla sepoltura con onore, e veglia egli stesso sulla sua tomba.

³³Dolcxaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li trenigxas cxiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaux li.

³³Lievi sono a lui le zolle della valle; dopo, tutta la gente segue le sue orme; e, anche prima, una folla immensa fu come lui.

³⁴Kiel do vi volas konsoli min per vantajxo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malgxustajxojn?

³⁴Perché dunque m’offrite consolazioni vane? Delle vostre risposte altro non resta che falsità".