¹Ijob respondis kaj diris:

¹Allora Giobbe rispose e disse:

²Kiel vi helpas al tiu, kiu ne havas forton! Kiel vi subtenas tiun, kies brako estas senforta!

²"Come hai bene aiutato il debole! Come hai sorretto il braccio senza forza!

³Kian konsilon vi donas al tiu, kiu ne havas sagxon, Kaj kiel grandan prudenton vi montras!

³Come hai ben consigliato chi è privo di sapienza! E che abbondanza di sapere tu gli hai comunicato!

⁴Al kiu vi parolas vortojn? Kaj kies spirito eliras el vi?

⁴Ma a chi ti credi di aver parlato? E di chi è lo spirito che parla per mezzo tuo?

⁵La mortintoj tremas sub la akvo, Kaj ankaux tiuj, kiuj vivas en gxi.

⁵Dinanzi a Dio tremano le ombre disotto alle acque ed ai loro abitanti.

⁶SXeol estas malkovrita antaux Li, Kaj la abismo ne havas kovron.

⁶Dinanzi a lui il soggiorno dei morti è nudo, l’abisso è senza velo.

⁷Li etendis la nordon super la malpleno, Li pendigis la teron sur nenio.

⁷Egli distende il settentrione sul vuoto, sospende la terra sul nulla.

⁸Li ligas la akvon en Siaj nuboj, Kaj nubo ne krevas sub tio.

⁸Rinchiude le acque nelle sue nubi, e le nubi non scoppiano per il peso.

⁹Li kovras la tronon Kaj etendas cxirkaux gxi Sian nubon.

⁹Nasconde l’aspetto del suo trono, vi distende sopra le sue nuvole.

¹⁰Li faris limon sur la akvo, GXis la loko, kie finigxas la lumo kaj la mallumo.

¹⁰Ha tracciato un cerchio sulla faccia dell’acque, là dove la luce confina colle tenebre.

¹¹La kolonoj de la cxielo sxanceligxas Kaj tremas de Lia krio.

¹¹Le colonne del cielo sono scosse, e tremano alla sua minaccia.

¹²Per Sia forto Li kvietigas la maron, Kaj per Sia sagxo Li frakasas Rahabon.

¹²Con la sua forza egli solleva il mare, con la sua intelligenza ne abbatte l’orgoglio.

¹³Per Lia spirito belegigxis la cxielo; Lia mano trapikas la tordigxantan serpenton.

¹³Al suo soffio il cielo torna sereno, la sua mano trafigge il drago fuggente.

¹⁴Jen tio estas parto de Liaj vojoj; Kaj nur iometon ni auxdis pri Li. Kiu povas kompreni la tondron de Lia potenco?

¹⁴Ecco, questi non son che gli estremi lembi dell’azione sua. Non ce ne giunge all’orecchio che un breve sussurro; Ma il tuono delle sue potenti opere chi lo può intendere?"