¹Kaj Ijob dauxrigis siajn sentencojn, kaj diris:

¹Giobbe riprese il suo discorso e disse:

²Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

²"Come vive Iddio che mi nega giustizia, come vive l’Onnipotente che mi amareggia l’anima,

³Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

³finché avrò fiato e il soffio di Dio sarà nelle mie nari,

⁴Miaj lipoj ne eldiros malgxustajxon, Kaj mia lango ne diros malverajxon.

⁴le mie labbra, no, non diranno nulla d’ingiusto, e la mia lingua non proferirà falsità.

⁵Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; GXis mia morto mi ne cxesos rigardi min kiel senkulpan.

⁵Lungi da me l’idea di darvi ragione! Fino all’ultimo respiro non mi lascerò togliere la mia integrità.

⁶Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos gxin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riprocxon pri tio.

⁶Ho preso a difendere la mia giustizia e non cederò; il cuore non mi rimprovera uno solo de’ miei giorni.

⁷Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontrauxulo kiel malpiulo.

⁷Sia trattato da malvagio il mio nemico e da perverso chi si leva contro di me!

⁸CXar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elsxiras lian animon?

⁸Quale speranza rimane mai all’empio quando Iddio gli toglie, gli rapisce l’anima?

⁹CXu lian kriadon Dio auxskultos, Kiam trafos lin malfelicxo?

⁹Iddio presterà egli orecchio al grido di lui, quando gli verrà sopra la distretta?

¹⁰CXu li povas havi gxuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en cxiu tempo?

¹⁰Potrà egli prendere il suo diletto nell’Onnipotente? invocare Iddio in ogni tempo?

¹¹Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kasxos antaux vi tion, kio estas cxe la Plejpotenculo.

¹¹Io vi mostrerò il modo d’agire di Dio, non vi nasconderò i disegni dell’Onnipotente.

¹²Jen vi cxiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavajxon?

¹²Ma queste cose voi tutti le avete osservate e perché dunque vi perdete in vani discorsi?

¹³Tia estas la sorto de malbona homo cxe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

¹³Ecco la parte che Dio riserba all’empio, l’eredità che l’uomo violento riceve dall’Onnipotente.

¹⁴Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

¹⁴Se ha figli in gran numero son per la spada; la sua progenie non avrà pane da saziarsi.

¹⁵Tiujn, kiuj restos cxe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

¹⁵I superstiti son sepolti dalla morte, e le vedove loro non li piangono.

¹⁶Se li kolektos argxenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

¹⁶Se accumula l’argento come polvere, se ammucchia vestiti come fango;

¹⁷Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la argxenton.

¹⁷li ammucchia, sì, ma se ne vestirà il giusto, e l’argento l’avrà come sua parte l’innocente.

¹⁸Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si lauxbon.

¹⁸La casa ch’ei si edifica è come quella della tignuola, come il capanno che fa il guardiano della vigna.

¹⁹Li kusxigxas ricxa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

¹⁹Va a letto ricco, ma per l’ultima volta; apre gli occhi e non è più.

²⁰Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

²⁰Terrori lo sorprendono come acque; nel cuor della notte lo rapisce un uragano.

²¹Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

²¹Il vento d’oriente lo porta via, ed egli se ne va; lo spazza in un turbine dal luogo suo.

²²Li tion jxetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

²²Iddio gli scaglia addosso i suoi dardi, senza pietà, per quanto egli tenti di scampare a’ suoi colpi.

²³Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

²³La gente batte le mani quando cade, e fischia dietro a lui quando lascia il luogo dove stava.