¹Post tio estis festo de la Judoj, kaj Jesuo supreniris al Jerusalem.

¹Dopo queste cose ci fu una festa de’ Giudei, e Gesù salì a Gerusalemme.

²En Jerusalem apud la Pordego de SXafoj estas lageto, nomata en la Hebrea lingvo Betesda, havanta kvin portikojn.

²Or a Gerusalemme, presso la porta delle Pecore, v’è una vasca, chiamata in ebraico Betesda, che ha cinque portici.

³En tiuj kusxis amaso da malsanuloj, blinduloj, lamuloj, velkintoj, kiuj atendis la ekmovon de la akvo;

³Sotto questi portici giaceva un gran numero d’infermi, di ciechi, di zoppi, di paralitici, i quali aspettavano l’agitarsi dell’acqua;

⁴cxar angxelo de la Eternulo malsupreniris iafoje en la lageton kaj movis la akvon; kiu ajn do unua post la movado de la akvo enpasxis, tiu resanigxis, tute egale, de kia malsano li suferis.

⁴perché un angelo scendeva nella vasca e metteva l’acqua in movimento; e il primo che vi scendeva dopo che l’acqua era stata agitata, era guarito di qualunque malattia fosse colpito.

⁵Kaj tie estis unu viro, kiu estis tridek ok jarojn en sia malforteco.

⁵E quivi era un uomo, che da trentott’anni era infermo.

⁶Kiam Jesuo vidis lin kusxantan, kaj sciis, ke li jam de longe malsanas, li diris al li:CXu vi volas farigxi sana?

⁶Gesù, vedutolo che giaceva e sapendo che già da gran tempo stava così, gli disse: Vuoi esser risanato?

⁷La malsanulo respondis:Sinjoro, mi ne havas iun por enjxeti min en la lageton, kiam la akvo movigxis; sed dum mi venas, alia pasxas malsupren antaux mi.

⁷L’infermo gli rispose: Signore, io non ho alcuno che, quando l’acqua è mossa, mi metta nella vasca, e mentre ci vengo io, un altro vi scende prima di me.

⁸Jesuo diris al li:Levigxu, prenu vian liton, kaj iru.

⁸Gesù gli disse: Lèvati, prendi il tuo lettuccio, e cammina.

⁹Kaj la viro tuj farigxis sana, kaj prenis sian liton, kaj iris. Kaj estis la sabato en tiu tago.

⁹E in quell’istante quell’uomo fu risanato; e preso il suo lettuccio, si mise a camminare.

¹⁰La Judoj do diris al la resanigito:Estas la sabato, kaj al vi ne konvenas porti vian liton.

¹⁰Or quel giorno era un sabato; perciò i Giudei dissero all’uomo guarito: E’ sabato, e non ti è lecito portare il tuo lettuccio.

¹¹Li respondis:Tiu, kiu min sanigis, diris al mi:Prenu vian liton, kaj iru.

¹¹Ma egli rispose loro: E’ colui che m’ha guarito, che m’ha detto: Prendi il tuo lettuccio e cammina.

¹²Ili demandis lin:Kiu estas tiu homo, kiu diris al vi:Prenu kaj iru?

¹²Essi gli domandarono: Chi è quell’uomo che t’ha detto: Prendi il tuo lettuccio e cammina?

¹³Sed la resanigito ne sciis, kiu tiu estas; cxar Jesuo jam formovigxis pro la tiea homamaso.

¹³Ma colui ch’era stato guarito non sapeva chi fosse; perché Gesù era scomparso, essendovi in quel luogo molta gente.

¹⁴Poste Jesuo trovis lin en la templo, kaj diris al li:Jen vi farigxis sana; ne plu peku, por ke io pli malbona ne okazu al vi.

¹⁴Di poi Gesù lo trovò nel tempio, e gli disse: Ecco, tu sei guarito; non peccar più, che non t’accada di peggio.

¹⁵La viro foriris, kaj diris al la Judoj, ke Jesuo estas tiu, kiu lin sanigis.

¹⁵Quell’uomo se ne andò, e disse ai Giudei che Gesù era quel che l’avea risanato.

¹⁶Kaj la Judoj persekutis Jesuon pro tio, ke li tion faris en sabato.

¹⁶E per questo i Giudei perseguitavano Gesù e cercavan d’ucciderlo; perché facea quelle cose di sabato.

¹⁷Sed Jesuo respondis al ili:Mia Patro gxis nun laboras, kaj mi laboras.

¹⁷Gesù rispose loro: Il Padre mio opera fino ad ora, ed anche io opero.

¹⁸Pro tio do la Judoj des pli celis mortigi lin, pro tio, ke li ne nur malobservis la sabaton, sed ankaux diris, ke Dio estas lia propra Patro, kaj pretendis esti egala al Dio.

¹⁸Perciò dunque i Giudei più che mai cercavan d’ucciderlo; perché non soltanto violava il sabato, ma chiamava Dio suo Padre, facendosi uguale a Dio.

¹⁹Jesuo do respondis kaj diris al ili: Vere, vere, mi diras al vi:La Filo ne povas per si mem fari ion, krom tio, kion li vidas la Patron faranta; cxar kion ajn Li faras, tion la Filo tiel same ankaux faras.

¹⁹Gesù quindi rispose e disse loro: In verità, in verità io vi dico che il Figliuolo non può da se stesso far cosa alcuna, se non la vede fare dal Padre; perché le cose che il Padre fa, anche il Figlio le fa similmente.

²⁰CXar la Patro amas la Filon, kaj montras al li cxion, kion Li mem faras; kaj Li montros al li farojn pli grandajn ol cxi tio, por ke vi miru.

²⁰Poiché il Padre ama il Figliuolo, e gli mostra tutto quello che Egli fa; e gli mostrerà delle opere maggiori di queste, affinché ne restiate maravigliati.

²¹CXar kiel la Patro levas la mortintojn kaj ilin vivigas, tiel ankaux la Filo vivigas tiujn, kiujn li volas.

²¹Difatti, come il Padre risuscita i morti e li vivifica, così anche il Figliuolo vivifica chi vuole.

²²CXar la Patro jugxas neniun, sed Li donis cxian jugxon al la Filo,

²²Oltre a ciò, il Padre non giudica alcuno, ma ha dato tutto il giudicio al Figliuolo,

²³por ke cxiuj honoru la Filon tiel same, kiel ili honoras la Patron. Kiu ne honoras la Filon, tiu ne honoras la Patron, kiu lin sendis.

²³affinché tutti onorino il Figliuolo come onorano il Padre. Chi non onora il Figliuolo non onora il Padre che l’ha mandato.

²⁴Vere, vere, mi diras al vi:Kiu auxskultas mian vorton, kaj kredas al Tiu, kiu min sendis, tiu havas eternan vivon kaj ne venas en jugxon, sed jam pasis de morto en vivon.

²⁴In verità, in verità io vi dico: Chi ascolta la mia parola e crede a Colui che mi ha mandato, ha vita eterna; e non viene in giudizio, ma è passato dalla morte alla vita.

²⁵Vere, vere, mi diras al vi:Venas horo kaj jam estas, kiam la mortintoj auxdos la vocxon de la Filo de Dio; kaj la auxdintoj vivos.

²⁵In verità, in verità io vi dico: L’ora viene, anzi è già venuta, che i morti udranno la voce del Figliuol di Dio; e quelli che l’avranno udita, vivranno.

²⁶CXar kiel la Patro havas en Si mem vivon, tiel Li donis al la Filo ankaux, ke cxi tiu havu en si mem vivon;

²⁶Perché come il Padre ha vita in se stesso, così ha dato anche al Figliuolo d’aver vita in se stesso;

²⁷kaj Li donis al li la rajton fari jugxon, cxar li estas la Filo de homo.

²⁷e gli ha dato autorità di giudicare, perché è il Figliuol dell’uomo.

²⁸Ne miru pro tio; cxar venas horo, en kiu cxiuj, kiuj estas en la tomboj, auxdos lian vocxon,

²⁸Non vi maravigliate di questo; perché l’ora viene in cui tutti quelli che sono nei sepolcri, udranno la sua voce e ne verranno fuori:

²⁹kaj eliros; la farintoj de bono, al relevigxo por vivo; sed la farintoj de malbono, al relevigxo por jugxo.

²⁹quelli che hanno operato bene, in risurrezione di vita; e quelli che hanno operato male, in risurrezion di giudicio.

³⁰Mi ne povas per mi mem fari ion; kiel mi auxdas, tiel mi jugxas; kaj mia jugxo estas justa, cxar mi celas ne mian propran volon, sed la volon de Tiu, kiu min sendis.

³⁰Io non posso far nulla da me stesso; come odo, giudico; e il mio giudicio è giusto, perché cerco non la mia propria volontà, ma la volontà di Colui che mi ha mandato.

³¹Se mi atestus pri mi mem, mia atesto ne estus vera.

³¹Se io rendo testimonianza di me stesso, la mia testimonianza non è verace.

³²Estas alia, kiu atestas pri mi; kaj mi scias, ke vera estas la atesto, kiun li atestas pri mi.

³²V’è un altro che rende testimonianza di me; e io so che la testimonianza ch’egli rende di me, è verace.

³³Vi sendis al Johano, kaj li atestis pri la vero.

³³Voi avete mandato da Giovanni, ed egli ha reso testimonianza alla verità.

³⁴Sed la atesto, kiun mi ricevas, ne estas el homo, tamen mi tion diras, por ke vi estu savitaj.

³⁴Io però la testimonianza non la prendo dall’uomo, ma dico questo affinché voi siate salvati.

³⁵Li estis la lampo, kiu brulas kaj lumas; kaj vi volis gxoji kelkan tempon en lia lumo.

³⁵Egli era la lampada ardente e splendente e voi avete voluto per breve ora godere alla sua luce.

³⁶Sed la atesto, kiun mi havas, estas pli granda ol la atesto de Johano; cxar la laboroj, kiujn la Patro donis al mi por fini, tiuj samaj laboroj, kiujn mi faras, atestas pri mi, ke la Patro min sendis.

³⁶Ma io ho una testimonianza maggiore di quella di Giovanni; perché le opere che il Padre mi ha dato a compiere, quelle opere stesse che io fo, testimoniano di me che il Padre mi ha mandato.

³⁷Kaj la Patro, kiu min sendis, atestis pri mi. Vi nek auxdis iam Lian vocxon, nek vidis Lian formon.

³⁷E il Padre che mi ha mandato, ha Egli stesso reso testimonianza di me. La sua voce, voi non l’avete mai udita; e il suo sembiante, non l’avete mai veduto;

³⁸Kaj vi ne havas Lian vorton restantan en vi, cxar vi ne kredas al tiu, kiun Li sendis.

³⁸e la sua parola non l’avete dimorante in voi, perché non credete in colui ch’Egli ha mandato.

³⁹Vi esploras la Skribojn, cxar vi opinias, ke en ili vi havas eternan vivon; kaj ili estas tio, kio atestas pri mi;

³⁹Voi investigate le Scritture, perché pensate aver per mezzo d’esse vita eterna, ed esse son quelle che rendon testimonianza di me;

⁴⁰kaj vi ne volas veni al mi, por havi vivon.

⁴⁰eppure non volete venire a me per aver la vita!

⁴¹De homoj mi ne prenas gloron.

⁴¹Io non prendo gloria dagli uomini;

⁴²Sed mi vin scias, ke vi ne havas en vi la amon al Dio.

⁴²ma vi conosco che non avete l’amor di Dio in voi.

⁴³Mi venis en la nomo de mia Patro, kaj vi min ne akceptas; se alia venos en sia propra nomo, vi lin akceptos.

⁴³Io son venuto nel nome del Padre mio, e voi non mi ricevete; se un altro verrà nel suo proprio nome, voi lo riceverete.

⁴⁴Kiel povas kredi vi, kiuj prenas gloron unu de alia, kaj la gloron, kiu venas de la sola Dio, vi ne sercxas?

⁴⁴Come potete credere, voi che prendete gloria gli uni dagli altri e non cercate la gloria che vien da Dio solo?

⁴⁵Ne pensu, ke mi akuzos vin antaux la Patro; ekzistas unu, kiu akuzas vin, Moseo, al kiu vi esperas.

⁴⁵Non crediate che io sia colui che vi accuserà davanti al Padre; v’è chi v’accusa, ed è Mosè, nel quale avete riposta la vostra speranza.

⁴⁶CXar se vi kredus al Moseo, vi ankaux kredus al mi, cxar li skribis pri mi.

⁴⁶Perché se credeste a Mosè, credereste anche a me; poiché egli ha scritto di me.

⁴⁷Sed se vi ne kredas liajn skribojn, kiel vi kredos miajn vortojn?

⁴⁷Ma se non credete agli scritti di lui, come crederete alle mie parole?