¹Kaj li parolis al ili parabolon pri tio, ke oni devas cxiam pregxi kaj ne lacigxi,

¹Propose loro ancora questa parabola per mostrare che doveano del continuo pregare e non stancarsi.

²dirante:En unu urbo estis jugxisto, kiu ne timis Dion, nek respektis homon;

²In una certa città v’era un giudice, che non temeva Iddio né avea rispetto per alcun uomo;

³kaj estis vidvino en tiu urbo, kaj sxi venadis al li, dirante:Faru por mi justecon kontraux mia kontrauxulo.

³e in quella città vi era una vedova, la quale andava da lui dicendo: Fammi giustizia del mio avversario.

⁴Kaj li ne volis dum kelka tempo, sed poste li diris en si:Kvankam mi ne timas Dion, nek respektas homon,

⁴Ed egli per un tempo non volle farlo; ma poi disse fra sé: benché io non tema Iddio e non abbia rispetto per alcun uomo,

⁵tamen, cxar cxi tiu vidvino min gxenas, mi faros por sxi justecon, por ke sxi ne malfortigu min per sia cxiama venado.

⁵pure, poiché questa vedova mi dà molestia, le farò giustizia, che talora, a forza di venire, non finisca col rompermi la testa.

⁶Kaj la Sinjoro diris:Auxskultu, kion diras la maljusta jugxisto.

⁶E il Signore disse: Ascoltate quel che dice il giudice iniquo.

⁷Kaj cxu Dio ne faros justecon por Siaj elektitoj, kiuj tage kaj nokte krias al Li, kvankam Li longe pri ili paciencas?

⁷E Dio non farà egli giustizia ai suoi eletti che giorno e notte gridano a lui, e sarà egli tardo per loro?

⁸Mi diras al vi:Rapide Li faros por ili justecon. Tamen kiam venos la Filo de homo, cxu li trovos fidon sur la tero?

⁸Io vi dico che farà loro prontamente giustizia. Ma quando il Figliuol dell’uomo verrà, troverà egli la fede sulla terra?

⁹Kaj li parolis la jenan parabolon, ankaux por iuj, kiuj fidis al si, ke ili estas justuloj, kaj malestimis la ceterajn:

⁹E disse ancora questa parabola per certuni che confidavano in se stessi di esser giusti e disprezzavano gli altri:

¹⁰Du homoj supreniris en la templon, por pregxi; unu estis Fariseo, kaj la alia estis impostisto.

¹⁰Due uomini salirono al tempio per pregare; l’uno Fariseo, e l’altro pubblicano.

¹¹La Fariseo, starante, pregxis kun si jene:Ho Dio, mi Vin dankas, ke mi ne estas kiel la ceteraj homoj, rabemaj, maljustaj, adultemaj, nek ecx kiel cxi tiu impostisto.

¹¹Il Fariseo, stando in piè, pregava così dentro di sé: O Dio, ti ringrazio ch’io non sono come gli altri uomini, rapaci, ingiusti, adulteri; né pure come quel pubblicano.

¹²Mi fastas dufoje en semajno; mi donas dekonajxojn el cxio, kion mi akiras.

¹²Io digiuno due volte la settimana; pago la decima su tutto quel che posseggo.

¹³Sed la impostisto, starante malproksime, ne volis ecx levi la okulojn al la cxielo, sed batadis sian bruston, dirante:Ho Dio, estu favora al mi pekulo.

¹³Ma il pubblicano, stando da lungi, non ardiva neppure alzar gli occhi al cielo; ma si batteva il petto, dicendo: O Dio, sii placato verso me peccatore!

¹⁴Mi diras al vi:CXi tiu malsupreniris al sia domo, pravigita pli ol tiu; cxar cxiu, kiu sin altigas, estos humiligita; sed kiu sin humiligas, tiu estos altigita.

¹⁴Io vi dico che questi scese a casa sua giustificato, piuttosto che quell’altro; perché chiunque s’innalza sarà abbassato; ma chi si abbassa sarà innalzato.

¹⁵Kaj oni venigis al li ankaux siajn infanetojn, por ke li tusxu ilin; kaj la discxiploj, vidinte, admonis ilin.

¹⁵Or gli recavano anche i bambini, perché li toccasse; ma i discepoli, veduto questo, sgridavano quelli che glieli recavano.

¹⁶Sed Jesuo alvokis ilin al si, dirante:Lasu la infanojn veni al mi, kaj ne malhelpu ilin; cxar el tiaj estas la regno de Dio.

¹⁶Ma Gesù chiamò a sé i bambini, e disse: Lasciate i piccoli fanciulli venire a me, e non glielo vietate, perché di tali è il regno di Dio.

¹⁷Vere mi diras al vi:Kiu ne akceptos la regnon de Dio kiel infano, tiu neniel eniros en gxin.

¹⁷In verità io vi dico che chiunque non avrà ricevuto il regno di Dio come un piccolo fanciullo, non entrerà punto in esso.

¹⁸Kaj unu reganto demandis al li, dirante:Bona Majstro, kion mi faru, por heredi eternan vivon?

¹⁸E uno dei principali lo interrogò, dicendo: Maestro buono, che farò io per ereditare la vita eterna?

¹⁹Kaj Jesuo diris al li:Kial vi nomas min bona? neniu estas bona krom Unu, nome Dio.

¹⁹E Gesù gli disse: Perché mi chiami buono? Nessuno è buono, salvo uno solo, cioè Iddio.

²⁰Vi scias la ordonojn:Ne adultu; Ne mortigu; Ne sxtelu; Ne parolu malveran ateston; Respektu vian patron kaj vian patrinon.

²⁰Tu sai i comandamenti: Non commettere adulterio; non uccidere; non rubare; non dir falsa testimonianza; onora tuo padre e tua madre.

²¹Kaj li diris:CXion tion mi observis detempe de mia juneco.

²¹Ed egli rispose: Tutte queste cose io le ho osservate fin dalla mia giovinezza.

²²Kaj Jesuo, auxdinte, diris al li:Ankoraux unu mankon vi havas:vendu cxion, kion vi posedas, kaj disdonu al malricxuloj, kaj vi havos trezoron en la cxielo; kaj venu, sekvu min.

²²E Gesù, udito questo, gli disse: Una cosa ti manca ancora; vendi tutto ciò che hai, e distribuiscilo ai poveri, e tu avrai un tesoro nel cielo; poi vieni e seguitami.

²³Sed auxdinte tion, li farigxis tre malgxoja; cxar li estis tre ricxa.

²³Ma egli, udite queste cose, ne fu grandemente attristato, perché era molto ricco.

²⁴Kaj Jesuo, lin rigardante, diris:Kiel malfacile tiuj, kiuj havas ricxon, eniros en la regnon de Dio!

²⁴E Gesù, vedendolo a quel modo, disse: Quanto malagevolmente coloro che hanno delle ricchezze entreranno nel regno di Dio!

²⁵CXar estas pli facile por kamelo iri tra trueton de kudrilo, ol por ricxulo eniri en la regnon de Dio.

²⁵Poiché è più facile a un cammello passare per la cruna d’un ago, che ad un ricco entrare nel regno di Dio.

²⁶Kaj tiuj, kiuj tion auxdis, diris:Kiu do povos esti savita?

²⁶E quelli che udiron questo dissero: Chi dunque può esser salvato?

²⁷Sed li diris:Kio estas neebla cxe homoj, tio estas ebla cxe Dio.

²⁷Ma egli rispose: Le cose impossibili agli uomini sono possibili a Dio.

²⁸Kaj Petro diris:Jen ni forlasis niajn proprajxojn, kaj sekvis vin.

²⁸E Pietro disse: Ecco, noi abbiam lasciato le nostre case, e t’abbiam seguitato.

²⁹Kaj li diris al ili:Vere mi diras al vi:Estas neniu, kiu forlasis domon aux edzinon aux fratojn aux gepatrojn aux infanojn pro la regno de Dio,

²⁹Ed egli disse loro: Io vi dico in verità che non v’è alcuno che abbia lasciato casa, o moglie, o fratelli, o genitori, o figliuoli per amor del regno di Dio,

³⁰kaj kiu ne ricevos multoble en cxi tiu tempo, kaj en la venonta mondo vivon eternan.

³⁰il quale non ne riceva molte volte tanto in questo tempo, e nel secolo avvenire la vita eterna.

³¹Kaj preninte al si la dek du, li diris al ili:Jen ni supreniras al Jerusalem; kaj cxio skribita per la profetoj estos plenumita al la Filo de homo.

³¹Poi, presi seco i dodici, disse loro: Ecco, noi saliamo a Gerusalemme, e saranno adempiute rispetto al Figliuol dell’uomo tutte le cose scritte dai profeti;

³²CXar li estos transdonita al la nacianoj, kaj mokita kaj perfortita kaj surkracxita;

³²poiché egli sarà dato in man de’ Gentili, e sarà schernito ed oltraggiato e gli sputeranno addosso;

³³kaj ili skurgxos kaj mortigos lin; kaj la trian tagon li relevigxos.

³³e dopo averlo flagellato, l’uccideranno; ma il terzo giorno risusciterà.

³⁴Kaj ili komprenis nenion el tio, kaj cxi tiu parolo estis kasxita for de ili, kaj ili ne sciis la dirojn.

³⁴Ed essi non capirono nulla di queste cose; quel parlare era per loro oscuro, e non intendevano le cose dette loro.

³⁵Kaj kiam li alproksimigxis al Jerihxo, unu blindulo sidis apud la vojo, petante almozojn;

³⁵Or avvenne che com’egli si avvicinava a Gerico, un certo cieco sedeva presso la strada, mendicando;

³⁶kaj auxdinte homamason preterirantan, li demandis, kio estas tio.

³⁶e, udendo la folla che passava, domandò che cosa fosse.

³⁷Kaj oni diris al li, ke Jesuo, la Nazaretano, preteriras.

³⁷E gli fecero sapere che passava Gesù il Nazareno.

³⁸Kaj li kriis, dirante:Jesuo, filo de David, kompatu min.

³⁸Allora egli gridò: Gesù figliuol di Davide, abbi pietà di me!

³⁹Kaj la antauxirantoj admonis lin, ke li silentu; sed li des pli forte kriis:Ho filo de David, kompatu min!

³⁹E quelli che precedevano lo sgridavano perché tacesse; ma lui gridava più forte: Figliuol di Davide, abbi pietà di me!

⁴⁰Kaj Jesuo haltis, kaj ordonis alkonduki lin; kaj kiam li alproksimigxis, li lin demandis:

⁴⁰E Gesù, fermatosi, comandò che gli fosse menato; e quando gli fu vicino, gli domandò:

⁴¹Kion vi volas, ke mi faru al vi? Kaj li diris:Sinjoro, ke mi ricevu vidpovon.

⁴¹Che vuoi tu ch’io ti faccia? Ed egli disse: Signore, ch’io ricuperi la vista.

⁴²Kaj Jesuo diris al li:Ricevu vidpovon; via fido vin savis.

⁴²E Gesù gli disse: Ricupera la vista; la tua fede t’ha salvato.

⁴³Kaj li tuj ricevis vidpovon, kaj sekvis lin, glorante Dion; kaj la tuta popolo, vidinte tion, donis lauxdon al Dio.

⁴³E in quell’istante ricuperò la vista, e lo seguiva glorificando Iddio; e tutto il popolo, veduto ciò, diede lode a Dio.