¹Kaj li eniris en Jerihxon kaj gxin trapasis.

¹E Gesù, essendo entrato in Gerico, attraversava la città.

²Kaj jen viro, nomata Zakhxeo; kaj li estis cxefimpostisto, kaj li estis ricxa.

²Ed ecco, un uomo, chiamato per nome Zaccheo, il quale era capo dei pubblicani ed era ricco,

³Kaj li penis vidi Jesuon, kia homo li estas; kaj li ne povis pro la homamaso, cxar li estis malgranda je staturo.

³cercava di veder chi era Gesù, ma non poteva a motivo della folla, perché era piccolo di statura.

⁴Kaj antauxkurinte antauxen, li supreniris sur sikomorarbon, por lin vidi; cxar li estis preterpasonta tie.

⁴Allora corse innanzi, e montò sopra un sicomoro, per vederlo, perch’egli avea da passar per quella via.

⁵Kaj kiam Jesuo venis al la loko, li suprenrigardis, kaj diris al li:Zakhxeo, rapide malsupreniru, cxar hodiaux mi devas logxi en via domo.

⁵E come Gesù fu giunto in quel luogo, alzati gli occhi, gli disse: Zaccheo, scendi presto, perché oggi debbo albergare in casa tua.

⁶Kaj li rapide malsupreniris, kaj akceptis lin gxoje.

⁶Ed egli s’affrettò a scendere e lo accolse con allegrezza.

⁷Kaj vidinte, cxiuj murmuris, dirante:CXe pekulo li eniris, por gasti.

⁷E veduto ciò, tutti mormoravano, dicendo: E’ andato ad albergare da un peccatore!

⁸Kaj Zakhxeo, starante, diris al la Sinjoro:Jen duonon de miaj posedajxoj, Sinjoro, mi donacas al la malricxuloj; kaj se el iu mi maljuste eldevigis ion, mi redonas kvaroblon.

⁸Ma Zaccheo, presentatosi al Signore, gli disse: Ecco, Signore, la metà de’ miei beni la do ai poveri; e se ho frodato qualcuno di qualcosa gli rendo il quadruplo.

⁹Kaj Jesuo diris al li:Hodiaux venis savo al cxi tiu domo, cxar li ankaux estas filo de Abraham.

⁹E Gesù gli disse: Oggi la salvezza è entrata in questa casa, poiché anche questo è figliuolo d’Abramo:

¹⁰CXar la Filo de homo venis, por sercxi kaj savi la perditajxon.

¹⁰poiché il Figliuol dell’uomo è venuto per cercare e salvare ciò che era perito.

¹¹Kaj kiam oni auxdis tion, li parolis ankoraux parabolon, cxar li estis proksime al Jerusalem, kaj oni supozis, ke la regno de Dio tuj aperos.

¹¹Or com’essi ascoltavano queste cose, Gesù aggiunse una parabola, perché era vicino a Gerusalemme ed essi pensavano che il regno di Dio stesse per esser manifestato immediatamente.

¹²Li do diris:Unu nobelo forvojagxis en malproksiman landon, por ricevi al si regnon, kaj reveni.

¹²Disse dunque: Un uomo nobile se n’andò in un paese lontano per ricevere l’investitura d’un regno e poi tornare.

¹³Kaj vokinte al si dek siajn servistojn, li donis al ili dek min�ojn, kaj diris al ili:Negocadu, gxis mi revenos.

¹³E chiamati a sé dieci suoi servitori, diede loro dieci mine, e disse loro: Trafficate finch’io venga.

¹⁴Sed liaj regnanoj lin malamis, kaj sendis delegitaron post li, dirante:Ni ne volas, ke tiu viro regxu super ni.

¹⁴Ma i suoi concittadini l’odiavano, e gli mandaron dietro un’ambasciata per dire: Non vogliamo che costui regni su noi.

¹⁵Kaj kiam li revenis, ricevinte la regnon, li ordonis voki al li tiujn servistojn, al kiuj li donis la monon, por ke li sciigxu, kiom ili gajnis per negocado.

¹⁵Ed avvenne, quand’e’ fu tornato, dopo aver ricevuto l’investitura del regno, ch’egli fece venire quei servitori ai quali avea dato il danaro, per sapere quanto ognuno avesse guadagnato, trafficando.

¹⁶Kaj venis la unua, kaj diris:Sinjoro, via min�o produktis dek min�ojn.

¹⁶Si presentò il primo e disse: Signore, la tua mina ne ha fruttate altre dieci.

¹⁷Kaj li diris al li:Bonege, bona servisto; cxar vi estis fidela en tre malgranda afero, havu auxtoritaton super dek urboj.

¹⁷Ed egli gli disse: Va bene, buon servitore; poiché sei stato fedele in cosa minima, abbi podestà su dieci città.

¹⁸Kaj venis la dua, kaj diris:Sinjoro, via min�o faris kvin min�ojn.

¹⁸Poi venne il secondo, dicendo: La tua mina, signore, ha fruttato cinque mine.

¹⁹Li diris ankaux al tiu:Vi ankaux estu super kvin urboj.

¹⁹Ed egli disse anche a questo: E tu sii sopra cinque città.

²⁰Kaj alia venis, kaj diris:Sinjoro, jen via min�o, kiun mi konservis, flankemetitan en visxtuko;

²⁰Poi ne venne un altro che disse: Signore, ecco la tua mina che ho tenuta riposta in un fazzoletto,

²¹cxar mi vin timis, cxar vi estas homo severa; vi prenas tion, kion vi ne demetis, kaj rikoltas tion, kion vi ne semis.

²¹perché ho avuto paura di te che sei uomo duro; tu prendi quel che non hai messo, e mieti quel che non hai seminato.

²²Li diris al li:El via propra busxo mi vin jugxos, vi malbona servisto. Vi sciis, ke mi estas homo severa, kiu prenas tion, kion mi ne demetis, kaj rikoltas tion, kion mi ne semis;

²²E il padrone a lui: Dalle tue parole ti giudicherò, servo malvagio! Tu sapevi ch’io sono un uomo duro, che prendo quel che non ho messo e mieto quel che non ho seminato;

²³kial do vi ne donis mian monon en bankon, por ke, reveninte, mi postulu gxin kun procento?

²³e perché non hai messo il mio danaro alla banca, ed io, al mio ritorno, l’avrei riscosso con l’interesse?

²⁴Kaj li diris al la apudstarantoj:Forprenu de li la min�on, kaj donu gxin al tiu, kiu havas la dek min�ojn.

²⁴Poi disse a coloro ch’eran presenti: Toglietegli la mina, e date la a colui che ha le dieci mine.

²⁵(Kaj ili diris al li:Sinjoro, li havas dek min�ojn.)

²⁵Essi gli dissero: Signore, egli ha dieci mine.

²⁶Mi diras al vi, ke al cxiu, kiu havas, estos donite; kaj for de tiu, kiu ne havas, estos prenita ecx tio, kion li havas.

²⁶Io vi dico che a chiunque ha sarà dato; ma a chi non ha sarà tolto anche quello che ha.

²⁷Cetere tiujn miajn malamikojn, kiuj ne volis, ke mi regxu super ili, konduku cxi tien, kaj mortigu ilin antaux mi.

²⁷Quanto poi a quei miei nemici che non volevano che io regnassi su loro, menateli qua e scannateli in mia presenza.

²⁸Kaj tion dirinte, li ekiris antauxe, suprenirante al Jerusalem.

²⁸E dette queste cose, Gesù andava innanzi, salendo a Gerusalemme.

²⁹Kaj kiam li alproksimigxis al Betfage kaj Betania, apud la monto nomata Olivarba, li sendis du el siaj discxiploj,

²⁹E avvenne che come fu vicino a Betfage e a Betania presso al monte detto degli Ulivi, mandò due de’ discepoli, dicendo:

³⁰dirante:Iru en la kontrauxan vilagxon, en kiu, enirante, vi trovos azenidon ligitan, sur kiu neniu iam ankoraux sidis; gxin malligu kaj alkonduku.

³⁰Andate nella borgata dirimpetto, nella quale entrando, troverete legato un puledro d’asino, sopra il quale non è mai montato alcuno; scioglietelo e menatemelo.

³¹Kaj se iu demandos al vi:Kial vi gxin malligas? parolu jene:La Sinjoro gxin bezonas.

³¹E se qualcuno vi domanda perché lo sciogliete, direte così: Il Signore ne ha bisogno.

³²Kaj la senditoj foriris, kaj trovis, gxuste kiel li diris al ili.

³²E quelli ch’erano mandati, partirono e trovarono le cose com’egli avea lor detto.

³³Kaj dum ili malligis la azenidon, gxiaj posedantoj diris al ili:Kial vi malligas la azenidon?

³³E com’essi scioglievano il puledro, i suoi padroni dissero loro: Perché sciogliete il puledro?

³⁴Kaj ili diris:La Sinjoro gxin bezonas.

³⁴Essi risposero: Il Signore ne ha bisogno.

³⁵Kaj ili alkondukis gxin al Jesuo; kaj jxetinte siajn vestojn sur la azenidon, ili sidigis Jesuon sur gxin.

³⁵E lo menarono a Gesù; e gettati i loro mantelli sul puledro, vi fecero montar Gesù.

³⁶Kaj dum li iris, ili sternis siajn vestojn sur la vojo.

³⁶E mentre egli andava innanzi, stendevano i loro mantelli sulla via.

³⁷Kaj kiam li jam alproksimigxis, malsuprenironte la deklivon de la monto Olivarba, la tuta amaso de la discxiploj komencis gxoji kaj lauxdi Dion per lauxta vocxo pro cxiuj potencajxoj, kiujn ili vidis;

³⁷E com’era già presso la città, alla scesa del monte degli Ulivi, tutta la moltitudine dei discepoli cominciò con allegrezza a lodare Iddio a gran voce per tutte le opere potenti che aveano vedute,

³⁸dirante:Estu benata la Regxo, kiu venas en la nomo de la Eternulo; paco en la cxielo kaj gloro en la supera alto.

³⁸dicendo: Benedetto il Re che viene nel nome del Signore; pace in cielo e gloria ne’ luoghi altissimi!

³⁹Kaj iuj Fariseoj el la homamaso diris al li:Majstro, admonu viajn discxiplojn.

³⁹E alcuni de’ Farisei di tra la folla gli dissero: Maestro, sgrida i tuoi discepoli!

⁴⁰Kaj responde li diris:Mi diras al vi, ke se cxi tiuj silentos, la sxtonoj ekkrios.

⁴⁰Ed egli, rispondendo, disse: Io vi dico che se costoro si tacciono, le pietre grideranno.

⁴¹Kaj kiam li alproksimigxis, li rigardis la urbon, kaj ploris pro gxi,

⁴¹E come si fu avvicinato, vedendo la città, pianse su lei, dicendo:

⁴²dirante:Ho, se vi mem scius en cxi tiu tago la aferojn apartenantajn al paco! sed nun ili estas kasxitaj for de viaj okuloj.

⁴²Oh se tu pure avessi conosciuto in questo giorno quel ch’è per la tua pace! Ma ora è nascosto agli occhi tuoi.

⁴³CXar venos sur vin tagoj, kiam viaj malamikoj cxirkauxbaros vin per palisaro, kaj ronde cxirkauxos vin, kaj cxiuflanke premos vin,

⁴³Poiché verranno su te de’ giorni nei quali i tuoi nemici ti faranno attorno delle trincee, e ti circonderanno e ti stringeranno da ogni parte;

⁴⁴kaj detruos gxis la tero vin, kaj viajn infanojn en vi, kaj ne lasos en vi sxtonon sur sxtono, pro tio, ke vi ne sciis la tempon de via vizitado.

⁴⁴e atterreranno te e i tuoi figliuoli dentro di te, e non lasceranno in te pietra sopra pietra, perché tu non hai conosciuto il tempo nel quale sei stata visitata.

⁴⁵Kaj enirinte en la templon, li komencis elpeli la vendantojn,

⁴⁵Poi, entrato nel tempio, cominciò a cacciar quelli che in esso vendevano,

⁴⁶dirante al ili:Estas skribite:Mia domo estos domo de pregxo; sed vi faris gxin kaverno de rabistoj.

⁴⁶dicendo loro: Egli è scritto: La mia casa sarà una casa d’orazione, ma voi ne avete fatto una spelonca di ladroni.

⁴⁷Kaj li instruis tagon post tago en la templo. Sed la cxefpastroj kaj la skribistoj kaj la cxefoj de la popolo penadis lin pereigi,

⁴⁷Ed ogni giorno insegnava nel tempio. Ma i capi sacerdoti e gli scribi e i primi fra il popolo cercavano di farlo morire;

⁴⁸kaj ne trovis, kion fari, cxar la tuta popolo tre atente auxskultis lin.

⁴⁸ma non sapevano come fare, perché tutto il popolo, ascoltandolo, pendeva dalle sue labbra.