¹Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

¹Canto dei pellegrinaggi. Molte volte m’hanno oppresso dalla mia giovinezza! Lo dica pure Israele:

²Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

²Molte volte m’hanno oppresso dalla mia giovinezza; eppure, non hanno potuto vincermi.

³Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

³Degli aratori hanno arato sul mio dorso, v’hanno tracciato i loro lunghi solchi.

⁴La Eternulo estas justa; Li dishakis la sxnurojn de la malvirtuloj.

⁴L’Eterno è giusto; egli ha tagliato le funi degli empi.

⁵Hontigxu kaj turnigxu malantauxen CXiuj malamantoj de Cion.

⁵Siano confusi e voltin le spalle tutti quelli che odiano Sion!

⁶Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaux ol oni gxin elsxiris;

⁶Siano come l’erba dei tetti, che secca prima di crescere!

⁷Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

⁷Non se n’empie la mano il mietitore, né le braccia chi lega i covoni;

⁸Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

⁸e i passanti non dicono: La benedizione dell’Eterno sia sopra voi; noi vi benediciamo nel nome dell’Eterno!