¹De David. Batalu, ho Eternulo, kontraux tiuj, kiuj batalas kontraux mi; Militu kontraux tiuj, kiuj militas kontraux mi.

¹Di Davide. O Eterno, contendi con quelli che contendono meco, combatti con quelli che combattono meco.

²Prenu sxildon kaj armilojn, Kaj starigxu, por helpi min.

²Prendi lo scudo e la targa e lèvati in mio aiuto.

³Kaj nudigu ponardegon, kaj starigxu kontraux miaj persekutantoj; Diru al mia animo:Via helpo Mi estas.

³Tira fuori la lancia e chiudi il passo ai miei persecutori; di’ all’anima mia: Io son la tua salvezza.

⁴Hontigitaj kaj malhonoritaj estu tiuj, kiuj celas kontraux mia animo; Turnigxu reen kaj estu hontigitaj tiuj, kiuj intencas malbonon kontraux mi.

⁴Sian confusi e svergognati quelli che cercano l’anima mia; voltin le spalle e arrossiscano quei che macchinano la mia rovina.

⁵Ili estu kiel grenventumajxo antaux vento, Kaj angxelo de la Eternulo ilin forpelu.

⁵Sian come pula al vento e l’angelo dell’Eterno li scacci.

⁶Ilia vojo estu malluma kaj glitiga, Kaj angxelo de la Eternulo ilin persekutu.

⁶Sia la via loro tenebrosa e sdrucciolevole, e l’insegua l’angelo dell’Eterno.

⁷CXar sen mia kulpo ili submetis por mi sian reton, Sen mia kulpo ili fosis sub mia animo.

⁷Poiché, senza cagione, m’hanno teso di nascosto la loro rete, senza cagione hanno scavato una fossa per togliermi la vita.

⁸Venu sur lin pereo neatendite, Kaj lia reto, kiun li kasxis, kaptu lin; Por pereo li falu en gxin.

⁸Li colga una ruina improvvisa e sian presi nella rete ch’essi stessi hanno nascosta; scendano nella rovina apparecchiata per me.

⁹Kaj mia animo gxojos pro la Eternulo, Triumfos pro Lia helpo.

⁹Allora l’anima mia festeggerà nell’Eterno, e si rallegrerà nella sua salvezza.

¹⁰CXiuj miaj ostoj diros:Ho Eternulo, kiu egalas Vin, Kiu liberigas mizerulon de lia perfortanto, Mizerulon kaj malricxulon de lia rabanto?

¹⁰Tutte le mie ossa diranno: O Eterno, chi è pari a te che liberi il misero da chi è più forte di lui, il misero e il bisognoso da chi lo spoglia?

¹¹Starigxas kontraux mi krimaj atestantoj; Kion mi ne scias, pri tio ili min demandas.

¹¹Iniqui testimoni si levano; mi domandano cose delle quali non so nulla.

¹²Ili pagas al mi malbonon por bono, Atencon kontraux mia animo.

¹²Mi rendono male per bene; derelitta è l’anima mia.

¹³Kaj mi dum ilia malsano metis sur min sakajxon, Mi turmentis mian animon per fasto, Kaj mi pregxis sincere, kiel pri mi mem.

¹³Eppure io, quand’eran malati, vestivo il cilicio, affliggevo l’anima mia col digiuno, e pregavo col capo curvo sul seno…

¹⁴Mi kondutis, kvazaux ili estus miaj amikoj, miaj fratoj; Kiel homo, kiu funebras pri sia patrino, mi profunde malgxojis.

¹⁴Camminavo triste come per la perdita d’un amico, d’un fratello, andavo chino, abbrunato, come uno che pianga sua madre.

¹⁵Sed kiam mi difektigxis, ili gxojis, kaj ili kunigxis; Kunigxis kontraux mi la senkoruloj, kiam mi ne atendis: Ili sxiris kaj ne cxesis.

¹⁵Ma, quand’io vacillo, essi si rallegrano, s’adunano assieme; s’aduna contro di me gente abietta che io non conosco; mi lacerano senza posa.

¹⁶Laux la maniero de malpiaj parazitoj, Ili kunfrapis kontraux mi siajn dentojn.

¹⁶Come profani buffoni da mensa, digrignano i denti contro di me.

¹⁷Mia Sinjoro! kiel longe Vi tion rigardos? Deturnu mian animon de iliaj atakoj, Mian solan de la leonoj.

¹⁷O Signore, fino a quando vedrai tu questo? Ritrai l’anima mia dalle loro ruine, l’unica mia, di fra i leoncelli.

¹⁸Mi gloros Vin en granda kunveno, Meze de multe da popolo mi Vin lauxdos.

¹⁸Io ti celebrerò nella grande assemblea, ti loderò in mezzo a gran popolo.

¹⁹Ne gxoju pri mi miaj maljustaj malamikoj; Kaj tiuj, kiuj malamas min sen mia kulpo, ne moku per la okuloj.

¹⁹Non si rallegrino di me quelli che a torto mi sono nemici, né ammicchino con l’occhio quelli che m’odian senza cagione.

²⁰CXar ne pri paco ili parolas, Kaj kontraux la kvietuloj sur la tero ili pripensas malicajn intencojn.

²⁰Poiché non parlan di pace, anzi macchinan frodi contro la gente pacifica del paese.

²¹Ili largxe malfermis kontraux mi sian busxon, Kaj diris:Ha, ha! nia okulo vidis.

²¹Apron larga la bocca contro me e dicono: Ah, ah! l’occhio nostro l’ha visto.

²²Vi vidis, ho Eternulo; ne silentu! Mia Sinjoro, ne malproksimigxu de mi.

²²Anche tu hai visto, o Eterno; non tacere! O Signore, non allontanarti da me.

²³Vekigxu kaj levigxu, por fari al mi jugxon, Mia Dio kaj mia Sinjoro, pri mia disputo.

²³Risvegliati, destati, per farmi ragione, o mio Dio, mio Signore, per difender la mia causa.

²⁴Jugxu min laux Via justeco, ho Eternulo, mia Dio; Kaj ili ne gxoju pri mi.

²⁴Giudicami secondo la tua giustizia o Eterno, Iddio mio, e fa’ ch’essi non si rallegrino su me;

²⁵Ili ne diru en sia koro:Ha, ha! tio estas laux nia deziro; Ili ne diru:Ni lin englutis.

²⁵che non dicano in cuor loro: Ah, ecco il nostro desiderio! che non dicano: L’abbiamo inghiottito.

²⁶Ili estu hontigitaj kaj malhonoritaj cxiuj, kiuj gxojas pro mia malfelicxo; Vestigxu per honto kaj malhonoro tiuj, kiuj fanfaronas kontraux mi.

²⁶Siano tutti insieme svergognati e confusi quelli che si rallegrano del mio male; sian rivestiti d’onta e di vituperio quelli che si levano superbi contro di me.

²⁷Triumfu kaj gxoju tiuj, kiuj deziras justecon por mi; Kaj ili diru cxiam:Granda estas la Eternulo, Kiu deziras bonstaton por Sia sklavo.

²⁷Cantino e si rallegrino quelli che si compiacciono della mia giustizia, e dican del continuo: Magnificato sia l’Eterno che vuole la pace del suo servitore!

²⁸Kaj mia lango rakontados pri Via justeco Kaj cxiutage pri Via gloro.

²⁸E la mia lingua parlerà della tua giustizia, e dirà del continuo la tua lode.